ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί ενημέρωσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «Ριζοσπάστης» ήταν μία από τις λίγες εφημερίδες, χθες, που δε δημοσίευσε ολόκληρο το κείμενο της τελευταίας προκήρυξης, που φέρει την υπογραφή «17Ν», αλλά το απαραίτητο για την ενημέρωση των αναγνωστών του ρεπορτάζ, κάνοντας, ταυτόχρονα και όσα σχόλια θεώρησε αναγκαία. Και το 'κανε συνειδητά, πρώτα και κύρια, για λόγους βαθιά πολιτικούς και, ταυτόχρονα, αρχών. Το ίδιο θα έκανε και στην περίπτωση, που ήταν ο αποκλειστικός παραλήπτης της προκήρυξης. Με δυο λόγια, θεωρούμε ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο, οι βασικοί φορείς της ενημέρωσης του πολίτη (δημοσιογράφοι, ΜΜΕ κλπ.), είτε να μετατρέπονται σε «βαποράκια» των όσων «πληροφοριών», σεναρίων, αναλύσεων κλπ., διοχετεύουν οι κατασταλτικές δυνάμεις και τα όποια άλλα κέντρα και παράκεντρα εξουσίας, είτε να γίνονται βήμα προβολής των όποιων σκοτεινών και προβοκατόρικων μηχανισμών και των κάθε λογής «παρεμβάσεών» τους.

Κι ας αφήσουν κατά μέρος μερικοί το αστείο επιχείρημα, ότι «δημοσιεύουν τα πάντα». Την απάντηση, τη δίνουν καθημερινά οι ίδιοι, όταν δεν τα δημοσιεύουν όλα. Οταν κάνουν τις δικές τους αξιολογήσεις και εκτιμήσεις, κι άλλες ειδήσεις ή γεγονότα τις καταχωνιάζουν ή τις πετάνε στο καλάθι των αχρήστων κι άλλες τις «βγάζουν» στην πρώτη τους σελίδα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Υ.Γ. Κι επειδή, μπορεί να μας ζητήσουν κάποιο παράδειγμα, ας ψάξουν να βρουν, πού δημοσίευσαν την αγωνιστική πρωτοβουλία του συνδικάτου οικοδόμων Αθήνας και αρκετών άλλων σωματείων, σχετικά με το βαρύ φόρο αίματος στους τόπους δουλιάς. Δε θα το βρουν πουθενά.

Περίεργες αντιφάσεις

Μέρες τώρα, οι αστυνομικές αρχές, αλλά και κυβερνητικές πηγές, μεταφέρουν προς τους δημοσιογράφους την ανησυχία τους, για ενδεχόμενο «χτύπημα» της «17Ν» ή των όποιων υπολειμμάτων της. Μάλιστα, οι ανησυχίες αυτές είδαν αρκετές φορές το φως της δημοσιότητας και ποτέ κανένας από τους προαναφερομένους δεν προχώρησε στην παραμικρή διάψευση, είτε στη διασκέδαση, έστω, των σχετικών εντυπώσεων. Και τώρα, που δεν έχουμε «χτύπημα», αλλά μια απλή προκήρυξη, σπεύδουν όλοι μαζί να την υποβαθμίσουν, να τη βγάλουν πλαστή, κλπ., κλπ.

Αραγε, δεν καταλαβαίνουν την εξόφθαλμη αντίφαση της τακτικής τους; Δεν καταλαβαίνουν ότι εάν η όποια «17Ν» μπορούσε να πραγματοποιήσει «χτύπημα» - όπως οι ίδιοι εκτιμούσαν - πολύ ευκολότερα θα μπορούσε να στείλει μια προκήρυξη; Πού οφείλεται, άραγε, η ολοφάνερη έκπληξη και αμηχανία τους; Μήπως η αποστολή προκήρυξης δεν περιλαμβανόταν στο προβλεπόμενο «σενάριο εξάρθρωσης» της «17Ν»;

Απλά αναρωτιόμαστε. Οχι αβάσιμα, όμως...

Οξύνεται ο ανταγωνισμός

Βήμα το βήμα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων και των πολυεθνικών. Παίρνει διάφορες μορφές και εκφράσεις, ενώ δε λογαριάζει τίποτε στο πέρασμά του. Χαρακτηριστική απόδειξη -παρ' ότι αναφέρεται σε επιμέρους θέμα- είναι η πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ, να προχωρήσουν στη μερική άρση της υποχρέωσης των αμερικανικών τραπεζών να γνωστοποιούν σε αρχές τρίτων χωρών τις απολαβές καταθέσεων πολιτών των χωρών αυτών, με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Η θεσμοθέτηση της υποχρέωσης αυτής είχε γίνει επί προεδρίας Κλίντον και συνάντησε τότε την αντίδραση των αμερικανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Τώρα, η υποχρέωση αίρεται για τις καταθέσεις πολιτών από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ακόμη και η εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» σημείωσε σχετικά: «Ενώ οι ΗΠΑ επιδιώκουν μια πολιτική διαφάνειας από άλλες χώρες, ταυτόχρονα δυσκολεύουν τις προσπάθειες των χωρών αυτών να συλλέγουν πληροφορίες για τους εγκληματίες τους».

Πρώτοι... απ' το τέλος

Πάλι σημειώσαμε ...ρεκόρ. Από την ανάποδη, βέβαια, αφού η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση στην ΕΕ των «15» στον πρόσφατο πίνακα της «Γιούροστατ», όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της. Συγκεκριμένα, το κατά κεφαλή εισόδημα των Ελλήνων, ως ποσοστό του ΑΕΠ και εκφρασμένο σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης (ώστε να γίνουν συγκρίσιμα τα νούμερα με τις άλλες χώρες), φτάνει το 67%, ενώ αυτό της αμέσως προηγούμενης χώρας (Πορτογαλία) βρίσκεται στο 73%. Προσθέστε τώρα ότι οι ίδιοι πίνακες σημειώνουν, πως η Πορτογαλία είναι φτηνότερη χώρα από την Ελλάδα. Προσθέστε ακόμη ότι η μέθοδος του κατά κεφαλή εισοδήματος δε φανερώνει το πραγματικό βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, αφού «εξισώνει» τους τελευταίους με τους μεγαλοβιομηχάνους και τους κεφαλαιοκράτες γενικότερα και, μπορείτε, να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, για τους περίφημους «εθνικούς στόχους της σύγκλισης», κλπ. κλπ.

Τα χορευτικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ δόγμα της η Τουρκία σύμφωνα με την εφημερίδα «Χουριέτ» και δε θεωρεί την Ελλάδα ως τη Νο 1 απειλή, αναπροσαρμόζοντας ανάλογα και την αμυντική στάση της. Βλέπουμε, δηλαδή, τα αποτελέσματα από τα ζεϊμπέκικα του Γιωργάκη;

Δεν έχουμε τίποτε με το δημοφιλές ζεϊμπέκικο, αλλά, πώς να το κάνουμε, είναι λίγο δύσκολο να πιστέψουμε ότι μπορεί να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Γιατί, βέβαια, στην Κύπρο τα πράγματα παραμένουν ως έχουν (με την ντε φάκτο διχοτόμηση μέσω ΕΕ προ των πυλών) και οι κατοχικές στρατιές επίσης παραμένουν στη θέση τους, απ' όσο γνωρίζουμε.

Οσο για τις ΗΠΑ, επίσης στη γνωστή τους θέση βρίσκονται. Πάνω από τα κεφάλια και των δυο λαών, δηλαδή να εκβιάζουν, να διαιτητεύουν και να μπερδεύουν την κατάσταση, πάντοτε προς όφελός τους.

Αρα, λοιπόν, μάλλον σ' αυτές τις περιπτώσεις σημασία δεν έχει ποιος χορεύει και τι, αλλά το ποιος παίζει τη μουσική και σε ποιους ρυθμούς. Αλλωστε, χορευτές είδαμε πολλούς στο παρελθόν, θα δούμε κι άλλους στο μέλλον, ο σκοπός όμως παραμένει ίδιος.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ! Συμφωνία με την ένωση των κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας υπέγραψαν χτες οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου προβλέπεται ένα πλαίσιο στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών μέτρων, με στόχο (όπως λένε) την τρομοκρατία. Οπως βλέπετε, η εν λόγω τακτική δεν εφαρμόζεται μόνο στην Ελλάδα και την Ευρώπη!

Ασχέτως με το αν υφίστανται «τρομοκρατικές» οργανώσεις στη Νοτιοανατολική Ασία, οι Αμερικανοί έχουν πλέον το πλαίσιο που ήθελαν και σ' αυτήν τη γωνιά του πλανήτη και να είστε βέβαιοι ότι θα το αξιοποιήσουν. Αλλωστε, για τις ΗΠΑ η έννοια «τρομοκράτης» χωράει ...πολύ κόσμο.

Τελικά, μάλλον καταλήγουμε στο ...πρωτοφανές φαινόμενο ένας ολόκληρος πλανήτης, οι λαοί του, δηλαδή, να τρομοκρατούνται και να πετσοκόβονται τα δικαιώματά τους, στο όνομα της τρομοκρατίας. Πάντα έτσι χρησιμοποιήθηκε και πάντα έτσι θα χρησιμοποιείται αυτή η ιστορία.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Κονταίνουν» τη ζωή του εργάτη

Στις αρχές του περασμένου Ιούλη το υπουργείο Εργασίας παρουσίασε την έκθεση πεπραγμένων του έτους 2001 του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, όπου συμπεριλαμβάνονται στοιχεία για την υπερωριακή απασχόληση, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και άλλα. Το πιο χτυπητό από όλα τα στοιχεία -αν και όλα είναι εξίσου χρήσιμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων, σχετικά με την κατάσταση, που βιώνει η εργατική τάξη στην Ελλάδα- είναι η τεράστια αύξηση του αριθμού των υπερωριών κατά 306% για το έτος 2001, συγκριτικά με τις υπερωρίες που πραγματοποιήθηκαν κατά το έτος 2002. Ετσι, σε πραγματικούς αριθμούς για το έτος 2000 καταγράφηκαν περίπου 5 εκατομμύρια υπερωρίες και για το έτος 2001, περίπου 15 εκατομμύρια υπερωρίες. Για τους εργαζόμενους που πραγματοποίησαν αυτές τις υπερωρίες, η εργασία με τη μορφή της υπερωρίας αυξήθηκε κατά μέσο όρο πάνω από 100%. Ετσι, έχουμε τεράστια αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης μέσω της αύξησης των υπερωριών που αποτελούν μορφή παράτασης της εργάσιμης ημέρας.

Η τεράστια, αυτή αύξηση της υπερωριακής απασχόλησης είναι από τους βασικούς παράγοντες άμεσης χειροτέρευσης της κατάστασης της εργατικής τάξης. Είναι ολοφάνερο ότι ιδιαίτερα σε κλάδους, στους οποίους πραγματοποιείται συστηματική υπερωριακή απασχόληση, περιορίζεται δραστικά ο ελεύθερος χρόνος του εργαζόμενου, με αποτέλεσμα να μην αναπαράγεται επαρκώς η εργατική του δύναμη, η φθορά της να είναι συνεχώς αυξανόμενη, να μην ξεκουράζεται και αντικειμενικά να αποκλείεται από την κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση του χώρου του.

Επίσης, η υπερωριακή απασχόληση προκαλεί μεγάλη μείωση προσοχής και της ετοιμότητας του εργάτη στη διάρκεια της εργασίας. Γεγονός που σε συνδυασμό με την παντελή ή τεράστια έλλειψη των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλιάς μεγιστοποιεί την πιθανότητα του εργατικού ατυχήματος και πάντως σε μεγαλύτερη διάρκεια χρόνου την εμφάνιση ασθενειών, άρα τη μείωση του ορίου ζωής.

Οπως φαίνεται από τα παραπάνω, η υπερωριακή απασχόληση έχει ως αποτέλεσμα τη συνολική επιδείνωση των όρων ζωής των εργαζομένων και επομένως με κανέναν τρόπο η προσαυξημένη πληρωμή της υπερωρίας -όταν και όπου αυτό γίνεται- δεν μπορεί να λειτουργήσει ως αντισταθμιστικό όφελος της φθοράς που αυτή επιφέρει.

Ακόμα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι κεφαλαιοκράτες, κυρίως μέσω των πολιτικών τους εκπροσώπων, αλλά και των κυβερνητικών και εργοδοτικών συνδικαλιστών, μονίμως επιδιώκουν τη συμπίεση του μισθού και του μεροκάματου κι έτσι εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να προσφεύγουν στη λύση της υπερωριακής απασχόλησης,προκειμένου να αυξήσουν κάπως το εισόδημά τους.

Είναι, επομένως, ανάγκη οι εργαζόμενοι να αγωνιστούν, για να διεκδικήσουν όχι μόνο τον περιορισμό, αλλά ακόμα και την εξάλειψη της υπερωριακής απασχόλησης, όπως και συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Αφορά γενικότερα στο επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων, αλλά συνδέεται άμεσα και με την προστασία της ζωής τους. Και ακόμα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι: Κανένα κοινό σημείο αναφοράς δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων. Η ευτυχία του ενός επιφέρει τη δυστυχία του άλλου. Γι' αυτό, η πάλη τους γι' αυτές τις διεκδικήσεις πρέπει να εντάσσονται στην πάλη για την ανατροπή της πολιτικής των εργοδοτών.

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ