- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Οι δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές αποτελούν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, για να αποκτήσουν οι «συγγραφείς» του προϋπολογισμού το χρώμα που τους ταιριάζει...
Του Τάσου Αναστασίου από τα «Νέα» |
Μας ζαλίζουν κάθε χρόνο με τα περί αναπτυξιακού και φιλολαϊκού χαρακτήρα του προϋπολογισμού, αλλά χρόνο με το χρόνο το χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας μεγαλώνει. Οι προϋπολογισμοί τους ήταν πάντα εργαλεία αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, προς όφελος των δανειστών και προμηθευτών του Δημοσίου (διάβαζε οικονομική ολιγαρχία). Το κακό, όμως, έχει παραγίνει τα τελευταία χρόνια, γιατί, εκτός των άλλων, έχουν το θράσος να διαφημίζουν τη (αντιλαϊκή) «σκληρότητά» του ως το βασικό του πλεονέκτημα.
Τόσο πολύ έχουν προχωρήσει η αναισθησία και ο παχυδερμισμός τους απέναντι στις ανάγκες και τις αγωνίες των εργαζομένων, ώστε καυχώνται για το γελοίο 2,5% στις αυξήσεις των μισθών! Τόσο πολύ έχουν αποκοπεί από «τους κάτω», ώστε θεωρούν περίπου ως φυσικό φαινόμενο τη λιτότητα ή να φορτώνουν κάθε χρόνο και με περισσότερους φόρους τα συνήθη υποζύγια. Τόσο πολύ έχουν αφομοιωθεί από τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, ώστε αντιμετωπίζουν περίπου ως ιεροσυλία ακόμα και τη σκέψη να πάρουν οι εργαζόμενοι το μερίδιό τους από την αύξηση του παραγόμενου πλούτου (ΑΕΠ)...
Ο προϋπολογισμός περιέχει ...2003 λόγους για να πέσει άφθονο «μαύρο» στις κάλπες του Οκτώβρη. Τουλάχιστον, έτσι θα αποκτήσουν οι συγγραφείς και υποστηρικτές του το χρώμα που τους ταιριάζει. Οι δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξουμε ότι δεν είμαστε απλώς θεατές των αριθμών της δυστυχίας...
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
«ΦΟΒΟΙ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ: «Προτού η Αμερική σπεύσει στο Ιράκ, πρέπει να σκεφτεί τι θα πράξει την επομένη της ανατροπής του Σαντάμ. Θα στείλει στρατό, για να αφοπλίσει τις μαχόμενες φατρίες ή θα αφήσει τον εμφύλιο να μαίνεται με κίνδυνο να αναμειχθεί το σιιτικό Ιράν στο εσωτερικό του Ιράκ; Στον Βορρά, η Αμερική θα καταστείλει τους Κούρδους αν επωφεληθούν από το χάος και ζητήσουν ανεξαρτησία; Θα πολεμήσει τον τουρκικό στρατό αν επέμβει στο Κουρδιστάν; Οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα λόγο να εισβάλουν στο Ιράκ, αν δεν είναι προετοιμασμένες για τις επιπτώσεις της εισβολής» (ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΤΑΪΜΣ -ΒΗΜΑ)
ΟΙ «ΚΙΝΔΥΝΟΙ».«Η ανάληψη στρατιωτικής δράσης ίσως να μην είναι εύκολη υπόθεση όπως υποθέτουν πολλοί Αμερικανοί. Το αντιαμερικανικό κλίμα που προκλήθηκε από τις στρατιωτικές ενέργειες ενδέχεται να κλιμακωθεί ακόμη περισσότερο απ' ό,τι υπολογιζόταν, απειλώντας έτσι φιλικές χώρες στην περιοχή. Ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος αξιολογεί τις χώρες που θα αποτελούσαν στόχο σε μια τέτοια περίπτωση: Ιορδανία, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία» (ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΥΡΝΑΛ -ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).
ΣΤΗΝ «ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ»: «Ο αριθμός των Αμερικανών, οι οποίοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε για πρώτη φορά τα τελευταία οκτώ χρόνια... Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της επίσημης υπηρεσίας στατιστικών μελετών των ΗΠΑ, ο αριθμός των ατόμων σε ένδεια αυξήθηκε κατά 1,3 εκατομμύρια στα 32,9 εκατομμύρια το 2001. Συγκεκριμένα, το ποσοστό ανήλθε στο 11,7% του αμερικανικού πληθυσμού το 2001 έναντι 11,3% το 2000... Η φτώχεια πλήττει κυρίως τους μαύρους και τους ισπανόφωνους Αμερικανούς με ποσοστά 22,7% και 21,4% αντίστοιχα» (Χρ. Κολυβάς -ΒΗΜΑ)
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
ΤΑ ΝΕΑ: ΛΙΤΟΤΗΤΑ Νο 2003 ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ.
ΤΟ ΒΗΜΑ: ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 3 ΕΝΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΑΣΤΑΘΗΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ.
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ.
ΑΥΓΗ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΩΤΗ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ 4 ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ.
ΕΣΤΙΑ: ΤΟ «ΑΓΚΑΘΙ» ΤΗΣ ΥΠΕΡΝΟΜΑΡΧΙΑΣ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ: ΤΟΝ ΤΖΑΝΝΕΤΑΚΟΝ ΚΑΙ ΜΙΑΝ ΚΑΛΥΒΗΝ!
ΑΥΡΙΑΝΗ: ΘΥΕΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΝΟΜΑΡΧΗ ΤΗΣ ΝΔ.
ΕΘΝΟΣ: ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ.
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ 65.000 ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ.
ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΣΑΡΧΕΙΑ.
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΕΥΚΟΛΑ ΔΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ ΜΕ ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
ΧΩΡΑ: ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΝΕ.
Λιτότητα νυν και αεί. «Και το 2003 η λιτότητα είναι εδώ, για μισθούς και συντάξεις, που αυξάνονται με το σταγονόμετρο σύμφωνα με το σχέδιο προϋπολογισμού, το οποίο στις κοινωνικές δαπάνες κινείται επί ξυρού ακμής, λόγω της απειλής του πολέμου και της διεθνούς ύφεσης» («ΝΕΑ»).
Προϋπολογισμός υπό ανατροπή: «Ο προϋπολογισμός του 2003, τον οποίο εισηγήθηκε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Ν. Χριστοδουλάκης και ενέκρινε κατ' αρχήν το Υπουργικό Συμβούλιο, έχει τη σφραγίδα των αβεβαιοτήτων και των κινδύνων που απειλούν την οικονομία μας από τον επερχόμενο πόλεμο στο Ιράκ. Πράγματι οι βάσεις πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε ο προϋπολογισμός, δηλαδή η πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης 4,1%, πληθωρισμό 2,5%, πετρέλαιο 25 δολάρια το βαρέλι, έσοδα 5,3%, μπορούν να ανατραπούν αν ο πόλεμος διαρκέσει» («ΒΗΜΑ»).
Σιγουριά του αέρα: «Αστήρικτα, υπερβολικά αισιόδοξα και εκτός στόχων σύγκλισης κινούνται τα προβλεπόμενα μεγέθη στο προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2003 που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο. Παρ' ότι δημοσιοποιώντας τα ο υπουργός Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης τα χαρακτήρισε στοιχεία "σιγουριάς και ανάπτυξης" εν μέσω τριών αρνητικών εξελίξεων στις διεθνείς οικονομίες (γεωπολιτική αβεβαιότητα, έλλειψη εμπιστοσύνης και αύξηση παραγωγικών και καταναλωτικών αγαθών) κρίνονται εν πολλοίς μετέωρα» («ΕΞΠΡΕΣ»).
«Αδιάφορη» κοινωνική πολιτική: «Ο ένας στους πέντε Ελληνες είναι φτωχός (δηλαδή το εισόδημά του είναι μικρότερο του 60% του μέσου κατά κεφαλή εθνικού εισοδήματος), ενώ η κοινωνική πολιτική του ελληνικού κράτους είναι όχι μόνο εξαιρετικά περιορισμένη, αλλά ιδιαίτερα αναποτελεσματική, αφού και χωρίς αυτή το ποσοστό φτώχειας δε θα άλλαζε σημαντικά!» (Μ. Σπινθουράκης - «ΒΗΜΑ»).
