ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

Επιδιώκουν διάλογο ... για τα τετελεσμένα

Αποφασισμένη να προχωρήσει σε ουσιαστικό περιορισμό του συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι εμφανίζεται η κυβέρνηση

Οι συνδικαλιστές έξω από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης

Στο δρόμο του ...τετελεσμένου διαλόγου βρίσκεται η κυβέρνηση, όσον αφορά στα μέτρα που θα επιβάλλει σε όσους επιμένουν να αγωνίζονται διαδηλώνοντας. Χτες σε παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ο Μ. Χρυσοχοΐδης είπε ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση θ' ανοίξει το «διάλογο» στο θέμα της θεσμοθέτησης μέτρων κατά των συλλαλητηρίων. Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι θα περιοριστεί έτσι ώστε να μη θίγει την εικόνα της κοινωνικής ευταξίας που απαιτούν οι κρατούντες.

Η διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε από το Συντονιστικό Σωματείων, Συνδικάτων και Συνδικαλιστών Αθήνας, που συμμετέχει στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, και τη «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη». Οι εκπρόσωποι των μαζικών φορέων έκαναν σαφές ότι ο λαός και οι μαζικοί του φορείς δεν πρόκειται να διαπραγματευτούν τον περιορισμό του δικαιώματος να διεκδικούν διαδηλώνοντας.

Στη συνάντηση τονίστηκε: «Το σχετικό προσχέδιο νόμου, που έχει δει το φως της δημοσιότητας, η πρόσφατη επιστολή του πρωθυπουργού προς τους συναρμόδιους υπουργούς και παλαιότερη σχετική τοποθέτηση του πρωθυπουργού στη Βουλή, καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση, με το πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων και του κυκλοφοριακού προβλήματος, προσπαθεί να θέσει δρακόντειους νόμους και προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή των διαδηλώσεων».

Ηδη, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας «διάλογος», η αστυνομική πρακτική έχει θέσει σοβαρά και αντισυνταγματικά εμπόδια στο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει. Αυτό συμβαίνει με τον δυσανάλογα μεγάλο και σε πλήρη πολεμική ετοιμότητα αριθμό αστυνομικών, που περιβάλλουν ασφυκτικά τις πορείες, θυμίζοντας άλλες εποχές και καθεστώτα. Επίσης, με την απαγόρευση προσέγγισης σε κρατικά κτίρια ή άλλες εγκαταστάσεις. Το κτίριο της Βουλής και η πρωθυπουργική κατοικία έχουν γίνει, πλέον, άβατα. Οι εκπρόσωποι των μαζικών φορέων υπογράμμισαν ότι στο προσχέδιο νόμου που έχει δοθεί στη δημοσιότητα επαναλαμβάνονται διατάξεις του σχετικού χουντικού διατάγματος και διευκολύνεται η βίαιη διάλυση των συγκεντρώσεων.

Στη συνάντηση συμμετείχαν οι Γιώργος Πέρρος, Δημήτρης Αγκαβανάκης και Μπάμπης Βορτελίνος, από τη Γραμματεία του ΠΑΜΕ, οι Θεολόγος Πατερέλλης, Δημήτρης Δημητρακόπουλος και Ζωή Σώκου από το «Συντονιστικό», ο Γιώργος Θεοδώρου, από το Συνδικάτο Οικοδόμων, ο Βασίλης Γεωργαντάς, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ. Από τη «Δημοκρατική Συσπείρωση» οι Γιάννης Νάκης, Χάρης Παπαμάργαρης και Δημήτρης Καλτσώνης. Εξω από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης συγκεντρώθηκαν δεκάδες εκπρόσωποι σωματείων και άλλων μαζικών φορέων.

«Ο υπουργός δήλωσε ξεκάθαρα ότι θ' ανοίξει ένας διάλογος», δήλωσε μετά τη συνάντηση ο Γ. Πέρρος. «Εχουμε εμπειρία απ' τον διάλογο-απάτη για το Ασφαλιστικό. Κατέληξε σε βάρος των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Κι αυτός ο "διάλογος" θα οδηγήσει στην απαγόρευση των διαδηλώσεων», πρόσθεσε. Ο Γ. Πέρρος κάλεσε τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα ν' απειθαρχήσουν και «να γυρίσουν την πλάτη στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες, ήδη, άρχισαν να μιλάνε ότι θα συζητήσουν για τις διαδηλώσεις. Να συνεχίσουμε όλοι μαζί να διαδηλώνουμε για τα προβλήματα που δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου».

Ο Δ. Καλτσώνης είπε πως κατέστη σαφές στον Μ. Χρυσοχοΐδη ότι «το δικαίωμα στη διαδήλωση έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες και θυσίες και δεν το διαπραγματευόμαστε». Χαρακτήρισε τον επικείμενο διάλογο που επιδιώκει η κυβέρνηση «ψευδεπίγραφο» και υπογράμμισε ότι «εμείς σε τέτοιου είδους διαλόγους, επειδή ξέρουμε τις πραγματικές στοχεύσεις τους, δε σκοπεύουμε να συμμετάσχουμε».

Η Ζ. Σώκου επισήμανε πως η πολιτική της κυβέρνησης δημιουργεί αφόρητα προβλήματα στο λαό, που αναγκάζεται να βγαίνει στους δρόμους διεκδικώντας. Πρόσθεσε ότι εάν η κυβέρνηση δεν αλλάξει πολιτική «θα μας βρίσκει συνέχεια στους δρόμους όπου θα αντιτάξουμε τη δύναμη και τον αγώνα μας. Το γνωρίζει η κυβέρνηση, μόνο που, απ' ό,τι φαίνεται, οι εντολές "άνωθεν" είναι τέτοιες που θέλουν να προχωρήσουν στη θέσπιση μέτρων που θα περιορίζουν τις ελευθερίες».

Ο Β. Γεωργαντάς δήλωσε: «Εμάς, τους συνταξιούχους, μας θυμίζει παλιές εποχές. Μας πάει 50 χρόνια πίσω. Εμείς που δεν υποταχθήκαμε σε κανέναν κατακτητή, δε θα επιτρέψουμε σε κανένα να χτυπήσει αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά μας που κατακτήσαμε με εξορίες, εκτελέσεις και φυλακίσεις».

Οι αντιπρόσωποι των μαζικών φορέων συναντήθηκαν χτες το μεσημέρι με τον πρόεδρο της Βουλής, Απ. Κακλαμάνη. Ο τελευταίος, ευρισκόμενος, στην ουσία, στο «ίδιο μήκος κύματος με την κυβέρνηση» υποστήριξε πως χρειάζεται να «τεθεί ένα νέο πλαίσιο ύστερα από διάλογο ουσιαστικό», επικαλούμενος «την εικόνα αναστάτωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στο κέντρο των μεγάλων πόλεων».

ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ

Μη φαλκιδεύετε το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι»

Εκκληση στην κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε ρυθμίσεις που να φαλκιδεύουν το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι», απευθύνουν πανεπιστημιακοί, ανταποκρινόμενοι σε πρόσκληση της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη». Ηδη συγκεντρώθηκαν οι πρώτες υπογραφές.

Το κείμενο της έκκλησης αναφέρει:

«Εμείς που προσυπογράφουμε το ακόλουθο κείμενο επιθυμούμε να εκφράσουμε τη βαθιά ανησυχία μας, η οποία πηγάζει από τη διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε νομοθετικούς περιορισμούς του δικαιώματος του "συνέρχεσθαι". Τόσο το σχετικό προσχέδιο νόμου, που έχει δει το φως της δημοσιότητας, όσο και η πρόσφατη επιστολή του κ. πρωθυπουργού προς τους συναρμόδιους υπουργούς, καθώς και η παλαιότερη σχετική τοποθέτηση του πρωθυπουργού στη Βουλή καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση, με το πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων και του κυκλοφοριακού προβλήματος, επιθυμεί να θέσει δρακόντειους όρους και προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή των διαδηλώσεων, έτσι ώστε να τίθενται ακόμη περισσότερα από τα ισχύοντα σήμερα προσκόμματα για την άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτού δικαιώματος και να διευκολύνεται, όπως ρητά αναφέρεται, η βίαιη διάλυση των συγκεντρώσεων.

Επιθυμούμε να υπενθυμίσουμε ότι το δικαίωμα του "συνέρχεσθαι" κατακτήθηκε από τον ελληνικό λαό με σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες. Με την έννοια αυτή, κανένας Ελληνας και καμιά Ελληνίδα δεν είναι διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν τον περιορισμό του, οποιοδήποτε πρόσχημα και αν προβάλλεται ως δικαιολογία. Είμαστε πεπεισμένοι ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές του καθενός, θα προασπίσει το θεμελιώδες δικαίωμα να μπορεί να διαδηλώνει, τη στιγμή μάλιστα που τα ασφυκτικά καθημερινά προβλήματα τον οδηγούν στο δρόμο της δημόσιας διαμαρτυρίας. Καλούμε την κυβέρνηση να μην υποκύψει στον πειρασμό να θίξει το κατοχυρωμένο από το άρθρο 11 του Συντάγματος δικαίωμα. Εκφράζουμε παράλληλα τη βεβαιότητα ότι οι κοινωνικοί, πολιτικοί και επιστημονικοί φορείς δε θα επιτρέψουν μια τέτοια ιδιαίτερα αρνητική για τις λαϊκές ελευθερίες εξέλιξη».

Την έκκληση υπογράφουν οι:

Ι. Βαβούρας, πρύτανης Παντείου, οι καθηγητές του Παντείου, Η. Νικολόπουλος, Στ. Στεφανόπουλος, τ. ευρωβουλευτής, Μαρία Αντωνοπούλου, Γ. Ρούσσης, Θ. Παπαδημακόπουλος, Α. Παπανεοφύτου, αναπληρωτής καθηγητής, Θ. Μαργιόλης, επίκουρος και Τ. Καραγάνης, λέκτορας. Επίσης ο Δ. Μπαρτζώκας, καθηγητής ΕΜΠ, ο καθηγητής Γεωφυσικής, Τ. Παπαδόπουλος, ο Ε. Λάγιος, αναπληρωτής καθηγητής Εφαρμοσμένης Γεωφυσικής, ο Γ. Σαγιάς, οι αναπληρωτές καθηγητές Μαθηματικού, Κ. Μηλολιδάκης, Μ. Παπαδημητράκης, Α. Τσαρπαλιάς, Δ. Φακίνος, ο Σ. Κούμας, καθηγητής Μαθηματικού, ο Π. Σπύρου, αναπληρωτής καθηγητής Μαθηματικού, ο κοσμήτορας της Φιλοσοφικής, Θ. Πελεγρίνης, ο Γ. Παπαϊωάννου, επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και ο Κ. Μακρόπουλος, κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών, Κ. Κιουλάφας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας, Σ. Κουνιάς, καθηγητής μαθηματικού Αθήνας.

Επίσης από το ΕΜΠ οι καθηγητές Ν. Παπαγεωργίου, Ε. Λιαροκάπης, Μ. Δρυς, Ι. Δαφαλιάς, Α. Παπαϊωάννου, οι αναπληρωτές καθηγητές Ι. Τσινιάς, Σ. Λαμπροπουλου, Ρ. Βλαστού-Ζανή, Κ. Παπαδόπουλος, Σ. Παπαδόπουλος, Ε. Γαζής, Η. Ζουμπούλης, Κ. Χριστοδουλίδης, Λ. Απέκης, Γ. Σπαθής, Ι. Πρασιανάκης, Κ. Κυριάκη, Ε. Κοντού, οι επίκουροι καθηγητές Ι. Ράπτης, Σ. Κουρκουλής, Κ. Πάγκαλος, Τ. Καλβουρίδης, Δ. Ευταξιόπουλος, Π. Γεωργιάδης, Ι. Παπαδάκης και οι λέκτορες Β. Βαδαλούκα, Ε. Κυριαζή, Β. Κυτόπουλος και Γ. Μπούρκας.

Καταναγκασμός και Ελευθερία

Οταν το κράτος διαφημίζει και ζητά από τους πολίτες του να «παίζουν» τυχερά παιχνίδια, όταν αυτά τα συσχετίζει με φιλολαϊκά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, όταν νομιμοποιείται ο τζόγος με τα λαχεία, τα καζίνα, τις ιπποδρομίες, τις χαρτοπαιχτικές λέσχες, για να μη μιλήσουμε για το χρηματιστήριο αξιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχουν θεσμικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να αντιταχθούν έμπρακτα σε τέτοιου είδους φαινόμενα.

Οταν εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικά προγράμματα προβάλλουν και προάγουν ωροσκόπια, καθοδηγούν τη σκέψη και το νου γενικότερα στην αποδοχή της «μοίρας», του ότι όλα είναι προκαθορισμένα από δυνάμεις άπιαστες, εξωανθρώπινες και ότι η πορεία της ζωής είναι «γραμμένη» στα άστρα και εμφανίζεται στις τράπουλες, στα κατακάθια του καφέ (ανεξάρτητα του πόσο ψιλοκομμένος είναι) ή στις γυάλινες σφαίρες των πτυχιούχων (!) μέντιουμ, πώς να αντιδράσει ο άνεργος, η καταπιεσμένη νοικοκυρά, οι άνθρωποι που βλέπουν τη ζωή τους να περνάει και τα όνειρά τους να στραπατσάρονται;

Οταν σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του δικομματισμού και οι άρχοντες του τόπου τρέχουν πρώτοι να εμφανιστούν στις μεγάλες γιορτές της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας, να προσκυνήσουν εικόνες, να ακολουθήσουν τις περιφορές των εικόνων, να σταυροκοπηθούν δημοσίως (με τις τηλεοπτικές κάμερες ζουμαρισμένες), γιατί να εκπλήττομαι με την ταλαιπωρία, το σπρωξίδι, τις ατελείωτες ουρές τόσων και τόσων πιστών ή απέλπιδων, για να δουν, να ακουμπήσουν με χέρια και με χείλια «θαυματουργές» εικόνες;

Οταν, επίσης, η έλευση τέτοιων εικόνων από μέρη όπως ο Αθως, η Παλαιστίνη ή η Αίγυπτος στη χώρα μας συνοδεύεται με απόδοση τιμών αρχηγού κράτους (!) μένει άφωνος κανείς. Αρχηγός κράτους μια εικόνα!!!

Θυμάμαι το εξής περιστατικό. Ημουν 8 χρόνων και γυρίζοντας από την Αθήνα για το νησί, μετά από εγχείρηση αμυγδαλών, με τον πατέρα μου σταματήσαμε στην Τήνο. Παρακάλεσα τον πατέρα μου να πάμε στην Παναγία της Τήνου να φιλήσω την εικόνα. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, αριστερά -δεξιά μικροπωλητές πουλούσαν «άγιο λάδι» και κομματάκια ξύλου από τον «τίμιο σταυρό». Πάλι παρακάλεσα τον πατέρα μου να μου αγοράσει. Εδωσε από μια δραχμή και μου τα αγόρασε. Ανοιξε τότε το λιλιπούτειο μπουκαλάκι, έβαλε μια σταγόνα στο δάχτυλό του, το έφερε στο στόμα του, δοκίμασε και μου λέει «έχει πολλά οξέα Γιαννάκη». Στη συνέχεια μου λέει «αν αυτό το ξύλο ήταν από τον τίμιο σταυρό, με τόσα κομματάκια που πουλάνε, ο σταυρός θα ήταν πιο ψηλός από τον Κέρκη». Είχα πάρει το μάθημά μου, ευτυχώς νωρίς.

Το γεγονός ότι πολλοί κρατικοί θεσμοί είναι διαπλεκόμενοι με τους εκκλησιαστικούς το βλέπουμε σε πάμπολλες περιπτώσεις, εγκαίνια, ορκωμοσίες, εικόνες και ευαγγέλια στα δικαστήρια, προσευχές και εκκλησιασμοί στα σχολεία κλπ. Σίγουρα υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για τη διαπλοκή αυτή και κατά καιρούς ακούγονται κάποιες φωνές για διαχωρισμό της εκκλησίας και του κράτους. Δεν είναι σκοπός αυτού του άρθρου να επιχειρηματολογίσω για το θέμα αυτό, παρά μόνο να επισημάνω τον καταναγκαστικό χαρακτήρα της επιβολής επιλεκτικών εκκλησιαστικών τελετουργιών από την παιδική ηλικία, με την αντίστοιχη (στατιστικά) ψυχολογική εξάρτηση στην υπόλοιπη ζωή.

Ενα δείγμα αυτού του καταναγκασμού λειτουργεί και συντροφεύει για όλη τους τη ζωή όσους φοιτητές παίρνουν το πτυχίο ή δίπλωμά τους, ακόμα και όσους παίρνουν διδακτορικό δίπλωμα! (τουλάχιστον στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας). Εκεί, δηλαδή στα Πανεπιστήμια, όπου έχουν γίνει αγώνες, έχει χυθεί αίμα, για να εκφράζονται και να διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες, καταλύεται η ελευθερία και επιβάλλεται ο καταναγκασμός. Μάλιστα, τα αντίστοιχα πτυχία δεν έχουν μόνο το χαρακτήρα του όρκου, αλλά στα κείμενα της «καθομολόγησης» του πτυχιούχου και της «αναγόρευσης» του διδάκτορος υπάρχουν φράσεις με σημαίνουσα σημασία.

Ετσι, ο πτυχιούχος ορκίζεται ότι θα ασκεί την επιστήμη του «δίκην θρησκείας» και καταλήγει «ο Θεός βοηθός εν τω βίω».

Ο διδάκτωρ καθομολογεί (το κείμενο ακόμα είναι στην αρχαΐζουσα) ότι θα «διαχέει το φως της Θείας Αληθείας» και καλεί «τον Θεόν αρωγόν κτήσασθαι εν τω Βίω».

Εάν, λοιπόν, κάποιος είναι άθεος, η σκεπτικιστής όσον αφορά την ύπαρξη Θεού ή θεών κλπ. αναγκάζεται να ορκιστεί σε κάτι, με το οποίο δε συμφωνεί. Και όλοι ξέρουμε ότι στους επιστημονικούς χώρους, ακριβώς επειδή υπάρχει έρευνα, αναζήτηση και αμφισβήτηση είναι αρκετά διαδεδομένες αντιλήψεις για την προέλευση της ζωής κλπ. που βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την ύπαρξη θεών κλπ.

Ο αλληλοσεβασμός στις πεποιθήσεις όλων είναι αναγκαία προϋπόθεση για ειρηνική συμβίωση. Η αντιπαράθεση με επιχειρήματα (για όσους το θέλουν, φυσικά) είναι επίσης συστατικό της κοινωνικής ζωής. Ο καταναγκασμός όμως σε «πιστεύω», και μάλιστα με τη μορφή όρκου, εκτός των άλλων, δικαιολογεί και τις οποίες αστοχίες στην επιστημονική δουλιά, φρενάρει αναζητήσεις που έρχονται σε σύγκρουση με τα «θεία», και αντί της επίπονης επιστημονικής προσπάθειας προτρέπει στην αναζήτηση λύσεων μέσω της ...βοήθειας του Θεού!

Ισως κάποιος πει ότι όλα αυτά είναι μια παρωνυχίδα μπροστά στο τι συμβαίνει. Ισως αναλογιστεί κανείς πόσο ισχύει ο όρκος του Ιπποκράτη μιας μεγάλης μερίδας γιατρών. Θα ήθελα να αντιτείνω ότι η απελευθέρωση από το σφιχτό εναγκαλισμό του καθένα, από τότε που θα γεννηθεί, και διά βιου, με καταναγκασμό των θεοκρατικών τελετουργιών και κατηχήσεων θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για πιο υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας του καθένα. Με ελευθερία μπορεί να επιλέξει αν θα πιστεύει ή όχι. Επιπλέον η γενική παραδοχή άλλων «κανόνων» διαγωγής, όπως προστασία της ζωής, αξιοπρέπειας και των θεμελιακών δικαιωμάτων όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων θα οδηγήσει σε κοινωνικούς διαλόγους τέτοιους που είναι δυνατόν να αναδείξουν τις γενεσιουργούς αιτίες των δεινών της ανθρωπότητας.

Του
Γιάννη ΜΙΣΙΡΛΗ*
*Ο Γιάννης Μισιρλής είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πάτρας

Καταγγέλλει η ΟΓΕ

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), με ανακοίνωσή της, καταγγέλλει την πρωτοβουλία της κυβέρνησης για να παρθούν μέτρα και κανόνες που θα «ρυθμίσουν το θέμα των διαδηλώσεων», όπως εμφανίστηκαν σε αποκαλυπτικό άρθρο της εφημερίδας «Το ΒΗΜΑ». Επίσης, καλεί τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων ν' αντιπαλέψουν τα προωθούμενα αντεργατικά - αντιασφαλιστικά μέτρα, που πάνε χέρι χέρι με την ένταση του αυταρχισμού και τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.