- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Παπαγεωργίου Βασίλης |
Πέρα απ' αυτά, όμως, το όλο θέμα γεννά μια σειρά κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα: Πρώτον, με ποιο δικαίωμα τα όποια πολεμικά πλοία ασκούν νηοψίες και ελέγχους στα όποια εμπορικά ή άλλα πλοία στα διεθνή ύδατα; Απ' όσα γνωρίζουμε δεν υπάρχουν σχετικές αποφάσεις και εξουσιοδοτήσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δεύτερον, με ποιο δικαίωμα η ελληνική κυβέρνηση στέλνει ελληνικά πολεμικά πλοία να συμμετάσχουν σε παράνομες - σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο - επιχειρήσεις; Τρίτον, μήπως έχει πάρει το ΝΑΤΟ ανάλογες αποφάσεις; Αν ναι, ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενό τους και ποια ήταν η στάση της κυβέρνησης Σημίτη; Τέταρτον, ποιες άλλες υποχρεώσεις έχει αναλάβει η κυβέρνηση, στα πλαίσια της «ευθύνης όσων συμμετέχουμε στη μεγάλη αυτή συμμαχία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», όπως είπε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου;
Περιμένουμε απαντήσεις.
Δε φταίμε εμείς, αλλά πολλές φορές ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος. Διαβάσαμε, λοιπόν, στην προχτεσινή «Αυγή» σχετικά με την πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ και τα παρακάτω: «Υπενθύμισε (σ.σ. ο Ν. Κωνσταντόπουλος) ότι έγκαιρα το κόμμα αποφάσισε "τακτική πολλών εκφράσεων", η οποία βρήκε αντίκρισμα. Ο μη απομονωτισμός μας, η μη ιδεολογικοποίηση της τακτικής μας, η απόρριψη πολιτικών συμμαχιών σε Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Αθήνα και Υπερνομαρχία, η πρόταξη των αυτοδιοικητικών κριτηρίων και η πολιτική συσπείρωσης των δυνάμεων της αριστεράς, των οικολογικών κινήσεων και των ενώσεων πολιτών επιδοκιμάστηκαν από τον ελληνικό λαό».
Ολ' αυτά, για να περιγράψουν μια τακτική, που η αριστερά χαρακτήριζε πάντα και συνεχίζει να χαρακτηρίζει και σήμερα, ως πολύγλωσση, υποκριτική και καιροσκοπική. Για να δικαιολογήσουν τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη χείρα βοηθείας σε μια πολιτική, η οποία - σύμφωνα με την ΠΓ του ΣΥΝ - «προκαλεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία, λόγω δικομματικού συστήματος, κατευθύνεται σε μεγάλο βαθμό στη ΝΔ». Για να κρύψουν τόσο τον γενικότερο πολιτικό χαρακτήρα της πρόσφατης εκλογικής μάχης, όσο και το σύγχρονο ρόλο της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, ως αναπόσπαστων κρίκων του κρατικού μηχανισμού και της κεντρικής εξουσίας.
Μπράβο, παιδιά... Ομολογούμε ότι σημειώνετε προόδους στην ιδεολογία του καιροσκοπισμού, των ψευδαισθήσεων και της εικονικής πραγματικότητας...
Ούτε να το σκέφτεστε. Κάπως έτσι αντέδραση η ηγεσία των βιομηχάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο ενδεχόμενο να κληθούν από τις κυβερνήσεις τους να «τσοντάρουν» κάτι από τα κέρδη τους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί η ύφεση. Και για να μην τους κατηγορήσουν ότι ξέρουν μόνο να λένε ΟΧΙ, οι ευρωβιομήχανοι καλούν τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ, να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ύφεσης (ανεργία, πληθωρισμό κλπ) με μέτρα μείωσης του κόστους εργασίας!
Οι παραπάνω προκλητικές θέσεις των ευρωβιομηχάνων περιλαμβάνονται στην εξαμηνιαία έκθεση της Ενωση Εργοδοτικών και Βιομηχανικών Συνδέσμων της Ευρώπης (UNICE), μέλος της οποίας είναι και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών. Στην έκθεση αυτή, αφού κάνουν λόγο για «αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον», δεν κρύβουν, πως σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, «αγωνίζονται να διατηρήσουν τα επίπεδα κερδοφορίας τους, να εξασφαλίζουν κεφάλαια έναντι εύλογου κόστους». Και αφού ξεκαθαρίζουν πως «πρόσθετα βάρη οιασδήποτε φύσης, ειδικά στους φόρους και τα εργατικά, πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθούν», οι ευρωβιομήχανοι διατυπώνουν τον ισχυρισμό πως «υπό αυτές τις συνθήκες, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μειώσουμε το εργατικό κόστος, ώστε να περιορίσουμε την άνοδο της ήδη υψηλής ανεργίας»!
Φόροι
μέχρι το ταβάνι,
φόροι ο νους σου
να τα χάνει,
θα τον στύψουν
σαν λεμόνι
τον κοσμάκη
που ιδρώνει.
* * *
Φόροι
δώδεκα ντουζίνες
και θα πέσουν
μαύρες πείνες
θα τον φάνε
σαν ακρίδες
τον κοσμάκη
οι μπαταξήδες.
* * *
Φόροι
φουλ ένα βαγόνι
και σφιχτότερη
η «ζώνη»
η εργατιά θα γονατίσει
και καλά
θα φάν' οι Κροίσοι,
άντε ο κόσμος
ας ξυπνήσει!
Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας, όμως, που χρόνο με το χρόνο εγκαθιδρύεται μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, δεν προέκυψε όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή των πολυεθνικών ευρωπαϊκών μονοπωλίων, και των εθνικών κυβερνήσεών τους. Από τη Λευκή Βίβλο, προς την ΟΝΕ και στο Σύμφωνο Σταθερότητας, από Σύνοδο Κορυφής σε Σύνοδο Κορυφής, η μείωση του εργατικού κόστους, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης ολόκληρης της Ευρώπης και η εξασφάλιση κερδών και υπερκερδών για το κεφάλαιο είναι η πεμπτουσία αυτής της πολιτικής.
Στυλοβάτες όμως σε αυτή την επιχείρηση, υπάρχουν και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι οι ηγεσίες των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης», είναι οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι αυτές που πότε απροκάλυπτα, πότε συγκαλυμμένα, τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια, στήριξαν όλες αυτές τις ανατροπές. Αυτοί έγιναν οι τελάληδες του «κοινωνικού διαλόγου». Εβαλαν πλάτη για να νομοθετηθούν όλες αυτές οι «εκσυγχρονιστικές» μορφές απασχόλησης. Η εποχή του «απασχολήσιμου» φέρνει και τις δικές τους υπογραφές. Μετά την επίθεση στο εργατικό εισόδημα, τη νομοθέτηση του αντιασφαλιστικού νόμου, τα εργασιακά δικαιώματα ξαναμπαίνουν στο χειρουργικό τραπέζι. Και εδώ, κυβέρνηση, ΣΕΒ και οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οπως πάντα.
