Ο Τζορτζ Πολκ με τη γυναίκα του Ρέα

«Υπόθεση Πολκ. Πηχτό σκοτάδι, 54 χρόνια (και περισσότερο) από τη δολοφονία - προβοκάτσια κατά του ΚΚΕ. Πηχτό σκοτάδι, 53 χρόνια (και περισσότερο) από τη δίκη, που ο χαρακτηρισμός της ως παρωδία δεν αποδίδει το μέγεθος του αίσχους μιας δικονομικής διαδικασίας, προσαρμοσμένης, από τις κυβερνητικές, τις διωκτικές και τις δικαστικές αρχές, στην κατασκευή κατηγορουμένων, μαρτύρων και αποδεικτικών στοιχείων και στην απόκρυψη των αληθινών ενόχων, των αληθινών μαρτύρων και των όντως αποδεικτικών στοιχείων.

Οι προσπάθειες αναζήτησης της αλήθειας, όπως αυτή που γίνεται στο βιβλίο του κ. Βούλτεψη, είναι πολύτιμες και συμβάλλουν να διατηρείται το θέμα στην επικαιρότητα και να ακονίζεται η ιστορική μνήμη. Ενισχύουν την ανάγκη να διεξαχθεί, επιτέλους, αναψηλάφηση της δίκης, ώστε να αποκατασταθούν, και με δικαστική απόφαση, όσοι άδικα κατηγορήθηκαν, θύματα μηχανορραφίας και πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά και να αποκαλυφθούν οι δολοφόνοι, οι ηθικοί αυτουργοί και οι εμπνευστές της υπόθεσης Πολκ.

Ωστόσο, το σκοτάδι παραμένει, αφού το μυστικό είναι καλά κρυμμένο στα κρατικά αρχεία των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας, αλλά και της Ελλάδας, όπως εμείς πιστεύουμε. Κι αυτό το τελευταίο δεν πρέπει να ξεχνιέται. Γιατί ο ρόλος των ελληνικών κυβερνήσεων και των ελληνικών διωκτικών και δικαστικών αρχών στην υπόθεση Πολκ, κάθε άλλο παρά αμελητέος είναι. Και επιτρέψτε να σημειώσουμε εδώ ότι, αν ήθελαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των δεκαετιών που πέρασαν να πέσει φως στην υπόθεση Πολκ, το φως θα είχε χυθεί, τουλάχιστον σ' ένα μεγάλο βαθμό. Τι εμπόδισε; Κατά την άποψή μας, τα ταξικά και "συμμαχικά" συμφέροντα. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι απλώς και μόνο ζήτημα της ελληνικής Δικαιοσύνης, παρά τις δικές της μεγάλες ευθύνες».

«Σε ποιο κλίμα και πολιτικό πλαίσιο ξετυλίγεται η υπόθεση Πολκ;

1) Στην ιστορική στιγμή, που η Μ. Βρετανία έχει ήδη παραχωρήσει στις ΗΠΑ το ρόλο της ηγετικής δύναμης του καπιταλιστικού κόσμου, άρα και τον πρωτεύοντα ρόλο που έπαιξε στην Ελλάδα, σε σχέση με τις ΗΠΑ, μέχρι το 1945-1946. Φυσικά, αυτή η παραχώρηση γινόταν εν μέσω συγκρούσεων μεταξύ τους. Η κάθε πλευρά, πάντα μέσα στα πλαίσια της ενίσχυσης των ιμπεριαλιστικών θέσεων σε βάρος της Σοβιετικής Ενωσης και της σοσιαλιστικής κοινότητας, που ξεπηδούσε από τον πόλεμο, επεδίωκε την κατάκτηση ή διατήρηση περισσότερων θέσεων, εδώ και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.

2) Ο ρόλος των ΗΠΑ στην Ελλάδα έχει ήδη γίνει βαρύγδουπα διαφανής με το σχέδιο Μάρσαλ και το δόγμα Τρούμαν, τους βασικούς μοχλούς ενίσχυσης της ελληνικής αστικής τάξης, που υπερασπιζόταν την κλονισμένη από το 1941 κυριαρχία της, η οποία κάθε άλλο παρά είχε αποκατασταθεί, παρά το γεγονός ότι, από το Δεκέμβρη του 1944 και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, τα αστικά πολιτικά κόμματα είχαν αρχίσει να επανακτούν το χαμένο κατά την περίοδο 1941-1944 ηγεμονικό ρόλο τους.

3) Στις αρχές μέχρι τα μέσα του 1948, βρισκόταν σε κρίσιμη φάση ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα, ενώ σε πλατιά τμήματα των λαών της Ευρώπης επικρατούσε, δικαίως, η αντίληψη ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια κυβέρνηση διεφθαρμένη, αντιλαϊκή, που προσπαθούσε να στηριχθεί με τη χρηματοδότηση και τα όπλα των Αμερικανοβρετανών, ενώ, από την άλλη, ο ΔΣΕ διεξήγαγε έναν πόλεμο δίκαιο. Εναν πόλεμο, που τον προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές και η εγχώρια αστική τάξη, λέμε εμείς, με μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία κατά του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Γεγονός, που τα υποχρέωσε να πάρουν τα όπλα, μην έχοντας άλλον δρόμο, πέραν εκείνου της υποταγής.

Επιπλέον, όμως, την ίδια περίοδο, δηλαδή από τις αρχές μέχρι το καλοκαίρι του 1948, συμβαίνουν ορισμένα πολύ σημαντικά γεγονότα. Κατ' αρχήν, το ΚΚΕ τίθεται και τυπικά εκτός νόμου, από την κυβέρνηση Σοφούλη. Το Φλεβάρη του ίδιου χρόνου, η κυβέρνηση της Αυστραλίας προτείνει για την Ελλάδα μέτρα ειρήνευσης. Η πρόταση απορρίφθηκε από τις ΗΠΑ! Τον Απρίλη του 1948, απορρίπτεται από την κυβέρνηση πρόταση του ΚΚΕ για ειρήνευση, ενώ στο τέλος Μάη του 1948 η "Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση" ή "Κυβέρνηση του Βουνού" κάνει επίσης συγκεκριμένη πρόταση ειρήνευσης, που κι αυτή απορρίπτεται.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, στο οποίο, πέρα από τις χιλιάδες συλλήψεις και εκτελέσεις, ξεκίνησε και η δίκη 100 αξιωματικών και ναυτών του Πολεμικού Ναυτικού για κομμουνιστική δράση (20 Μαΐου 1948), μέσα, λοιπόν, σ' αυτό το κλίμα, ποιος άλλος από το ΚΚΕ θα κατηγορείτο για τη δολοφονία του Πολκ; Να σημειωθεί ότι, ως δολοφόνους, ως άμεσους εκτελεστές, η Ασφάλεια δεν επέλεξε κάποιους κομμουνιστές, αλλά τον Αδάμ Μουζενίδη και τον Βαγγέλη Βασβανά, που και οι δύο ήσαν μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ! Και συνεργό τον Γρηγόρη Στακτόπουλο και μαζί του και τη μάνα του!.. Και, βεβαίως, η απόφαση έπρεπε να είναι οπωσδήποτε καταδικαστική...».

«Επιτρέψτε να θίξουμε και τις εξής πλευρές: Καθόλου δεν απέχουν απ' τις σκέψεις μας οι αμερικανοβρετανικές αντιθέσεις και οι υπόγειες ή και φανερές συγκρούσεις μεταξύ τους για τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής, για την ανατροπή κυβερνήσεων και την εγκαθίδρυση άλλων και λοιπά, που αποτελούν ενδεχομένως αιτία της δολοφονίας του Πολκ. Εξάλλου, είναι και από εκείνα τα γεγονότα που μας λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως στις μέρες μας, που είμαστε μάρτυρες διαπάλης, για το αν θα έχουν τον έλεγχο των πετρελαίων στο Ιράκ και αλλού οι ΗΠΑ ή οι καπιταλιστές της ΕΕ.

Σημειώνουμε για προβληματισμό ότι η δολοφονία έγινε στην Ελλάδα, αν και θα μπορούσε να έχει γίνει αλλού, αφού, για παράδειγμα, προτού να έρθει στη Θεσσαλονίκη ο Πολκ, βρισκόταν στη Μ. Ανατολή. Ομως, εδώ το πράγμα "κολλούσε" με την επιδίωξή του να πάει στα βουνά και να πάρει συνέντευξη από τον Μ. Βαφειάδη. Ακόμη, ότι το πιο μεγάλο (το φανερό τουλάχιστον) ενδιαφέρον, να συγκαλυφθεί η υπόθεση Πολκ, δεν το δείχνουν τόσο οι Βρετανοί, όσο οι Αμερικανοί, αν και λογικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, αφού οι υπόνοιες του φόνου ή και οι ενδείξεις προς τους Βρετανούς οδηγούν!! `Η, να δείχνουν, έστω, το ίδιο ενδιαφέρον συγκάλυψης και οι δύο πλευρές...

Από την άλλη, προβληματίζουν ο επιδεικτικός τρόπος με τον οποίο εμφάνισαν τον νεκρό Πολκ, καθώς και η αδιαφορία για μια διαδικασία διάτρητη! Λες και επεδίωκαν (επεδίωκαν λέμε εμείς), να είναι σκοπίμως διάτρητη! Ενώ θα μπορούσαν να μπαλώσουν κάπως κάποια πράγματα, για να κρατήσουν και κάποια προσχήματα. Αλλά δεν ήθελαν να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα. Ενήργησαν κυνικά, προκλητικά, με ωμότητα.

Εχοντας συμφέρον, από το όλο θέμα της δολοφονίας του Πολκ, και η αμερικανική και η βρετανική και η ελληνική πλευρά, κατανοεί ο καθένας γιατί η αναψηλάφηση της δίκης δεν προχωρεί. Θίγονται οι πάντες: Ξένοι και ντόπιοι, κόμματα της Δεξιάς και του Κέντρου. Αλλά θα επιμείνουμε ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο, αν η πίεση γίνει πολύ μεγάλη, και προς τους κυβερνώντες αφόρητη. Το θέμα δεν είναι μόνον απόδοσης δικαιοσύνης. Είναι και σημερινό ζήτημα υπεράσπισης δικαιωμάτων, που συρρικνώνονται διαρκώς. Είναι ζήτημα καταδίκης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, σκορπώντας τον πόλεμο και τη φτώχεια, με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας. Εντός και εκτός Ελλάδας. Κι ας μην ξεγελάει το γεγονός ότι σήμερα δε βλέπουμε κάποια υπόθεση ενός νέου Πολκ. Βλέπουμε άλλα εξίσου φρικτά, ή και φρικτότερα».