Παρά τις αυθόρμητες διαδηλώσεις ιδίως των νέων, μικρή παρηγοριά σε βαθιά άρρωστο σώμα όπως αυτό της γαλλικής κοινωνίας της περιβόητης συγκατοίκησης (Σιράκ πρόεδρος-Ζοσπέν πρωθυπουργός), αυτό που σόκαρε και τον πιο ανυποψίαστο ήταν η απόμακρη, αριστοκρατική, ακροδεξιά στη διατύπωσή της, δήλωση εγκατάλειψης της πολιτικής σκηνής από το Ζοσπέν. Σα βαρόνος την ώρα που οδηγείται στην γκιλοτίνα, με την έμμονη ιδέα ότι διαφέρει κατά πολύ ταξικά από το πλήθος... που κυβέρνησε τόσα χρόνια, έδειξε, φορώντας μαύρο κοστούμι σε κατακόκκινο φόντο ότι η τελευταία χάρη που μπορεί να κάνει στο πόπολο είναι να αναλάβει η μεγαλειότης του την ευθύνη για την ομολογία ότι η Δεξιά σήμερα λέγεται κεντροαριστερά του έντεχνου νεοφιλελευθερισμού.
Αυτό το Πάσχα σύντροφοι, ενταφιάζεται σε παρατεταμένη Μεγάλη Εβδομάδα των λαϊκών παθών, κάθε κατάκτηση και δικαίωμα πληρωμένο με αίμα. Εζησα στο Συμβούλιο της Ευρώπης την άγρια προσπάθεια να καταδικαστεί η Μολδαβία (ώστε να μην προεδρεύσει της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του χρόνου) επειδή απλώς έχει ψηφίσει κομμουνιστές για να την κυβερνήσουν. Εζησα και το απίστευτο «λόμπιινγκ» εναντίον του Αραφάτ που εξαπέλυσαν οι ιδεολογικοί και ταξικοί φίλοι του Σαρόν σε όλες τις ομάδες πλην της Αριστεράς για να βγει ένα ψήφισμα ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος για την Παλαιστίνη χωρίς πολιτική σημασία και με στόχο να χαρακτηριστεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ιντιφάντα τρομοκρατία.
Ο λαός μπορεί να περιμένει λένε. Μέχρι να λάβει η εκκλησία μας τα σαράντα δισεκατομμύρια - αργύρια από το τρίτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης των Βρυξελλών, η ανάσταση εκ των άνω, μπορεί να περιμένει. Εκ των κάτω, από τον εργαζόμενο λαό η Ανάσταση η πραγματική, έχει ήδη ξεσπάσει ως αγωνιστική ζωή κι οι πωλητές τρομοκρατημένοι γκρεμίζουν είδωλα τύπου Ζοσπέν, πουλάνε φαντάσματα τύπου Λεπέν και εγγυώνται τη διαφθορά με τσιράκια τύπου Σιράκ. Την ώρα που θ' αναρωτιούνται μήπως οι τριακόσιοι του Λεωνίδα ήταν αδελφές ψυχές, η λαϊκή ψυχή και δράση θα προελαύνει στο Σύνταγμα Πρωτομαγιά, γιατί την Ανοιξη την έφερναν πάντα οι αλήτες της εποχής τους.
Το τελευταίο διάστημα, τα προπαγανδιστικά επιτελεία και των δύο έχουν πάρει ...φωτιά. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως σ' αυτό τον τομέα το ΠΑΣΟΚ κατέχει την πρωτοκαθεδρία, ελέω και της κυβερνητικής εξουσίας. Αλλωστε, στη Χ. Τρικούπη υπάρχουν μερικοί εξπέρ του είδους, ειδικοί στη φαιά προπαγάνδα. Αξιοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, δημιουργούν μια πραγματικότητα κομμένη και ραμμένη στα δικά τους μέτρα και ρίχνονται στη μάχη, για να την επιβάλουν στο λαό σαν δική του.
Ακόμα και το λογοπαίγνιο του Χαρίλαου Φλωράκη έφεραν στα μέτρα τους, διαστρεβλώνοντάς το για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Μόνο κατ' επάγγελμα λασπολόγοι, μόνο όσοι έχουν αναγάγει τη συκοφαντία σε πολιτική πρακτική, θα μπορούσαν να δηλώσουν ό,τι δήλωσε ο Κ. Λαλιώτης: «Ευχόμαστε ο κ. Φλωράκης με αυτές τις προβλέψεις του για τις πολιτικές εξελίξεις και για το μέλλον του αρχηγού της ΝΔ να μην αποκαλύπτει τους ευσεβείς πόθους του, προεξοφλώντας την ετυμηγορία του ελληνικού λαού» ή ο Ε. Βενιζέλος πως ο Χ. Φλωράκης «κάνει τις δημόσιες σχέσεις του αρχηγού της συντηρητικής παράταξης» ή ο Χρ. Πρωτόπαππας που τόλμησε να υπενθυμίσει στον Χ. Φλωράκη πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και να αναρωτηθεί μήπως ο Χ. Φλωράκης γνωρίζει για συμφωνίες μεταξύ ΚΚΕ και ΝΔ ενόψει δημοτικών εκλογών! Πάει πολύ το θράσος και των τριών και όσων άλλων έσπευσαν να παραδώσουν μαθήματα στον Χ. Φλωράκη και στο ΚΚΕ.
Πώς αλλιώς να αντιπαρατεθεί το ΠΑΣΟΚ στη «συντηρητική παράταξη», όταν τη δική της πολιτική εφαρμόζει; Και το αντίστροφο, πως η ΝΔ να αντιπαρατεθεί στο ΠΑΣΟΚ όταν αυτό υλοποιεί τις δικές της διακηρυγμένες θέσεις και προτάσεις; Η σύμπτωσή τους σε στρατηγικές επιλογές είναι πασιφανής, οι διαφορές τους έχουν πλέον καταστεί εντελώς δυσδιάκριτες, και ιδιαίτερα στις σύγχρονες συνθήκες οι πορείες τους είναι παράλληλες, προς την ίδια κατεύθυνση.
Γι' αυτό οι διαφορές πρέπει να εφευρεθούν, να κατασκευαστούν ό,τι κι αν απαιτείται γι' αυτό. Πώς αλλιώς να υφαρπάσουν τη λαϊκή ψήφο; Μιλώντας για τι; Για το Ασφαλιστικό; Τις εργασιακές σχέσεις, την Παιδεία, την Υγεία και Πρόνοια; Το βιοτικό επίπεδο, την ανεργία; Τα μέτρα εναντίον των λαϊκών ελευθεριών; Το σύνολο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων; Ολα όσα χειροτερεύουν τη ζωή του λαού φέρουν τη σφραγίδα και των δύο. Ο λόγος του μεγάλου κεφαλαίου είναι νόμος και για τους δύο.
Τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου απαιτούν και οι εταίροι του δικομματισμού φροντίζουν να μπει φραγμός σε ό,τι και όποιον μπορεί να αφυπνίσει, να ριζοσπαστικοποιήσει συνειδήσεις, να συσπειρώσει το λαό, να μετατρέψει τη δικαιολογημένη οργή του σε συνειδητή πάλη. Θέλουν το λαό αποπροσανατολισμένο και γι' αυτό τον φέρνουν ενώπιον πλαστών διλημμάτων, που ακόμα κι αν απαντηθούν τίποτε δε διακυβεύεται για την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Και σ' αυτή τους την εκστρατεία βρήκαν πρόθυμους συμμάχους την ηγεσία του ΣΥΝ και τους «πρώην», που επίσης άδραξαν την ευκαιρία να ρίξουν το αντιΚΚΕ δηλητήριο τους.