Στο λαό ετοιμάζεται να ρίξει η κυβέρνηση τις δικές της ευθύνες και στο θέμα της αντιπλημμυρικής προστασίας του Λεκανοπεδίου Αττικής. Ετσι, ενώ για χρόνια άφησε αθωράκιστο το Λεκανοπέδιο - και τις άλλες βέβαια περιοχές της χώρας - από έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, ενώ άφησε να καούν τα δάση και να μπαζωθούν τα ρέματα, με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε δεκάδες θύματα από τις πλημμύρες και να υποστούν οι κάτοικοι υλικές καταστροφές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών, τώρα θέλει να τους βάλει να πληρώσουν κι από πάνω τα «σπασμένα» της δικής της πολιτικής.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ», η κυβέρνηση μελετά σοβαρά τη θέσπιση ενός ειδικού ανταποδοτικού τέλους («πλημμυρόσημο») που θα επιβληθεί για δέκα τουλάχιστον χρόνια (σ.σ. τέτοια τέλη συνήθως μένουν για πάντα, όπως, για παράδειγμα, το «Σπατόσημο» και το ειδικό τέλος της βενζίνης), προκειμένου με αυτό να κατασκευαστούν τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, με τη μέθοδο της λεγόμενης αυτοχρηματοδότησης από τους ιδιώτες κατασκευαστές στη βάση της ανταποδοτικότητας...

Την επιβολή του τέλους αυτού προανήγγειλε σαφώς και η ίδια η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Β. Παπανδρέου, όταν μιλώντας στις 5 του Δεκέμβρη στο ραδιοσταθμό «ΦΛΑΣ» δήλωσε απερίφραστα: «Σχεδιάζουμε να χρηματοδοτήσουμε την κατασκευή των αντιπλημμυρικών έργων με άλλους τρόπους, που δε θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό»... Χτες, όμως, μιλώντας στο «FILMNET», υπήρξε ακόμη σαφέστερη: «Τα αντιπλημμυρικά έργα δε χρηματοδοτούνται από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης», δήλωσε. «Για τους λόγους αυτούς σχεδιάζω και ελπίζω να τα καταφέρω, να κινητοποιήσω και τον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή να μπουν ιδιωτικά κεφάλαια στα αντιπλημμυρικά έργα, και το κράτος, αντί να πρέπει να τα καταβάλει όλα τα χρήματα τώρα, που δεν έχει τη δυνατότητα, να τα καταβάλει σε διάστημα 10-15-20 ετών. Ο ιδιώτης θα έχει ένα εύλογο κέρδος και εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ότι θα πάρει τα χρήματά του».

Η υπουργός, βέβαια, παραλείπει επίτηδες να πει ότι ένα τέτοιο σενάριο είναι αδύνατο να υλοποιηθεί αν δεν επιβληθεί κάποιο ειδικό τέλος-«χαράτσι». Αυτό γίνεται ασφαλώς για ευνόητους και προφανείς λόγους: Επειδή μεσολαβούν οι εκλογές. Ετσι, η εφαρμογή του, παρότι σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ» όλα είναι έτοιμα, μετατίθεται για το 2004 και μετά. Αλλωστε, μετά τη συνάντηση που έγινε πρόσφατα μεταξύ των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ, Β. Παπανδρέου, και Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκη, αποφασίστηκε να χορηγηθούν μόνον 20 δισ. δρχ. από τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2003 για να βουλώσουν μερικές άμεσες «τρύπες» επειγόντων αντιπλημμυρικών έργων και ύστερα βλέπουμε...

Οπως προαναφέραμε, οι αρμόδιοι έχουν προχωρήσει από τώρα στις επεξεργασίες για τη θέσπιση του ειδικού αυτού τέλους, και συγκεκριμένα: Το ύψος του υπολογίζεται ότι θα κυμαίνεται γύρω στα 5 ευρώ το μήνα, και θα καταβάλλεται με το γνωστό τρόπο: Μέσω κάποιου λογαριασμού οργανισμού κοινής ωφέλειας, δηλαδή ή της ΕΥΔΑΠ ή - το πιθανότερο - της ΔΕΗ. Και λέμε το πιθανότερο, επειδή τα όρια ευθύνης της ΕΥΔΑΠ δεν καλύπτουν μεγάλο μέρος του Λεκανοπεδίου - και άρα και οι λογαριασμοί της - σε αντίθεση με τη ΔΕΗ. Για τις κατοικίες το ύψος του τέλους θα προσδιορίζεται με βάση την έκτασή τους, ενώ για τις επιχειρήσεις, εκτός από την έκταση του ακινήτου, θα λαμβάνεται ως κριτήριο και το είδος της δραστηριότητας που ασκούν.

Σύμφωνα με ανακοινώσεις της υπουργού ΠΕΧΩΔΕ το περασμένο καλοκαίρι, μέχρι το 2008 θα πρέπει να εκτελεστούν στην Αττική αντιπλημμυρικά έργα συνολικού προϋπολογισμού 645 εκατομμυρίων ευρώ. Για την πλήρη, όμως, αντιπλημμυρική προστασία του Λεκανοπεδίου, υπολογίζεται ότι απαιτείται να γίνουν έργα την επόμενη δεκαετία που αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το τέλος αυτό ως εγγύηση για δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και στη συνέχεια να καταφύγει στη λύση της ληστρικής «αυτοχρηματοδότησης». Δηλαδή, θα δώσει το «πλημμυρόσημο» ως προίκα στους μεγαλοεργολάβους για να κατασκευάσουν τα έργα, ενώ θα τους εξασφαλίσει παράλληλα και τη δανειοδότηση...

Το «χαράτσι» αυτό και η ίδια μέθοδος κατασκευής των αντιπλημμυρικών έργων δεν αποκλείεται να εφαρμοστούν και για ολόκληρη τη χώρα και όχι μόνο για τους κατοίκους της Αττικής. Αλλωστε, όπως έχει αναφέρει επανειλημμένα η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, για την αντιπλημμυρική προστασία της χώρας απαιτούνται κονδύλια που προσεγγίζουν το 1 τρισεκατομμύριο δραχμές (άνω των 2,5 δισ. ευρώ)...

Τέσσερις νεκροί και άγνωστος αριθμός αγνοουμένων είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός της τραγωδίας που διαδραματίστηκε χτες στο Αιγαίο, όταν μέσα σε διάστημα λίγων ωρών ναυάγησαν δύο σκάφη γεμάτα από ανθρώπους, που, κυνηγημένοι από την άγρια εκμετάλλευση και τα πυρά των ιμπεριαλιστών, άφησαν πατρίδα και σπίτι. Και αναζητώντας μια θέση στον ήλιο, βρέθηκαν μπλεγμένοι στα δίχτυα του φονικού κυκλώματος των δουλεμπόρων.

Στις 6 χτες τα ξημερώματα, εντοπίστηκαν στην περιοχή Κυμάσι, στο Μαντούδι, 70 άνθρωποι, από το Αφγανιστάν και Κούρδοι από το Ιράκ, οι οποίοι κατάφεραν να γλιτώσουν, όταν το περίπου 14 μέτρων ταχύπλοο σκάφος, στο οποίο τους είχαν στοιβάξει οι δουλέμποροι, «μπατάρισε» λόγω εισροής υδάτων, ενώ στην περιοχή επικρατούσε σφοδρή θαλασσοταραχή, καθώς έπνεαν άνεμοι έντασης 8 μποφόρ. Γύρω στις 8.30 το πρωί, τα σωστικά συνεργεία ανέσυραν από τη θάλασσα το πτώμα ενός 30χρονου, ενώ ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί αν υπάρχουν αγνοούμενοι. Το σκάφος βρέθηκε προσαραγμένο πάνω σε βράχια και ημιβυθισμένο, ενώ στην περιοχή έσπευσαν παραπλέοντα πλοία, σκάφη του Λιμενικού Σώματος και ένα ελικόπτερο «σούπερ πούμα».

Το ίδιο πρωινό, χτες, με λίγη ώρα διαφορά, άλλο δουλεμπορικό, προερχόμενο από τη Σμύρνη, προσέγγιζε τις ακτές της Εύβοιας, μεταξύ Λάμαρης και Χιλιαδούς, στον κόλπο της Αγ. Ειρήνης, με ανθρώπινο φορτίο, μετανάστες Κούρδους (από το Ιράκ), Πακιστανούς, Ινδούς, Παλαιστίνιους.

Ξυλιασμένοι και σε κατάσταση σοκ βρέθηκαν 26 άντρες και 2 γυναίκες, Κούρδοι και Ιρακινοί. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν δώσει μάχη με τα κύματα, όταν, από τη σφοδρή θαλασσοταραχή, το σκάφος στο οποίο επέβαιναν είχε ημιβυθιστεί σε απόσταση ενός ναυτικού μιλίου από την ακτή. Λίγο αργότερα, το ελικόπτερο «σούπερ πούμα», το οποίο ήδη βρισκόταν στην περιοχή, εντόπισε κοντά στο ναυάγιο 3 πτώματα, που μέχρι αργά το βράδυ δεν είχε γίνει κατορθωτό να ανασυρθούν, εξαιτίας της κακοκαιρίας. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες των ναυαγών, οι αγνοούμενοι πρέπει να ξεπερνούν τους 10! Οι 28 μεταφέρθηκαν σε ένα παλιό σχολείο της περιοχής της Χιλιαδούς, όπου και τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Ανάμεσά τους εντοπίστηκαν δύο από τους «διακινητές». Πρόκειται για Τούρκους δουλέμπορους, οι οποίοι και συνελήφθησαν από λιμενικούς της Κύμης.

Οι ελπίδες για την ανεύρεση τυχών επιζώντων είναι λιγοστές, καθώς λόγω της έντονης κακοκαιρίας από το απόγευμα οι έρευνες σταμάτησαν από αέρα και θάλασσα και συνεχίζονταν μόνο από στεριά.

O «Zab, from Pakistan», δηλαδή, ο Ζαμπ από το Πακιστάν - όπως μας δήλωσε το όνομά του και τον τόπο καταγωγής του - είναι ένας 23χρονος νέος, ψηλόλιγνος με γυαλιά μυωπίας και επάγγελμα χειριστής κομπιούτερ, όπως λέει ο ίδιος.

Τον βρήκαμε χτες το απόγευμα σ' ένα δωμάτιο 10 επί 10 μέτρα του κτιρίου των σχολών του ΟΑΕΔ, που βρίσκονται στο Κυμάσι της παραλίας του Μαντουδιού. Σ' αυτό θα διαβιώσει για κάποιο διάστημα, μαζί με τους υπόλοιπους 70 μετανάστες που τόλμησαν προχτές το «μεγάλο ταξίδι» προς τη «γη της επαγγελίας» για μια καλύτερη ζωή. Για δουλιά, ένα καλό μεροκάματο, για να ξεφύγει από τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον πόλεμο στην πατρίδα του, το κρατίδιο Κασμίρ που διεκδικεί το Πακιστάν.

«Εψαξε» στη χώρα του να βρει τον τρόπο για να ξεφύγει κι έπεσε στα χέρια του δουλεμπορικού κυκλώματος, που τα πλοκάμια του είναι απλωμένα παντού. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στη Σμύρνη, πλήρωσε 500 δολάρια και στοιβάχτηκε σ' ένα ταχύπλοο μικρό σκάφος (που δε χωράει πάνω από 15 άτομα) για να περάσει απέναντι. Η συμφωνία με τους δουλέμπορους ήταν τα υπόλοιπα 2.000 δολάρια να τα έδινε στην Ελλάδα, αν η τύχη το έφερνε να φτάσει ποτέ. Ο ίδιος και οι άλλοι 69 συνταξιδιώτες του έφτασαν σώοι και αποβιβάστηκαν στη γη που ονειρεύτηκαν. Για τον 71ο «άγνωστο συνταξιδιώτη» τους, το όνειρο «ναυάγησε» λίγα μέτρα από τη στεριά του Κυμασίου, όταν η κακοκαιρία έριξε το ταχύπλοο σε ξέρα κι άρχισε να μπάζει νερά. Τότε κάποιοι πήδηξαν στη θάλασσα, πάλεψαν με το κύμα, δώσανε μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου, μέχρι να βγουν στη στεριά. Ενας τους δεν άντεξε.

Τέσσερις (μέχρι την ώρα που γραφόταν το ρεπορτάζ) από τους πρόσφυγες δε θα ξαναδούν τους δικούς τους. Εδώ, στην «αφιλόξενη χώρα», δε θα ψάξει κανείς για το χαμό τους. Πήγαν «σαν το σκυλί στ' αμπέλι», θύματα του δουλεμπορικού κυκλώματος, μα πάνω απ' όλα θύματα του συστήματος. Του συστήματος της εκμετάλλευσης, του συστήματος της ανέχειας και της φτώχειας για τους πολλούς και των κερδών - έστω και με τίμημα την ανθρώπινη ζωή - για λίγους. Του καπιταλιστικού συστήματος, σε τελική ανάλυση, που είναι η αιτία του κακού.

Ο Ζαμπ και ο κάθε Ζαμπ από τη «Σκύλλα» θα πέσουν στη «Χάρυβδη». Ο «νέος» δρόμος που ανοίγει μπροστά τους (αν δεν επαναπροωθηθούν από την κυβέρνηση) θα είναι να νιώσουν για τα καλά στο πετσί τους τι σημαίνει βιομήχανος των Οινοφύτων ή της Αθήνας, εργοδότης της Χαλκίδας ή της Θεσσαλονίκης και θα διαπιστώσουν ότι το «κεφάλαιο» δεν έχει πατρίδα. Η εκμετάλλευση θα συνεχιστεί, αν δεν ανατραπεί το σύστημα από τους Ζαμπ.