ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ενορχηστρωμένη επίθεση

Είναι γεγονός ότι η υπόθεση της «17Ν» γίνεται αντικείμενο διαφόρων αναλύσεων περί «τρομοκρατίας», αλλά με μονόπλευρό τρόπο. Για παράδειγμα, την κρατική βία και την ιμπεριαλιστική τρομοκρατία οι διάφοροι αναλυτές την αποσιωπούν και την απεχθάνονται, όπως επίσης κατακεραυνώνουν την άποψη ότι πίσω από την τρομοκρατική δράση μηχανισμών τύπου «17Ν» κρύβονται μυστικές υπηρεσίες ιμπεριαλιστικών κρατών και πρώτ' απ' όλα των ΗΠΑ. Είναι γεγονός επίσης ότι η εγκληματική δράση της «17Ν» για 27 ολόκληρα χρόνια, δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αλήθεια γιατί; Σ' αυτό πειστική απάντηση δε δίνεται, γεγονός που ενισχύει τις υποψίες ότι κάποιοι ύψωναν ασπίδα προστασίας. Αλλά μπορεί αυτοί οι κάποιοι να είναι έξω από μηχανισμούς και υπηρεσίες του κράτους; Ξένους ή ντόπιους δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι από τη στιγμή που οι Αμερικανοί κήρυξαν αντιτρομοκρατική εκστρατεία, ακολούθησαν και οι συμμαχικές τους κυβερνήσεις. Και έτσι η συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» είχε αποτέλεσμα... Με τη συμβολή βεβαίως των αγγλοαμερικανικών μυστικών και φανερών υπηρεσιών που αλωνίζουν τη χώρα. Σε συνδυασμό με την ολοένα και μεγαλύτερη ενίσχυση της κρατικής τρομοκρατίας, αφού ενισχύεται το νομοθετικό οπλοστάσιο, αυξάνεται η δυνατότητα αξιοποίησής του κατά του λαϊκού κινήματος, αλλά και οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί, στο όνομα της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας». Και όλ' αυτά δείχνουν μια αντιδραστική πορεία του πολιτικού συστήματος. Το κουτσούρεμα ακόμη και αυτών των αστικοδημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το ονομάζουν «θωράκιση της δημοκρατίας»!

Στρατηγική ενοχοποίησης

Αλλά δεν τους φτάνει μόνο αυτό. Το τελευταίο διάστημα άρχισε μεθοδευμένα να ξετυλίγεται ένας προπαγανδιστικός ορυμαγδός, με αφορμή αυτή την υπόθεση και στόχο την κατασυκοφάντηση και ενοχοποίηση της ταξικής πάλης και ιδιαίτερα του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος. Και αυτό γίνεται με το συσχετισμό, απ' αυτούς τους προπαγανδιστές, της υπόθεσης «17Ν» με την «Αριστερά». Και μιλούν γενικά για την «Αριστερά» για δυο λόγους:

-- Ο πρώτος σχετίζεται με το γεγονός ότι η έννοια «Αριστερά» στις λαϊκές συνειδήσεις είναι γενικά θετικά φορτισμένη και ταυτισμένη με κάθε κατάκτηση λαϊκού δικαιώματος σ' αυτόν τον τόπο.

-- Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μέσα στη γενική αναφορά των διαφόρων δημοσιολόγων και αναλυτών για την «Αριστερά», μπορούν να χωρέσουν τους πάντες, ως και κατασκευάσματά τους σαν τη «17Ν», και έτσι να αφήνουν καθένα να κάνει συνειρμούς που έντεχνα να οδηγούν στην άποψη ότι και το ΚΚΕ, η πολιτική του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, μπορεί να έχει σχέση με την τρομοκρατία.

Πολύπλευρη προσπάθεια, θα λέγαμε, που δεν έχει άλλο σκοπό, από το να ισχυροποιήσει την εξουσία των μονοπωλίων, να αθωώσει την ιμπεριαλιστική πολιτική των επεμβάσεων και των πολέμων, να ενοχοποιήσει τη λαϊκή αντίσταση και τελικά να ενισχύσει την άποψη ότι η πρακτική της τρομοκρατίας έχει τέτοιο ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο.

Κάτω από αυτό το πνεύμα αρθρογράφος συγκεκριμένης εφημερίδας έφτασε - προκειμένου να πείσει ότι έτσι έχουν τα πράγματα - να πει πως η «ιδεολογία» της «17Ν» έχει άμεση σχέση με την ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Και αναφέρει σχετικά ότι ο «εθνικιστικός αντιιμπεριαλισμός» της «17Ν», ταυτίζεται με τις αντιλήψεις των δυνάμεων που οργάνωσαν την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση κατά τη διάρκεια των πολέμων σε Βοσνία, Κόσσοβο κλπ.

Ποιος κατασκευάζει «τρομοκράτες»;

Ο συγκεκριμένος αρθρογράφος δεν ασχολείται βεβαίως με το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί έχουν ομολογήσει πως χρησιμοποιούν κατασκευάσματα με δήθεν αριστερό ή δήθεν αντιιμπεριαλιστικό πολιτικοϊδεολογικό υπόβαθρο, για δικούς τους σκοπούς, και αν δε βρίσκουν τέτοια, τα στήνουν...

Αλλά και η ταύτιση της δήθεν ιδεολογίας της «17Ν» με τις αντιλήψεις των δυνάμεων που οργάνωσαν την αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική δράση οδηγεί στο συνειρμό ότι αυτή η δράση είναι τρομοκρατική. Βεβαίως, την ίδια ώρα και οι εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την τρομοκρατία στην Ελλάδα, την ταυτίζουν με το αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα, με τις αντιαμερικανικές διαδηλώσεις, δίνοντας ως πειστήριο ανάλογες φωτογραφίες. Τελευταία μάλιστα, αναλυτές αμερικανικών εφημερίδων, σχολιάζουν ότι η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» στην Ελλάδα έχει ακόμη πολύ δρόμο, αφού οι αντιαμερικανικές διαθέσεις είναι ισχυρές στο λαό. Να τι θεωρούν «τρομοκρατία» οι Αμερικανοί. Ποιον λοιπόν ωφελεί αυτή η προπαγάνδα, αν όχι αυτούς που ταυτίζουν την τρομοκρατία με το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, για να το χτυπήσουν, και πρώτ' απ' όλα τους τρομοκράτες των λαών, Αμερικανούς;

Ταυτόχρονα η άποψη περί «εθνικιστικού αντιιμπεριαλισμού», θέλει συνειρμικά να οδηγήσει στην άποψη ότι εθνικισμός και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα είναι τα δύο άκρα που σχετίζονται άμεσα με την «τρομοκρατία». Επομένως προβάλλουν συνειρμικά την άποψη ότι η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, αναπτύσσοντας αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δράση, ενισχύουν την τρομοκρατία. Ετσι ενοχοποιούν τη μαζική κοινωνικοπολιτική πάλη, ως ένα όπλο στήριξης της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων και της εξουσίας των μονοπωλίων, αλλά και της κυρίαρχης πολιτικής.

Συγχορδία υπεράσπισης του συστήματος

Το επιδίωξε βεβαίως, ωμά και απροκάλυπτα ο Α. Ανδριανόπουλος με άρθρο του προχτές στην εφημερίδα «Τα Νέα» όπου έγραψε: «Μέχρι σήμερα η Αριστερά και οι ταγοί της εξασφάλιζαν μια περίεργη ασυλία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα... ημιμαθείς τρομοκράτες να βλέπουν τα σοβαρότερα μέσα ενημέρωσης να παρουσιάζουν και να αναλύουν με σοβαροφάνεια τις παραληρηματικές τους προκηρύξεις και να ονοματίζουν τις απεχθείς δολοφονικές τους πράξεις σαν "εκτελέσεις"... Αυτή υπήρξε η εικόνα της Αριστεράς στην Ελλάδα. Κατά βάση κληρονομιά αρνητική... και δεν υπάρχουν περγαμηνές που να εμπεριέχουν συγκεκριμένες ωφέλειες για τον τόπο... Η εξάρθρωση της τρομοκρατίας έβαλε την τελειωτική ταφόπλακα σε ό,τι έχει απομείνει από την αλτρουιστική εικόνα της Αριστεράς...».

Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι Α. Ανδριανόπουλος δε γνωρίζει ότι η Αριστερά, και για να γίνουμε πιο σαφείς, το ΚΚΕ, είναι ιδεολογικά αντίθετο με την ατομική τρομοκρατία, όμως παλεύει και ενάντια στην τρομοκρατία που ασκεί το αστικό κράτος κατά των λαϊκών αγώνων, όπως και ο ιμπεριαλισμός σε όλο τον κόσμο. Του χρειάζεται όμως αυτή η λογική, για να τεκμηριώσει το «τέρμα η ασυλία».

Ενας λοιπόν ακόμη από τους ιδεολόγους της σύγχρονης αστικής ιδεολογίας, που σκοπό της ζωής του έχει βάλει την προστασία και ενίσχυση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, ταυτίζει ωμά την «τρομοκρατία» με την «Αριστερά», ωθώντας σε συνειρμούς περί «τρομοκρατίας» και συσχετισμού της με το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα, ακριβώς γιατί αυτή η λογική αν ενισχυθεί το αποδυναμώνει, αφού το ενοχοποιεί ως τρομοκρατικό. Και, εμμέσως πλην σαφώς, βάζει στο λαό το δίλημμα ότι όποιος δεν ταυτίζεται με την άποψη του κατεστημένου περί «τρομοκρατίας», είναι με την τρομοκρατία. Αλλωστε ο Α. Ανδριανόπουλος γράφοντας περί αρνητικής συνεισφοράς της «Αριστεράς» στον τόπο, συνεχίζει λέγοντας ότι η φιλοευρωπαϊκή και φιλοΝΑΤΟική πολιτική, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, των χρηματαγορών, γενικά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων είναι μονόδρομος για τον τόπο. Το καπιταλιστικό σύστημα πασχίζει να προστατευτεί από την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, την ενοχοποιεί, για να τη χτυπήσει.

Στο χορό αυτής της λογικής μπήκε και η Μ. Δαμανάκη, που σε άρθρο της στη χθεσινή «Ελευθεροτυπία» κάνει λόγο, με αφορμή τη συζήτηση περί τρομοκρατίας, για «στάση κάθε αριστερού πολίτη απέναντι στα τρομοκρατικά πλήγματα, αλλά και γενικά απέναντι στα φαινόμενα πολιτικής βίας... Στο σημερινό δημοκρατικό καθεστώς, πράξεις πολιτικής βίας δε νοούνται». Αυτός και αν είναι «αριστερός προβληματισμός». Γιατί ως άποψη ουσιαστικά ταυτίζει την «τρομοκρατία» με την ταξική πάλη, την οποία ως γνωστόν έχει για χρόνια απαρνηθεί. Μήπως η καταστολή των λαϊκών αγώνων από τον κρατικό μηχανισμό δεν είναι πολιτική βία; Από ποια «πολιτική βία» επιδιώκει να προστατέψει το «σημερινό δημοκρατικό καθεστώς», δηλαδή την αστική δημοκρατία που ως πολιτικό σύστημα καθημερινά διολισθαίνει στην πιο μεγάλη αντίδραση (στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο είναι ο καπιταλισμός), με τους τρομονόμους, την καλλιέργεια χαφιεδισμού, τη διόγκωση των κατασταλτικών μηχανισμών, του πολέμου και της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων; Ποιος έχει όργανα και μηχανισμούς να ασκήσει πολιτική βία αν όχι το κράτος και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί; Οι υπηρεσίες των οποίων χρησιμοποιούν και την τρομοκρατία τύπου «17Ν» για να ασκούν πολιτική βία και τρομοκρατία κατά των λαών;

Αυτή λοιπόν η άποψη ότι «δε νοούνται πράξεις πολιτικής βίας στο σημερινό δημοκρατικό σύστημα», με δεδομένο ότι πολιτική βία ασκεί η κρατική εξουσία, σημαίνει ότι αυτή μπορεί να ασκείται, αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να ασκείται, αλλά όχι και η μαζική λαϊκή κοινωνικοπολιτική πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα. Αυτό διακηρύσσει η Μ. Δαμανάκη για να προσθέσει τη δική της συμβολή στην προστασία και υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, του καθεστώτος των μονοπωλίων.

Σκοπός λοιπόν όλης αυτής της προπαγάνδας περί σχέσεων «Αριστεράς και τρομοκρατίας», είναι η ενοχοποίηση της μαζικής λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης. Και αυτό γίνεται σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η αντιλαϊκή πολιτική, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους του καθεστώτος της άρχουσας τάξης της Ελλάδας θα συνεχίζεται ακάθεκτη.

Γι' αυτό η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο πρέπει να επαγρυπνούν, φράζοντας τ' αυτιά τους σ' αυτή την ύπουλη προπαγάνδα, αλλά να την αντιστρέψουν, ενισχύοντας την κοινή κοινωνικοπολιτική τους δράση στην προοπτική συγκρότησης του δικού τους λαϊκού μετώπου πάλης, ως μονόδρομο για τη διεύρυνση των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της υπεράσπισης των συμφερόντων τους στην πορεία ανατροπής αυτής της αντιδραστικής πολιτικής και της εξουσίας που την ασκεί.

Λ.