ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 13 Ιούλη 2002
Σελ. /32
Στο όνομα της δημοκρατίας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά έχουν γίνει, μέχρι σήμερα, στο όνομα της αντιμετώπισης της «17Ν» και της λεγόμενης εγχώριας τρομοκρατίας. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που έρχονται στο προσκήνιο η λογική και τα διάφορα ψευτοδιλήμματα, που θέλουν τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στο όνομα όμως της δήθεν υπεράσπισης και διασφάλισής τους. Αυτό κάνει και ο Γ. Πρετεντέρης στο χτεσινό «Βήμα». Γράφει συγκεκριμένα: «Από τον αρχηγό του Συνασπισμού ως τον καθηγητή Νικολόπουλο, από καλοπροαίρετους νομικούς ως αυτόκλητους υπερασπιστές της δημοκρατικής τάξης... εκπορεύεται η ίδια άποψη: Οτι το βασικό ζήτημα δεν είναι η εξάρθρωση της "17Ν", αλλά οι μέθοδοι και οι διαδικασίες που θα ακολουθηθούν για την εξάρθρωση αυτή.

Ακόμη κι αν τα κίνητρα είναι αγαθά, το αποτέλεσμα δεν είναι αθώο...

...Κατά συνέπεια, απειλείται να τιναχτεί στον αέρα ό,τι έχει επιτευχθεί ως τώρα. Διότι εδώ δεν παίζεται το πολιτικό κλίμα, ούτε οι επόμενες εκλογές. Παίζεται η δημοκρατία μας».

Οπως βλέπετε, μπορεί - σύμφωνα με τις αρχές - να έχει αφοπλιστεί η «17Ν». Μπορεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να την «απομυθοποιεί» και να την κατατάσσει στην κατηγορία του κοινού ποινικού εγκλήματος, αλλά - για τον Γ. Πρετεντέρη, και όχι μόνον αυτόν... - αποτελεί το καλύτερο επιχείρημα, για την επιβολή και άλλων περιορισμών των δημοκρατικών ελευθεριών. Στο όνομα της δημοκρατίας, βέβαια...

Να μην ξεχάσουμε...

Αποκαλυπτικά και ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία της πανελλαδικής έρευνας της ICAP, που δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα. Από τα διάφορα ποσοστά, σημειώνουμε εκείνα, που φανερώνουν τη σχέση των πολιτών με το χρηματιστήριο. Το 1999 το 16% των νοικοκυριών δήλωνε ότι είχε τοποθετήσει χρήματα σε μετοχές και άλλα «χαρτιά» του χρηματιστηρίου. Το 2001 το ποσοστό αυτό πέφτει στο 12,8% και το 2001 στο 6,2%. Μάλιστα, φέτος μόνο το 0,5% των ερωτηθέντων απάντησε ότι προτίθεται να συμμετάσχει για πρώτη φορά στο «τζόγο» της Σοφοκλέους.

Επιλέξαμε την ειδική αναφορά στα ποσοστά αυτά, όχι μόνον ή κυρίως, επειδή αποτελούν μια δικαίωση του «Ριζοσπάστη», που μόνιμα και συστηματικά αποκάλυπτε και αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα του χρηματιστηρίου, ως μοχλού απομύζησης των λαϊκών αποταμιεύσεων από το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά γιατί, αργά ή γρήγορα και με τον ένα ή άλλο τρόπο, οι «έχοντες και κατέχοντες» θα ξαναφέρουν τις δήθεν «καλές μέρες» στο «ναό του χρηματιστηριακού τζόγου». Θα ξαναδημιουργήσουν συνθήκες «άνοιξης» και θα επιχειρήσουν και πάλι να εγκλωβίσουν και να λεηλατήσουν, τόσο τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων, όσο και τις συνειδήσεις τους. Ας θυμηθούμε όλοι, λοιπόν, εκείνη τη στιγμή, ότι το έργο αυτό μας το έχουν ξαναδείξει τα χρόνια 1998 - 2000. Και το ιδιαίτερα τσουχτερό εισιτήριο δεν το πληρώσαμε στην αρχή, αλλά στο τέλος...

Απαράδεκτη παρέμβαση

Ο έλεγχος της εξουσίας και η κριτική των κρατούντων αποτελεί πρώτιστη υποχρέωση κάθε δημοσιογράφου. Ακόμα κι όταν αυτό γίνεται με σκληρό τρόπο, ίσως πολλές φορές και «τραβηγμένο». Το περίεργο ξεκινά όταν ο ελεγχόμενος (κάποιος διευθυντής οργανισμού για παράδειγμα) προσπαθεί να «φιμώσει» ή να λογοκρίνει έμμεσα το δημοσιογράφο. Τι εννοούμε με τα παραπάνω; Κάποιοι συνάδελφοι που καλύπτουν το ρεπορτάζ της «Αθήνα 2004» έχουν διαπιστώσει ότι στέλεχος της Οργανωτικής Επιτροπής, αρμόδιος για τα θέματα Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, έχει παρέμβει... αναλόγως σε διευθυντές ορισμένων Μέσων, ζητώντας την... ανάκληση στην τάξη των ατακτούντων. Μάλιστα, έχει φτάσει στο σημείο - όπως λένε οι πληροφορίες - να προτείνει ακόμα και τους αντικαταστάτες τους! Κάτι που - αν έχει γίνει έτσι - απαιτεί και την άμεση και αποφασιστική παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ.

Μπορεί να μην αρέσει στο συγκεκριμένο κύριο και την ηγεσία της «Αθήνα 2004» ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι από τους συναδέλφους χειρίζονται το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, αλλά τι να κάνουμε; Υπάρχουν και κάποιοι που δεν παίρνουν τα χαρτάκια με τις ερωτήσεις που μοιράζει και προσπαθούν να κάνουν τη δουλιά τους, όσο περισσότερο γίνεται, σύμφωνα με τους δημοσιογραφικούς κανόνες και τη συνείδησή τους.


Ερωτήματα

Ολα αυτά

τα σκύβαλα,

αυτοί

οι τρομοκράτες,

έτσι από μόνοι

δρούσανε,

έτσι, με δίχως

πλάτες;

δεν είχαν τάχα

πάτρωνες

και ποιοι

είναι ετούτοι;

(Σιγά να μην

το μάθουμε,

αυτό βρομάει

μπαρούτι)!

***

Ολοι αυτοί

οι άθλιοι

που ασύλληπτοι

είναι χρόνια,

έτσι από μόνοι

δρούσανε

δεν ήταν άλλων

πιόνια;

ποια κέντρα

τους κινούσανε

ποιοι είναι πίσω,

επάνω;

(Για κοίτα

ερωτήματα

ο αφελής

που κάνω)!


Ο οίστρος

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οχι δεν ξαφνιάζει κανέναν!

Οχι δεν αποτελεί ούτε έκπληξη, ούτε πρωτοφανές γεγονός! Ο αρχιπλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος Γ. Κολλιτσόπουλος, δεξί χέρι του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, και ο κάθε Κολλιτσόπουλος, ο κάθε «ράμπο» του Λιμενικού Σώματος, ή των ΜΑΤ και κάθε είδους ροπαλοφόρο ανθρωποειδές, όταν δέχεται να πληρώνεται για να σακατεύει εργάτες που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή, όταν αποτελεί το στήριγμα ενός σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, δεν μπορεί παρά να έχει σαπίσει και ο ίδιος. Ποιον μπορεί να ξαφνιάζει το ότι ο Γ. Κολλιτσόπουλος, επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού, αυτός που έδινε τις εντολές στους βατραχανθρώπους για να μακελέψουν τους απεργούς εργάτες στις 29 Μάη στο λιμάνι του Πειραιά, δεχόμενος εντολές από τους εφοπλιστές και την κυβέρνησή τους, συμμετέχει - αν όχι πρωτοστατεί - σε κύκλωμα οργανωμένου εγκλήματος; Είναι ένας «νονός της νύχτας».

Η σύλληψη του αρχιπλοιάρχου δεν αποτελεί παρά ένα πολύ μικρό τμήμα του αποστήματος και δεν μπορεί, δεν πρέπει, να δημιουργεί αυταπάτες σε κανέναν περί ...αδέκαστης λειτουργίας του πολιτεύματος, των θεσμών και του συστήματος. Πρόκειται για μια πραγματικότητα. Σ' αυτό το σύστημα, στο σύστημα των εφοπλιστών, συνολικά του μεγάλου κεφαλαίου και των κάθε είδους μηχανισμών του, δεν υπάρχουν «καθαρές περιοχές». Αυτό έχει αποδείξει η ίδια η ζωή. Αλλωστε, πόσο ...«καθαρός» ήταν ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Γ. Ανωμερίτης, όταν, την επομένη του ματοκυλίσματος στο λιμάνι και ενώ στα νοσοκομεία βρίσκονταν δεκάδες απεργοί σακατεμένοι, εμφάνισε ως θύματα τους «ράμπο» του Κολλιτσόπουλου, κάνοντας λόγο για «κατσαβίδια και όπλα» στα χέρια των διαδηλωτών»; Ακόμα, ας μας πουν, αν τολμούν, σε ποια εφοπλιστικά γραφεία έχουν προσληφθεί και εργάζονται αυτήν τη στιγμή οι αρχηγοί του Λιμενικού Σώματος που έχουν αποστρατευτεί. Και πολλά ακόμη, αμέτρητα παρόμοια παραδείγματα.

Για το εργατικό κίνημα, για τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, που αγωνίζονται και δρουν στο φως της μέρας, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Γνωρίζουν ότι ο αγώνας τους δεν αφορά μόνον το μεροκάματο. Οτι δε φτάνει να διεκδικείς μόνον την αποστρατικοποίηση του Λιμενικού Σώματος, τον εκδημοκρατισμό γενικά των Σωμάτων Ασφαλείας. Ξέρουν ότι αυτά είναι πτυχές του αγώνα που δίνει και εντείνει, μέρα με τη μέρα, για να έρθει «τούμπα» όλο αυτό το βρώμικο οικοδόμημα, για να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα, μαζί με το κράτος του. Το σύστημα, που «τρώει» την υπεραξία της εργατικής τάξης, την ίδια της τη ζωή. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα σ' αυτήν την κατεύθυνση δίνει καθημερινά τη μάχη του, κλιμακώνοντας τους αγώνες του. Και, βέβαια, ταυτόχρονα διαπαιδαγωγεί τη νέα γενιά - εκεί που το σύστημα βλέπει τους αυριανούς «ράμπο» του - στους δρόμους των μαζικών λαϊκών αγώνων, της αντίστασης, της ανυπακοής στους νόμους της αδικίας και της ανισότητας, στους θεσμούς και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ