ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «ελεύθερη αγορά»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αδήριτοι είναι οι «νόμοι της ελεύθερης αγοράς». Και πάντα λειτουργούν προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και ενάντια στους εργαζόμενους και το λαό. Αλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που οι «πράσινοι» και «γαλάζιοι» πολιτικοί εκπρόσωποι της ολιγαρχίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) τους θεσμοθέτησαν, τους εμπλουτίζουν συνεχώς και τους επεκτείνουν προς κάθε κατεύθυνση κι έχουν αναγορεύσει την «επιχειρηματικότητα» σε πρώτιστη αξία και θεμέλιο της καπιταλιστικής μας κοινωνίας.

Αυτές οι σκέψεις μάς γεννήθηκαν, ακούγοντας μια σειρά καταγγελίες σε ραδιοφωνική εκπομπή. Οι καταγγελίες αφορούσαν το γεγονός πως εδώ και τέσσερις μήνες δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα ορισμένα εντελώς απαραίτητα φαρμακευτικά σκευάσματα και συγκεκριμένα τα εμβόλια πολιομυελίτιδας για βρέφη και οι ενέσεις κορτιζόνης. Ο λόγος; Η τιμή που έχει οριστεί δε συμφέρει τις εταιρίες που παράγουν ή εισάγουν τα φάρμακα αυτά και, επομένως, γιοκ φάρμακα, μέχρι να νικήσει η «ελεύθερη αγορά». Και η κυβέρνηση; Οι κυβερνώντες... εποπτεύουν τις εξελίξεις, στρογγυλοκαθισμένοι στις καρέκλες του «κράτους στρατηγείου» κι αγναντεύοντας τα όσα έλεγαν κάποτε, περί εθνικής φαρμακοβιομηχανίας κλπ., κλπ.

ΥΓ.: Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι γίνεται, εντός των ημερών, εισαγωγή ενέσεων κορτιζόνης, με τιμή, όμως, δεκαπλάσια αυτής που ίσχυε μέχρι τώρα. Οπως καταλαβαίνετε, η «αγορά» θριάμβευσε...

«Η αποθέωση της δημοκρατίας!»...

Σήμερα στη Γαλλία όλο το πολιτικό σύστημα συσπειρώνεται πίσω από τον (πιο) Μαυρογιαλούρο πολιτικό του, τον αξιότιμο κύριο Σιράκ εναντίον του λαϊκιστή ακροδεξιού δημαγωγού και νεοφασίστα Λεπέν, σημειώνει ο Στάθης στον χτεσινό «Ναυτίλο» του, και συνεχίζει:

«Οποίος ωραίος πάτος (αν είναι ο πάτος) του δικομματισμού στη Γαλλία (κι όχι μόνον): Η συσπείρωση γύρω από έναν διεφθαρμένο ηγέτη (που εκπροσωπεί το εκφυλισμένο σύστημα) εναντίον ενός ακροδεξιού φασίστα (που εκπροσωπεί ένα πιο εκφυλισμένο σύστημα). Ηγουν: Πρώτο κατόρθωμα του δικομματισμού (και της Αριστεράς ως παραρτήματός του), να αναγάγουν τον φασισμό ως εναλλακτική λύση του συνόλου πολιτικού συστήματος!

Το δεύτερον και σπουδαιότερον: Η πεπερασμένη διάρκεια του δικομματισμού και η αληθινή φύση του ως μονοκομματισμού.

Οταν επί μακρόν έχεις να διαλέξεις μεταξύ ενός ανύπαρκτου σοσιαλισμού των μεν (Ζοσπέν) και μιας διεφθαρμένης Δεξιάς των δε (Σιράκ), υπάρχει ο κίνδυνος να καταρρεύσει ο ένας από τους δύο πόλους και μετά να έχεις να διαλέξεις μεταξύ ενός διεφθαρμένου κλόουν (Σιράκ) κι ενός επικίνδυνου κλόουν (Λεπέν). Η αποθέωση της δημοκρατίας!...».

Ου γαρ έρχεται μόνον...

Με δυο εκδηλώσεις θα τιμηθεί η Εργατική Πρωτομαγιά γράφει η Αστέρω Χριστοδουλίδου στην «Ελευθεροτυπία». «Μία στο πεδίον του Αρεως από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση) και μία δεύτερη στο Σύνταγμα με διοργανωτή την παράταξη του ΠΑΜΕ». Τρικυμία στο κρανίο; Δε γνωρίζουμε. Πάντως ούτε η ΓΣΕΕ καλεί στο Πεδίον του Αρεως, ούτε καμιά από τις παρατάξεις που αναφέρει, ούτε καν το ΕΚΑ, όπως συνήθως κάθε χρόνο. Και καλά αυτό. Ας πούμε ότι είναι ένα απλό δημοσιογραφικό λάθος. Αλλά δεν πάει πολύ, για ανθρώπους που «γεράσανε» στο εργατικό ρεπορτάζ να αποκαλούν τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα σωματεία, τις συντονιστικές επιτροπές (όσα δηλαδή συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ), ως... παράταξη; Δυστυχώς, ου γαρ έρχεται μόνον...

Μωραίνει Κύριος...

Ενας άλλος όμως του εργατικού ρεπορτάζ, στα «ΝΕΑ» αυτός, ο Ηλίας Γεωργάκης, γράφει ότι η ΓΣΕΕ δε μετέχει σε καμία από τις δύο συγκεντρώσεις! Παρακάτω μάλιστα αναφέρει ότι «το ΕΚΑ και η ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία...», ενώ σημειώνει πως «το ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) καλεί τα μέλη του σε διαδήλωση στο Σύνταγμα...». Αυτή κι αν είναι έγκυρη δημοσιογραφία! Οι μεν καλούν... πλατιά τους εργαζόμενους, οι δε καλούν μόνον... τα μέλη του ΚΚΕ! Εμείς να αναφωνήσουμε μόνο - λόγω των «αγίων» ημερών - ότι μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι...

Ολοι στους τόπους του αγώνα

Ταξικό προσκλητήριο θα σημάνει την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα, εκεί που θα χτυπήσει η καρδιά της εργατικής τάξης που αντιστέκεται, αγωνίζεται, διεκδικεί. Που κοιτάει κατάματα τους εκμεταλλευτές της και τους προειδοποιεί ότι τα πράγματα θα αλλάξουν! Στην Αθήνα και σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας η μάχη συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση, με νέες δυνάμεις, με αμείωτο πείσμα. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Γιατί είναι πολλά αυτά που κινδυνεύουν και είναι ζωτικής σημασίας αυτά που διεκδικούνται. Η φετινή Πρωτομαγιά δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν εργάτη ή υπάλληλο που παλεύει «με νύχια και με δόντια» να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Κανένας δεν έχει περιθώρια να χάσει κι άλλα, ούτε καν να διατηρήσει μόνο αυτά που ήδη έχει. Είναι αναντίρρητη η ανάγκη για περισσότερα. Και αυτά κανείς δεν πρόκειται να τα χαρίσει, πρέπει να αναγκαστεί να τα δώσει.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία. Οι «σειρήνες» του «κοινωνικού εταιρισμού» κάνουν ό, τι μπορούν για να στείλουν τους εργαζόμενους να «πιάσουν το Μάη». Λίγες μέρες πριν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες επισφράγισαν με την υπογραφή τους μια νέα, ευτελή, Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αποσπώντας τη θετική δήλωση και του υπουργού Εργασίας για τη «διετή εργασιακή ειρήνη» που επιτεύχθηκε! Την ίδια ώρα η κυβέρνηση καλλιεργεί την εντύπωση πως η αντιασφαλιστική της πρόταση είναι κάτι τετελεσμένο. Παράλληλα προαναγγέλλει νέες αντεργατικές παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις, με την ελπίδα κανείς να μην το καταλάβει μέσα στη σύγχυση, ενώ ήδη έχει αρχίσει ο «κοινωνικός διάλογος» για το φορολογικό. Μέτωπα κλείνουν, μέτωπα ανοίγουν και κάποιοι έχουν την απαίτηση να μη φωνάξει κανείς, να μην υπάρξει αντίδραση. Κυβέρνηση και βιομήχανοι θεωρούν ότι μπορούν να αποσπάσουν την υποταγή αυτών που παράγουν τον πλούτο που καρπώνεται το κεφάλαιο.

Οχι. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει! Στον Πειραιά κλείνουν μεγάλα εργοστάσια και οι εργοδότες στέλνουν σε «διακοπές» τους εργαζόμενους. Η επίσημη αργία μετατέθηκε από τον υπουργό Εργασίας για τη διευκόλυνση, δήθεν, της αγοράς. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καλούν σε συγκεντρώσεις θάβοντας τις διεκδικήσεις για το ασφαλιστικό, το εισοδηματικό,τις εργασιακές σχέσεις, το φορολογικό. Τρέμουν! Δε θέλουν να επαναληφθεί αύριο ό,τι έγινε στις 3 και στις 18 Απρίλη. Δε θέλουν τους δημόσιους υπάλληλους να δηλώνουν ακόμη μια μαζική παρουσία στην απεργία και στις ταξικές συγκεντρώσεις. Δε θέλουν να δουν τους τραπεζοϋπάλληλους στους δρόμους, να πετάνε από πάνω τους την αδράνεια στην οποία τους έχει καταδικάσει η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ και τους εμποροϋπάλληλους να ξεσηκώνονται ενάντια στη μερική ζωή που τους έχουν καταδικάσει. Αυτό όμως πρέπει να γίνει. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο και τα ταξικά συνδικάτα έχουν ορίσει τους τόπους του αγώνα. Και κανένας δεν μπορεί να λείψει από εκεί!

1η Μάη

Πρωτομαγιά

κι η Ανοιξη

αρώματα σκορπίζει

και πάλης εμβατήρια

στην εργατιά σαλπίζει

«αγωνιστείτε,

μόνος του

ο ήλιος δε γυρίζει».

* * *

Πρωτομαγιά

ολόλαμπρη,