Γρηγοριάδης Κώστας

***

Δεκάδες οι βουλευτές που ανέβηκαν στο βήμα για τον προϋπολογισμό! Και τι είπαν; Τα ίδια! Αλλά έπρεπε να τους δούνε (ΤV γαρ), στην εκλογική περιφέρεια! Μια και οι περισσότεροι δεν ανοίγουν το στόμα τους όλον το χρόνο, περιμένουν τις άγιες μέρες του προϋπολογισμού! Για να πάνε ...ήσυχοι στα χωριά! Ιδρώνουν για κάποιο ψηφαλάκι! Τα παιδιά...

***

Χριστόδουλον (Αρχιεπίσκοπον): Δεν καταφεύγετε σε δικαστήρια; Καταφεύγετε! Μόνον όμως αν είσαστε βέβαιοι ότι θα κερδίσετε τη δίκη! Αν όχι, δεν καταφεύγετε! Πολύ περισσότερο, όταν αυτά είναι δικαστήρια της ΕΕ...

***

Καλώς κάνατε πάντως και δεν καταφύγατε! Ετσι κι αλλιώς, υπερασπίζεστε μια χαμένη (όχι μόνον ευρωνομικώς) υπόθεση...

***

Λ. Κύρκο: Δεν πήγε η Αριστερά (έτσι γενικά) στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το όνομα της FYROM, όπως είπες (ΕΤ-3)! Εσείς πήγατε! Και έλεγες (για το ΚΚΕ) «όλοι πλην Λακεδαιμονίων»!!! Αλλά αυτά δεν τα είπες στη συνέντευξή σου...

***

Τελικά, η Ασπα που έφυγε, έφυγε ή δεν έφυγε; `Η έφυγε αλλά θα ξαναγυρίσει;

***

Οι ελεγκτές του ΟΗΕ που πήγαν στο Ιράκ, όπως αναμενόταν δεν μπόρεσαν να κάνουν τη δουλιά τους! Το είπαν οι ΤV! Λες και πήγαν εκεί για να κάνουν τη δουλιά τους! `Η λες και ενδιέφερε τις ΗΠΑ το θέμα...

***

Ελεγχο στα μονοπώλια θέλει να βάλει η ΝΔ, τόνισε ο Π. Παναγιωτόπουλος!!! (ΝΕΤ). Τα μονοπώλια όμως, μονοπώλια...

***

Χτυπούσε η καρδιά της πρώτης μονομάχου στην αριστουργηματική Φάρμα!...

Γρηγοριάδης Κώστας

Νυχτερινά δελτία ειδήσεων: Αρχίζουν, κατά κανόνα, μετά τη μία τα μεσάνυχτα! Καθυστέρηση μιας- μιάμισης ώρας! Από μιαν άποψη καλύτερα...

***

Χρόνια πολλά, σαν του βουνού,

όμορφα να περάσετε,

κι ένα ανάγνωσμα καλό

παρέα σας να έχετε,

γιατί - θα το κατέχετε -

της πάλης το σκληρό σχολειό,

- ακόμα κι αν γεράσετε -

πλην της καρδιάς θέλει και νου.

Αυτή ήταν η μικρή ιστορία της Κατίνας, που μαζί με άλλους ξεριζωμένους ήρθε να εγκατασταθεί στον προσφυγικό συνοικισμό του Βόλου, σε μια μονοκάμαρα με κουζίνα, για να αναστήσει εκεί το μικρό Πάνο, πότε δουλεύοντας στις καπναποθήκες και πότε κάνοντας την παραδουλεύτρα στα πλουσιόσπιτα της πόλης.

Η ζωή κυλούσε για τη γυναίκα γεμάτη στερήσεις και βάσανα και όταν κάποτε μεγάλωσε ο Πάνος της και είπε να γελάσει λίγο και το δικό της χείλι, ήρθαν νέες συμφορές: Ο πόλεμος, η κατοχή, η πείνα.

Οι συνεργάτες όμως των κατακτητών, «χίτες», «ραλλικοί» και άλλα αποβράσματα, είχαν βάλει στο μάτι το μοναχοπαίδι της Κατίνας. Και καθώς σουρούπωνε, την παραμονή των Χριστουγέννων του '43, το πυροβόλησαν και το σκότωσαν, εκεί μπροστά στο σπίτι του. Η μάνα άκουσε τους πυροβολισμούς και πετάχτηκε έντρομη έξω. Κι όταν είδε το γιο της να ξεψυχάει, έβγαλε μια σπαρακτική κραυγή και έχασε τον κόσμο από μπροστά της. Μέρες αργότερα συνήλθε βέβαια από το σοκ, αλλά ποτέ δεν επανήλθε στον κόσμο της πραγματικότητας. Τα λογικά της είχαν σαλέψει για πάντα...

Το πρωί της παραμονής, εμείς τα παιδιά της γειτονιάς παίρναμε σβάρνα τα σπίτια για να πούμε τα κάλαντα, αλλά στο σπίτι της κυρα- Κατίνας δεν πλησιάζαμε. Ισως φοβόμασταν λίγο τη σαλεμένη γυναίκα, ίσως λογαριάζαμε πως δεν είχε και τίποτε σπουδαίο να μας φιλέψει και προσπερνούσαμε το φτωχικό της. Μόνον κάτι άλλα παιδιά από άλλες γειτονιές που δεν την ήξεραν χτυπούσαν και τη δική της πόρτα για να ψάλουν το «Καλήν ημέραν...». Και αυτή δεχόταν καλόκαρδα τους μικρούς ψαλμωδούς, αλλά ζητούσε από αυτούς να περάσουν το απόγευμα, σαν θα σουρούπωνε, να τραγουδήσουν. «Τότε να 'ρθείτε, παιδιά - έλεγε. Τότε που θα έχει γυρίσει και ο Πάνος μου απ' έξω. Να σας ακούσει κι αυτός και να χαρεί η ψυχούλα του»!