«Ο αντίπαλος παίρνει μέτρα σήμερα έχοντας στο νου του γενικότερες στρατηγικές επιλογές. Στρατηγικές επιλογές πρέπει να έχει το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα». Με την επισήμανση αυτή ξεκίνησε την ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τονίζοντας αμέσως μετά: «Εμείς έχουμε εδώ και αρκετό καιρό θέσει μπροστά στον ελληνικό λαό την αναγκαιότητα της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής δημοκρατικής συμμαχίας, η οποία αποτελεί το πρώτο και κύριο βήμα για να ξεδιπλωθούν δυνατοί αγώνες, που υποχρεώνουν σε παραχωρήσεις και θέτουν προοπτική να διεκδικηθεί η εξουσία, για να μπουν οι βάσεις της λαϊκής οικονομίας στον τόπο μας. Μιας οικονομίας που αναγνωρίζει το δικαίωμα και την υποχρέωση στο λαό να πάρει στα χέρια του τους βασικούς και συγκεντρωμένους τομείς, επιχειρήσεις και κλάδους παραγωγής και εμπορίου, τομείς στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη υπέρ του λαού, για την άμυνα της χώρας και την εξασφάλιση αντίστασης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Μιας εξουσίας που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών να κουμαντάρουν τις τύχες του λαού. Μιας εξουσίας που θεωρεί υποχρέωσή της να μετέχει σε διεθνείς συνεργασίες που αδυνατίζουν το ενιαίο μέτωπο του ιμπεριαλισμού προς όφελος των λαών».

Αναφερόμενη ακριβώς στην τακτική στο σήμερα η ομιλήτρια σημείωσε: «Πρέπει να ξεφύγουν οι εργαζόμενοι από την παγίδα που τους στήνουν, ότι με το διάλογο θα λυθούν τα προβλήματα. Χάνεται πολύτιμος χρόνος με αυτές τις διαδικασίες, που χρησιμοποιούνται για να κερδηθεί ο χρόνος από την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν τα συνδικάτα κάστρα συσπείρωσης και πάλης, να αναδείχνουν νέες μορφές συσπείρωσης και πάλης ώστε να μεγαλώνει η ενότητα δράσης.

Είναι επιζήμιες οι αντιλήψεις, που ακόμα είναι ισχυρές στο εργατικό και στο γενικότερο κίνημα, ότι θα γίνουν παραχωρήσεις όταν ο λαός μένει ήσυχος και απλά με υπομνήματα και παρακάλια θα λύσει τα προβλήματά του. Δεν ιδρώνει το αυτί τους. Μόνο η δύναμη των εργαζομένων μπορεί να αναχαιτίσει ορισμένα μέτρα προσωρινά. Οτι με σαλονάτη πάλη θα βελτιωθεί η ζωή των εργαζομένων, χωρίς θυσίες, χωρίς κόπο και κινδύνους!

Η κύρια ευθύνη για την όξυνση των προβλημάτων ανήκε και ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, στην ισχυρή καπιταλιστική εργοδοσία, στην επιλογή προσαρμογής και ενσωμάτωσης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ».

Ομως, τόνισε ακολούθως η Αλέκα Παπαρήγα, ευθύνες αναλογούν και σε άλλους. Ευθύνη έχουν «και εκείνοι που χρόνια τώρα προσπαθούν να πείσουν το λαό για τη λεγόμενη ψευτοανανέωση, για την ανάγκη της συναίνεσης και της κεντροαριστερής λύσης.

Ευθύνη έχουν όλοι αυτοί που κλίνουν τον όρο "Αριστερά" και "Ανανέωση" σε όλες τις πτώσεις, ενώ στην πράξη έχουν συμβιβαστεί με τις σημερινές δυσκολίες.

Εκείνοι που βαφτίζουν δογματισμό το κάλεσμα στο λαό να αντισταθεί στις επιλογές και στις δεσμεύσεις που επιβάλλουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Εκείνοι που δικαιολογούν το δικό τους συμβιβασμό με ψεύτικα επιχειρήματα ότι σήμερα δεν υπάρχουν λύσεις έξω από τη γραμμή της ΟΝΕ και του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ. Ολοι αυτοί που καλλιεργούν τη μοιρολατρία, φοβούνται την ταξική πάλη, την ειρωνεύονται και την καταγγέλλουν. Αυτοί που χειροκροτούσαν τον Ζοσπέν και την κυβέρνηση συνεργασίας της Γαλλίας, μέχρι τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ενώ χωρίς να ντρέπονται την άλλη μέρα έβγαιναν με καταδίκες για δεξιά πολιτική. Δηλαδή μέχρι τη μέρα των προεδρικών εκλογών η κυβέρνηση της Γαλλίας ήταν παράδειγμα προς μίμηση για τους λαούς της Ευρώπης, ενώ τώρα τη ρίχνουν στο ανάθεμα;».

«Ενας σοβαρός παράγοντας που δυσκολεύει την αποτελεσματικότητα των αγώνων», υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είναι η στάση απέναντι στην αντικομμουνιστική εκστρατεία και στη συκοφάντηση του ρόλου και των κατακτήσεων του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη».

«Οχι, δεν είναι ανάγκη - συνέχισε η Αλέκα Παπαρήγα - να είσαι κομμουνιστής, μαρξιστής- λενινιστής, για να καταλάβεις ότι το ψέμα και η "λάσπη" που ρίχτηκε στο σοσιαλισμό μπαίνει εμπόδιο σήμερα στην αγωνιστική στάση και αισιοδοξία που πρέπει να έχει ο καθένας και η καθεμιά. Εμποδίζει την αδιαλλαξία που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι απέναντι στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Ειδικά τώρα πρέπει ο λαός να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα για την επαίσχυντη συκοφαντική εκστρατεία που ξεσηκώθηκε με πρωταγωνιστές το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΝ και κάποιους διαθέσιμους πρώην, ότι τάχα το ΚΚΕ πανηγύρισε για το χτύπημα στο Πεντάγωνο και στους δύο πύργους. Αυτό που ενόχλησε πάνω απ' όλα, τότε, ήταν ότι το ΚΚΕ δήλωνε από την πρώτη στιγμή ότι η συμπάθεια προς τον δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν πρέπει να οδηγήσει σε αθώωση του ιμπεριαλισμού. Αυτή η θέση μας ενόχλησε, όπως ενοχλεί και η σημερινή μας θέση, ότι δεν έχει κανείς δικαίωμα να παίρνει ίσες αποστάσεις απέναντι στους Παλαιστινίους και στην ηγεσία του Ισραήλ».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατηγορηματικά υπογράμμισε πως το Κόμμα «όχι μόνο δεν έχει παραιτηθεί από την αναζωογόνηση της δράσης του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά παίρνει όλα τα μέτρα, ώστε όλο και πιο συχνά, όλο και πιο ουσιαστικά να βρίσκονται μαζί τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, να βρουν τρόπους πιο διακριτής παρουσίας και συντονισμού. Οσο προχωρά ο συντονισμός και η κοινή δράση, τόσο θα δυναμώνει το ευρύτερο διεθνικό κίνημα».

«Δεν περιοριζόμαστε - τόνισε - στη μάχη μέσα στην Ελλάδα. Δίνουμε χέρι σε όλες τις διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις που υπάρχουν, κομμουνιστικές και μη, πολιτικά και κοινωνικά κινήματα, ώστε από κοινού να οργανώνονται διεθνείς κινητοποιήσεις. Δίνουμε τη μάχη και τη δική μας συμβολή, ώστε η Θεσσαλονίκη το 2003 να αποτελέσει σημαντική ιστορική στιγμή για το διεθνές αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα».

Η Αλέκα Παπαρήγα στην ομιλία της αναφέρθηκε και στη συζήτηση περί «συμμαχιών», σημειώνοντας επ' αυτού: «Δεξιά και αριστερά ακούγονται προτάσεις και προβληματισμοί, ότι πρέπει να υπάρξει συμμαχία, μόνο που για το ΠΑΣΟΚ αυτή πρέπει να είναι συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ κατά της Δεξιάς! Για το ΣΥΝ και ορισμένους άλλους φιλοΠΑΣΟΚικούς ή κρυπτοΠΑΣΟΚικούς το θέμα είναι να συμπηχθεί ένα μέτωπο των μικρών κομμάτων κατά των δύο μεγάλων. Με τη λογική, ότι αν τα μεγάλα κόμματα δεν έχουν αυτοδυναμία, τότε θα πάρουν ως παρτενέρ κάποιο ή κάποια από τα μικρά κόμματα.

Το θέμα δεν είναι μικροί κατά μεγάλων. Η πολιτική δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας. Αυτό που έχει σημασία είναι σε ποια πολιτική βάση θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα κόμματα, που δεν είναι απλώς μεγάλα, αλλά ταυτόχρονα είναι κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου».

«Η ριζική αντιπαράθεση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ο πλήρης διαχωρισμός από την πολιτική τους είναι το ζητούμενο σήμερα, και όχι πώς θα πειστούν ή θα αναγκαστούν να προσφέρουν μερικές κυβερνητικές θέσεις σε κάποια μικρότερα κόμματα», υπογράμμισε, και συνεχίζοντας επισήμανε:

«Να φέρουμε στο κατώτερο σημείο τα δύο μεγάλα κόμματα, όχι για να επωφεληθούμε από την αδυναμία τους και να πάμε μαζί τους, αλλά για να δημιουργηθεί το μεγάλο κοινωνικό πολιτικό μέτωπο που θα εκτοπίσει τις δυνάμεις του κεφαλαίου από την εξουσία.

Φτάνει να συμφωνήσουμε στο μέτωπο κατά του φιλελευθερισμού; Το θέμα είναι να συμφωνήσουμε ποια πολιτική βρίσκεται στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού. Για μας, είναι η αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης και στην οικονομική και γενικότερη κοινωνική πολιτική και στην εξωτερική πολιτική».

Στο «αρνητικό και γι' αυτό χρήσιμο προς αποφυγή παράδειγμα» του Συνασπισμού, των ανανεωτικών, στα λόγια, κομμάτων, αναφέρθηκε η ομιλήτρια στη συνέχεια, υπογραμμίζοντας πως «από τη μια μεριά κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ και από την άλλη συμμαχεί μαζί του σε κρίσιμες στιγμές, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην ΟΝΕ και στο Μάαστριχτ.

Τι είπαν και τι λένε τα ανανεωτικά στα λόγια κόμματα;Με αφορμή τις γαλλικές εκλογές, να δώσουμε χέρι όλοι μαζί κατά της ακροδεξιάς! Λες και η ακροδεξιά, ή ο ίδιος ο φασισμός, δεν είναι μορφή πολιτικού συστήματος του καπιταλισμού...

Τι είπαν και τι λένε για τον πόλεμο; Οτι οι διαφορές πρέπει να λύνονται όχι με τα όπλα αλλά με το διάλογο. Δεν κάνουν τον κόπο να μας πουν πού οφείλονται οι διαφορές. Οταν οι Ισραηλινοί εισβάλλουν στα αυτόνομα αναγνωρισμένα εδάφη των Παλαιστινίων, τότε τι είδους πολιτικός διάλογος μπορεί να λύσει το ζήτημα; Οταν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ επεμβαίνουν ανοιχτά στις γιουγκοσλαβικές εκλογές λέγοντας ή φεύγει ο Μιλόσεβιτς ή σας στέλνουμε τα τανκς, τότε τι πολιτικός διάλογος μπορεί να γίνει, με ποιους όρους και με βάση ποιες αρχές;

Κοροϊδεύουν και μόνο κοροϊδεύουν. Ο καπιταλισμός γεννά το σοβινισμό και το ρατσισμό, το φασισμό και τον πόλεμο, είναι όλα γνήσια παιδιά του. Μόνο το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο των λαών μπορεί να τον παρεμποδίσει ή να τον καταργήσει στην πορεία με συνολικότερες ανατροπές. Ολα τα άλλα είναι για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των λαών, που θέλουν και χρειάζονται την ειρήνη».

«Τι είδους αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο», αναρωτήθηκε η Αλ. Παπαρήγα, «μπορεί να γίνει με αυτούς που ψηφίζουν το Μάαστριχτ, στάζει μέλι το στόμα τους υπέρ της ΟΝΕ, τρέχουν και δε φτάνουν να πάρουν μέρος στις διακοσμητικές διαδικασίες της συντακτικής συνέλευσης της Ευρώπης σηκώνοντας τη σημαία νέων εκχωρήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βάρος του λαού, σε βάρος των λαών και των συνόρων ακόμα;».