Κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ετσι το συνηθίζει, για να δημιουργεί εντυπώσεις. Οπως κάνει κάθε αφερέγγυα ηγεσία σαν του ΣΥΝ. Τι κάνει πώς δεν καταλαβαίνει; Πρώτον, ότι η πολιτική του ΣΥΝ είναι εκείνη του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού, γι' αυτό και βρίσκει θετική την είσοδο στην ΟΝΕ και στο ευρώ, γι' αυτό και συμφωνεί με τις 4 ελευθερίες της ΕΕ, γι' αυτό τάσσεται υπέρ της ενιαίας άμυνας(!) της ΕΕ. Δεύτερον, ότι στη Φλωρεντία, όπως και τη Γένοβα, όπως και στην Ελλάδα, ο ΣΥΝ επιτίθεται στο ΠΑΜΕ, ενώ πηγαίνει αγκαλιά με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Τρίτον, ότι στη μισή Ελλάδα ο ΣΥΝ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες εκλογές. Και άλλα...
Η ειλικρίνεια είναι άγνωστη έννοια. Αντί να πούνε στον κόσμο «ναι, με το ΚΚΕ μας χωρίζουν μεγάλες διαφορές, γι' αυτό και δεν μπορούμε να έχουμε σημεία πολιτικής επαφής», αντί, λοιπόν, να πούνε αυτό, που γνωρίζουν ότι είναι έτσι, παριστάνουν τους κοπτόμενους για κοινή δράση! Τέτοια υποκρισία...
ΥΓ: Την ίδια ώρα που ο Ν. Κωνσταντόπουλος έλεγε τα παραπάνω, ευχόταν «τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό» της Τουρκίας! Το ίδιο με τους Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή! Ενώ οι δικοί του στο συνδικαλιστικό κίνημα πάλευαν να φύγει από τους... γραφειοκράτες η ηγεσία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας!..
Μαθαίνουμε ότι κάποιοι - προφανώς ΠΑΣΟΚοι - συνδικαλιστές επιχειρούν να διαψεύσουν ότι από την 1η του Γενάρη θα γίνεται πρόσθετη μηνιαία παρακράτηση τουλάχιστον 12.000 δραχμών από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, λόγω των 60.000 δραχμών που θα αρχίσουν σταδιακά να υπολογίζονται στο συντάξιμο μισθό. Τα παραμύθια, βέβαια, που σερβίρουν οι απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής είναι γνωστά στους εργαζόμενους, αλλά μερικές φορές το κακό παραγίνεται. Πολύ περισσότερο, που το θέμα των κρατήσεων σ' αυτό το 60άρι προβλέπεται από το νόμο, ο οποίος χωρίς να αφήνει το παραμικρό κενό σημειώνει ότι «υπόκειται σε όλες τις ασφαλιστικές εισφορές» (ΦΕΚ 160, σελίδα 3.059).
Οι εισφορές λοιπόν αυτές, για τα ταμεία ασφάλισης και τα επικουρικά ταμεία φτάνουν στο 20%, δηλαδή τις 12.000 δραχμές. Από εκεί και πέρα, αυτά που λένε οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές είναι μόνον εκ του πονηρού.
Εμείς από τη σκοπιά μας, αφ' ενός, αναρωτιόμαστε από πού αντλούν το θράσος και προσπαθούν να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους, ακόμα και στο παραπέντε της εφαρμογής του γνωστού - επαχθούς νόμου για το ασφαλιστικό, αφ' ετέρου όμως, θέλουμε να δούμε τι θα κάνουν και τι θα λένε, όταν, από το Γενάρη, θα τεθεί σε εφαρμογή η σχετική διάταξη του νόμου...
«Εσάς μια δικτατορία σας χρειάζεται»! Οταν κάποιος εκστομίζει τη φράση αυτή, όποιος τον ακούει φτιάχνει στο μυαλό του την εικόνα ενός αυταρχικού και έχοντα ελάχιστη σχέση με τη δημοκρατία ανθρώπου. Οταν, όμως, ο άνθρωπος που λέει την παραπάνω φράση, είναι εκπαιδευτικός - συγκεκριμένα ο διευθυντής του 1ου ΤΕΕ Αθηνών («Διπλάρειος») - και την απευθύνει σε μέλη της ΚΝΕ που έκαναν εξόρμηση διακίνησης φυλλαδίων στο συγκεκριμένο σχολείο, τότε η εικόνα συμπληρώνεται και με άλλα χαρακτηριστικά. Πολύ περισσότερο, όταν η φράση συμπληρώνεται και με διάφορες άλλες φοβέρες και με την απειλή, ότι θα κληθεί η αστυνομία, για να επιβάλει την τάξη...
Και, βέβαια, τα μέλη της ΚΝΕ δεν πτοήθηκαν από τις απειλές του διευθυντή. Η ουσία, όμως, παραμένει, όπως και τα ερωτήματα, που αυτή θέτει: Τι σόι υπεύθυνος παιδαγωγός μπορεί να είναι κάποιος, που έχει τις προαναφερόμενες απόψεις και αναπολεί τη χούντα και τις μεθόδους της; Ποια είναι η δημοκρατία του σημερινού σχολείου και, γενικότερα της «κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας», που ευαγγελίζεται ο υπουργός Παιδείας, όταν, ακόμη και η απλή διακίνηση των ιδεών είναι απαγορευμένη και συναντά μπροστά της ανάλογες, αυταρχικές πρακτικές;
Καιρός νομίζω
να παντρευτείτε,
άλλωστε χρόνια
τώρα συζείτε
«νόμιμο» ας γίνετε
πλέον ντουέτο,
άντε να φάμε
κάνα κουφέτο!
* * *
Καιρός να ενώσετε
πλέον τις τύχες
κι αφήστε κάποιους
που λένε... τρίχες,
δυάρα μη δίνετε
εσείς καμία
εμπρός, ας έλθετε
«εις σάρκαν μία»!
* * *
Καιρός ο γάμος
πλέον να γίνει
κι άστε τον κόσμο
που θα σας φτύνει,
«Συν» και «Πασόκοι»
βάλτε στεφάνι,
το θέλουν, λέει,
κι οι Αμερικάνοι!
* * *
Καιρός να γίνετε
οι δυο ζευγάρι
με τους «βαρόνους»
να 'ναι κουμπάροι
κι άστε τον κόσμο
που σας γιουχάρει!
Είναι ακόμη μια απόδειξη της νέας ποιότητας, που εκφράζει η κοινωνική και πολιτική συμμαχία, όπως αποτυπώθηκε στη συμπαράταξη κομμάτων, κινημάτων και προσωπικοτήτων σε πολλούς δήμους και νομαρχίες στις πρόσφατες εκλογές.
Βεβαίως, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή αυτής της διαδικασίας που εξελίσσεται αμφίδρομα. Ξεκινάει από το πεδίο της καθημερινής πραγματικότητας, της κοινής δράσης, για να βρει έκφραση στο πολιτικό επίπεδο και, αντίστροφα, ξεκινάει από το πολιτικό επίπεδο για να φθάσει στην κοινωνική βάση και να ενισχύσει τους κοινωνικούς αγώνες. Σ' αυτήν τη διαδικασία, μέρος της οποίας είναι και η συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών, κρίνεται και αυτή καθαυτή η αγωνιστική συνεργασία, όπως εκφράστηκε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ασφαλώς, στη συζήτηση που θα πρέπει να συνεχιστεί και να πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, η συνεργασία και οι συμμαχίες θα κριθούν και για τις εκλογικές τους επιδόσεις. Θα ήταν όμως λάθος να κριθούν μόνον απ' αυτές. Εξάλλου, το θέμα δεν είναι η συμμαχία για τη συμμαχία. Το θέμα είναι: Συμμαχία ναι, αλλά σε ποια βάση και με ποιο σκοπό.