Μην... αγωνιάτε κ. Ι.Κ. Πρετεντέρη, αναρωτώμενος «θέλει ή δε θέλει η ελληνική κοινωνία να απαλλαγεί από την τρομοκρατία;». Το ερώτημά σας έχει προ πολλών πολλών αιώνων απαντηθεί. Κανένας λαός - και ο ελληνικός μαζί - δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με την όποια τρομοκρατία. Εχθρικές, εχθρικότατες, ήταν πάντα οι σχέσεις τους. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά. Ο ελληνικός λαός, για παράδειγμα, έχει πληρώσει βαριά, είτε την κρατική, είτε τη φασιστική (τον καιρό της Κατοχής), είτε τη σύγχρονη ιμπεριαλιστική τρομοκρατία, είτε τους όποιους τρομοκρατικούς μηχανισμούς τους, τύπου «17Ν».

Ουδέν κακόν αμιγές καλού, όμως, που έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Οι εμπειρίες αυτές αναδείχνονται σήμερα πολύτιμες, καθώς πολλοί και διάφοροι επιχειρούν, είτε με τις... αγωνίες τους, είτε με άλλα κόλπα και τερτίπια, να θολώσουν τα νερά, σχετικά με το κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής ουσίας, του περιεχομένου και του χαρακτήρα της σύγχρονης τρομοκρατίας, όπως και των βαθύτερων ελατηρίων και αιτιών της.

Απ' την 1.10.2002 ξεκινά τη δράση του το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας-Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ) και χτες ξεκίνησε διημερίδα για το ρόλο του νέου θεσμού.

Ο νέος θεσμός, όπως αναφέρθηκε στην εισήγηση, έρχεται να καλύψει το έλλειμμα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης σε ελεγκτικούς μηχανισμούς της διοικητικής δράσης, στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας, ώστε να προλαμβάνονται ή να καταστέλλονται διοικητικές δυσλειτουργίες. Πρόκειται, όπως αναφέρθηκε και στην εισήγηση, για «διοικητική σύγκλιση» σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οσο κι αν ακούγονται καλά οι προληπτικές και κατασταλτικές δυνατότητες του ΣΕΥΥΠ, δυστυχώς ο βασικός και κύριος ρόλος του βρίσκεται στην αποτελεσματικότερη υλοποίηση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Υγεία και στην Πρόνοια. Μιας πολιτικής, της οποίας τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η υποβάθμιση των τομέων αυτών, η πολύμορφη ιδιωτικοποίησή τους και ο συνεχής περιορισμός των όποιων σχετικών κρατικών δαπανών, στα πλαίσια και του Συμφώνου Σταθερότητας.