Ο τρίτος Πρόεδρος δεν αποτελεί παρά ένα τρικ του γνωστού Αντρέα μέσα στην έδρα του Καραμανλή, που, θιγμένος ο τελευταίος, δεν παραδέχεται ότι μπορεί κάποιος να του κάνει ματ στη δική του σκακιέρα.
Με τον Σαρτζετάκη έχουμε τη λουδοβίκεια αποθέωση του ελληνικού κιτς, που εκφράζεται με βυζαντινούς τρόπους. Ολοι καταλαβαίνουν το σφάλμα για την εκλογή του Σαρτζετάκη ως Προέδρου και κάνουν τα πάντα, μετά την αποχώρησή του από την προεδρία, για να τον ξεχάσουν.
Οσοι ζούσαν μαζί με τον Αντρέα, γνώριζαν ότι η επόμενη εκλογή του Προέδρου θα είχε σχέση με τη διαίρεση της συντηρητικής παράταξης. Η εύκολη λεία ήταν ο Κωστής Στεφανόπουλος. Ο Στεφανόπουλος είναι σεμνός, δεν υπήρξε ποτέ Μητσοτάκης, είναι πάντα παρών και αναλαμβάνει σαν τελευταίος αστός μέσα σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας να προχωρήσει για έναν και μόνο λόγο: Για την Αχαΐα που λατρεύει. Τον διαλέγει και ο Σημίτης για δεύτερη τετραετία, γιατί είδε πως το σήμα που εξέπεμψε ο Πρόεδρος είναι το μόνο που μπορεί να πολεμήσει το λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ, Είναι μια απόφαση, όχι για την Ελλάδα, αλλά για εσωκομματικούς λόγους. Η Νέα Δημοκρατία, ιδεολογικά πλησιέστερη στον κύριο Στεφανόπουλο, τρομάζει, αλλά επειδή γνωρίζει από τρόπους καυχιέται ότι ο Στεφανόπουλος ήταν και θα παραμείνει δικός της, ξεχνώντας την ελεεινή συμπεριφορά, που είχε επιδείξει απέναντί του, ήδη, από την εποχή του Αβέρωφ.
Πόσο λυπάμαι, που σιγά σιγά τον καταβάλλει η κατάθλιψη. Αν και αντίπαλός σας, σας προτείνω, κύριε Στεφανόπουλε, να αποδράσετε τώρα απ' όλα και να δώσετε το παράδειγμα που πρέπει, σαν μήνυμα τελευταίο της παραμονής σας στην προεδρία. Δώστε τέλος σ' αυτήν την κακόγουστη φάρσα.
Σε μια εποχή που οι άνθρωποι μονάζουν, σε έναν κόσμο όπου η εμπορευματοποίηση διαμορφώνει ακόμη και την αισθητική, σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να δώσει στον αληθινό χώρο της ανθρώπινης δραστηριότητας ένα νόημα, κάποιοι, στα όρια ενός δήμου, στα όρια μιας γειτονιάς, αντιστέκονται, χτίζουν όνειρα, παλεύουν με τα εκφραστικά τους μέσα για να πλησιάσουν, ανοίγοντας τα φτερά τους, το νόημα της επικοινωνίας. Σε μια εποχή που όλοι οι ερασιτεχνικοί θίασοι και οι αποκεντρωμένες κινήσεις που άνθισαν λίγο πριν και μετά τη χούντα βρίσκονταν σε υποχώρηση και μαρασμό, το θεατρικό εργαστήρι της Νέας Ιωνίας έγραφε και γράφει μια μικρή «ιστορία».
Τη Θεατρική Ομάδα, εμψυχώνουν, με ζηλευτή ευσυνειδησία, εργαζόμενοι και σπουδαστές. Μετά τα μαθήματά τους και μετά τον καθημερινό μόχθο, κάνουν πρόβα, τρέχουν να βρουν κοστούμια, μαθαίνουν το ρόλο τους και είναι σίγουρα οι προάγγελοι του θεατρικού μας «αύριο». Είναι ένα ζωντανό κομμάτι, μια δυναμική επέμβαση στο δήμο.
Μερικά από τα έργα που έχουν ανεβάσει είναι «Η Αυλή των θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλλη, «Το Φιόρο του Λεβάντε» του Γρ. Ξενόπουλου, «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντ. Φο, «Γιατρός με το στανιό» του Μολλιέρου, «Βαβυλωνία» του Δ. Βυζαντίου, «Ορνιθες» του Αριστοφάνη, «Φαύστα» του Μποστ, «Το πανηγύρι» του Δ. Κεχαΐδη, «Καφές και Δημοκρατία» του Αζίζ Νεσίν, «Εσωτερικές ειδήσεις» του Μ. Ποντίκα, κ.ά., καθώς και πολλά επετειακά έργα, τα περισσότερα ανεβασμένα στην επέτειο του Μπλόκου της Καλογρέζας. Επίσης έχουν οργανώσει αφιερώματα, όπως για τη Μικρασιατική Καταστροφή, για την ουγγαρέζικη λογοτεχνία κ.ά.
Η ομάδα έχει, επίσης, στο ενεργητικό της πολλά βραβεία από συμμετοχές της σε φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου. Φέτος ανέβασε το ουγγρικό έργο «Αγαπητέ κύριε Τοτ», που είχε μεγάλη επιτυχία. Το σίγουρο είναι ότι μέσα σ' αυτά τα είκοσι χρόνια η ομάδα κατάφερε με τη συνέπεια, συνέχεια και ευθύνη να έχει ένα μόνιμο κοινό περισσότερων από 1.500 ατόμων.
Η αφιερωματική παράσταση ««Εξι ιστορίες σ' ένα δωμάτιο και μια αποβάθρα» είναι μια σύνθεση έξι έργων. Δύο τουρκικά, ένα ρώσικο και τρία ελληνικά. Πρόκειται για έργα που είχαν παρουσιαστεί στο παρελθόν από το Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας. Είναι: «Ο Φώντας» του Δ. Ευθυμιάδη, «Οικόπεδο της Σάρον Πόλτον» και «Ενα παράθυρο στη Δύση» του Αζίζ Νεσίν, «Το μαντάτο» του Τσέχωφ, «Διακοπή ρεύματος» του Μουρσελά και «Απεργοσπάστης» του Γ. Σκούρτη. Στην παράσταση, εκτός από νέα μέλη της Ομάδας, παίζουν και πρόσωπα που πρωτοξεκίνησαν τη θεατρική ομάδα της Νέας Ιωνίας, αρκετά από τα οποία είναι σήμερα ηθοποιοί.