Από τη συζήτηση στην πλατεία της Ραχούλας

Οπερ και εγένετο.

Απ' το ξημέρωμα ακόμα του Δεκαπενταύγουστου, ο κεντρικός δρόμος της Ραχούλας έχει όνομα. Οδός Χαρίλαου Φλωράκη, πληροφορεί η μπλε ταμπελίτσα τον επισκέπτη. Ξαφνιάζει, ίσως, όποιον δεν ξέρει. Οχι τους Ραχουλιώτες. Που αποβραδίς, παραμονή της γιορτής της Παναγιάς, όπως σχεδόν κάθε Δεκαπενταύγουστο τα τελευταία χρόνια, στην πλατεία του χωριού κάθονταν γύρω απ' το καπετάνιο κι έφερναν στο νου ξανά και ξανά ιστορίες κοντά ενός αιώνα. Ο ξένος (εμείς) αδυνατεί να παρακολουθήσει τα λεγόμενα. Είναι ένας ολόκληρος κώδικας τα ονόματα που ακούγονται, οι ιστορίες που τα συνοδεύουν, η έγνοια για τον τόπο που είναι κι ο λόγος για τον οποίο γίνεται η κουβέντα. Νιώθουμε πως αν συζητάνε ξανά και ξανά για τα παλιά δε γίνεται για άλλο λόγο παρά για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης. Κι αυτό το μέτρο είναι που τελικά αποδίδει και τις τιμές. Ο δάσκαλος, ο παπάς, οι παλιοί συναγωνιστές στο αντάρτικο, οι γείτονες, τα νέα παιδιά που πασχίζουν να βρουν τρόπο να μείνουν στον τόπο, συγκροτούν ένα άτυπο συμβούλιο εκεί στην πλατεία. Τα σημερινά προβλήματα δίνουν την αφορμή για να ανοίξει η κουβέντα. Οι αφηγήσεις μαρτυρούν το χτες του προβλήματος. Οταν ακούς τι τράβαγε ο άνθρωπος για να διανύσει μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια μιαν απόσταση λίγων χιλιομέτρων, κατανοείς γιατί κεντρικό θέμα της συζήτησης είναι η κατασκευή του δρόμου που συνδέει τη Ραχούλα με τον Ιταμο κι επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των ενδιάμεσων οικισμών. Νιώθεις πως δεν είναι κενή φιλοφρόνηση το "ευχαριστούμε" στον επίτιμο Πρόεδρο του ΚΚΕ για τις -και προσωπικές- παρεμβάσεις που χρειάστηκε να κάνει σε διάφορους κυβερνητικούς παράγοντες για να στρωθεί χρόνο με το χρόνο ένα μεγάλο τμήμα του δρόμου. Φτάνει ήδη ως το Παλιοζογλόπι, τέσσερα χιλιόμετρα μείναν ακόμα ως τον Ιταμο. Κι αυτό έχει βοηθήσει ήδη αρκετά. Με δεδομένο το δρόμο ήδη είναι περισσότεροι αυτοί που επιστρέφουν στον παλιό οικισμό κι αναστηλώνουν τα πατρογονικά τους. Φτάνουν οι τέτοιου είδους παρεμβάσεις; Απάντησε ο ίδιος ο Χ. Φλωράκης το μεσημέρι της άλλης μέρας μιλώντας στην εκδήλωση που έγινε στο Παλιοζογλόπι: «Χρειάζεται αγώνας, είπε. Χρειάζεται η αυτοδιοίκηση, οι τοπικοί φορείς και οργανώσεις να ασκήσουν τις ανάλογες πιέσεις προς πάσα κατεύθυνση για την ανάλογη υποδομή, για την εξασφάλιση των αναγκαίων μέσων, οικονομικών και άλλων».

Θερμή υποδοχή

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, παρακολουθώντας το μεσημέρι του Δεκαπενταύγουστου την εκδήλωση για την απόδοση τιμών στον Χαρίλαο Φλωράκη μπορούμε να βεβαιώσουμε μέσα από τα ίδια τα λόγια των ανθρώπων της περιοχής, πως αυτό που τιμήθηκε και προσωποποιημένα ήταν αξίες, αρχές και προπαντός η συνέπεια σ' έναν αγώνα που έχει όραμα μια καλύτερη κοινωνία.

Είναι χαρακτηριστική η φράση του ολυμπιονίκη Κ. Θάνου από τον οικισμό Σαραντάπορο, που επίσης τιμήθηκε στην ίδια εκδήλωση. Αφού ευχαρίστησε για την τιμή που του έγινε είπε: «Πιο σημαντικό απ' όλα τα μετάλλια είναι η τιμή σ' αυτούς που αγωνίστηκαν για δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη». Ο δήμαρχος Β. Τσαντίλας είπε «τιμάμε τις αρχές και την πίστη του Χ. Φλωράκη στα ιδανικά του ΚΚΕ και στον κομμουνισμό». Ο μητροπολίτης Θεόκλητος, μιλώντας επίσης στην εκδήλωση σημείωσε την ανάγκη «να τιμούμε εκείνους που αγωνίστηκαν για αξίες που για να έρθουν χρειάζεται αγώνας, αίμα, δάκρυα, κόπος». Σ' αυτό αναφέρθηκε και ο δάσκαλος Γ. Ντόλκερας και ο πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος Κ. Κατσούλας που ευχήθηκε στον Χ. Φλωράκη να μείνει «ορθός σαν τον έλατο του Λιανού» (σ.σ. είναι ένας θεόρατος έλατος έξω από το καλύβι του Λιανού στο Παλιοζογλόπι).

• Από την εκδήλωση στο Παλιοζογλόπι

  Τιμώμενο πρόσωπο στην εκδήλωση ήταν και ο καταγόμενος από τη Ραχούλα σημερινός αρχηγός της Αστυνομίας Φ. Νασιάκος που εκπροσωπήθηκε από την οικογένειά του.

Από την παραλαβή της τιμητικής πλακέτας

«Πριν από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας, για τα λόγια σας, για την τιμή που κάνετε στο πρόσωπό μου.

Πολλά είναι τα συναισθήματα που νιώθω εδώ σήμερα και δε σας κρύβω ότι δυσκολεύομαι στο τι να πρωτοπώ.

Δε θα μπω στον πειρασμό να αναφερθώ στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και στις προσπάθειες που γίνονται με πρόφαση τη "17Ν" να αποπροσανατολίσουν το λαό από τα ζωτικά προβλήματα.

Το μόνο που θα 'θελα να πω είναι η βαθιά πεποίθησή μου ότι το μέλλον δεν ανήκει στους λεγόμενους ισχυρούς, αλλά σε αυτούς που έχουν το δίκιο. Στους πολλούς. Στο λαό.

Η Ιστορία μάς διδάσκει: Ο,τι το προοδευτικό και καλό επιτεύχθηκε στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας είναι έργο του αγώνα του ίδιου του λαού.

Αγαπητοί φίλοι,

Τούτος ο τόπος είναι γεμάτος από ιστορία και δόξα. Είναι γεμάτος από αγώνες-θυσίες για τη ζωή, για τη λευτεριά και την προκοπή του τόπου.

Αγώνες που έχουν επικαιρότητα από άποψη στόχων και οραμάτων.

Ολα τα βουνά και οι κορφούλες των Αγράφων είναι σπαρμένα με μνημεία που το μολογάνε.

Η ομορφιά της φύσης εδώ ανταμώνει με αυτές τις αγωνιστικές παραδόσεις που σηματοδοτούν τον πολιτισμό μας.

Τις αγωνιστικές αυτές παραδόσεις πρέπει να περιφρουρήσουμε και να διασώσουμε την ουσία της πολιτιστικής μας κληρονομίας. Οχι απλά σαν ένα τουριστικό φολκλορικό μνημείο, αλλά σαν ένα δίδαγμα, μια στάση ζωής, που όσο και αν έρχεται από το παρελθόν είναι επίκαιρο, δίνει ελπίδα στο παρόν και στο μέλλον μας.

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Χρόνια εδώ στα αγραφιώτικα ανταμώματά μας όλοι μας εκφράζουμε το παράπονο και την αγωνία: "Τα Αγραφα να μην παραμείνουν Αγραφα χωρίς Αγραφιώτες". Και από κοντά να θολώνει, να σβήνει η ιστορική μνήμη και τα μνημεία από ένα ένδοξο παρελθόν, που μπορεί πολλά να δώσει.

Εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανένας: Οι παραδόσεις, τα μνημεία, το φυσικό κάλλος κλπ. είναι από μόνα τους ικανά να οδηγήσουν στην ανάπτυξη της περιοχής και στην απασχόληση, ώστε να κρατηθεί στα χωριά του ο πληθυσμός και πριν από όλα οι νέοι άνθρωποι, για να αποτραπεί έτσι η ερήμωση των Αγράφων;

Ασφαλώς όχι. Χρειάζονται ουσιαστικά μέτρα ανάπτυξης της περιοχής. Χρειάζεται, πριν απ' όλα, η κυβερνητική βούληση, η κυβερνητική πολιτική, που δεν υπάρχει.

Χρειάζεται τα χωριά των Αγράφων να μην αντιμετωπίζονται σαν άγονη γραμμή, σαν ζημιογόνες επιχειρήσεις που πρέπει να φύγουν από τη μέση, να κλείσουν, για να δοθεί ο χώρος προίκα στην περίφημη "μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία", προκειμένου "να αξιοποιηθεί".

Χρειάζεται αγώνας. Χρειάζεται η Αυτοδιοίκηση, οι τοπικοί φορείς και οργανώσεις να ασκήσουν τις ανάλογες πιέσεις προς πάσα κατεύθυνση για την ανάλογη υποδομή, για την εξασφάλιση των αναγκαίων μέσων, οικονομικών και άλλων.

Το σήμερα, πάνω απ' όλα, ζητά, όπως και στο παρελθόν, ο λαός να βγει δυναμικά με την ενότητα, τον αγώνα του στο προσκήνιο για τις ανάγκες, τα δικαιώματά του.

Αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουν οι παλιοί και πρέπει να το μάθουν οι νέοι.

Σας ευχαριστώ».

Ευκαιρία για μια από τις προβοκάτσιες, που συνηθίζονται εσχάτως σε βάρος του ΚΚΕ, νόμισε πως βρήκε δημοσιογράφος από τηλεοπτικό κανάλι και μετά το τέλος της εκδήλωσης ζήτησε από τον Χ. Φλωράκη: «το σχόλιο σας για το ότι τιμηθήκατε μαζί με τον αρχηγό της αστυνομίας».

Ο διάλογος που κατέγραψε το μαγνητόφωνο είναι αποκαλυπτικός:

Χ. Φλωράκης: «Δεν πας να κάνεις καμιά άλλη δουλιά, λέω εγώ. Αστα αυτά. Κατάλαβα πού το πας, δε δίνω τέτοιες απαντήσεις. Τι το παράξενο δηλαδή; Από το ίδιο χωριό είμαστε. Εδώ είναι ο πατέρας του, γιατί το κάνεις το ερώτημα αυτό; Πες στο αφεντικό σου ότι είναι απαράδεκτα αυτά τα ερωτήματα».

Επιμένει για σχόλιο ο δημοσιογράφος.

Χ. Φλωράκης: «Κοιτάχτε, ένα μήνα τώρα δεν έχετε τίποτα άλλο να πείτε, μονάχα για τη "17Ν". Δεν έχει προβλήματα ο κόσμος; Κοιτάχτε τον κόσμο, γιατί δεν τα λέτε τα προβλήματα, πέτε μου, γιατί δεν τα λέτε;».

Δημοσιογράφος: «Εμείς πρόεδρε είμαστε η τελευταία τρύπα της φλογέρας».

Χ. Φλωράκης: «Να μην είσαστε, να μάθετε να λέτε και "όχι" στα αφεντικά σας».

Δημοσιογράφος: «Είναι δύσκολο».

Χ. Φλωράκης: «Τι δύσκολο; Να μάθετε».

Δημοσιογράφος: «Το κάνουμε»

Χ. Φλωράκης: «Τι κάνετε; Βάζετε κι απ' την τσέπη σας».

Δημοσιογράφος: «Μην το λέτε, υπάλληλοι είμαστε»!