Ηταν ένα πρώτο μεγάλο αγωνιστικό βήμα και ήδη καταγράφεται στις παρακαταθήκες του εργατικού λαϊκού κινήματος για τη συνέχεια. Ενας μήνας προετοιμασίας από τις πρωτοπόρες δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για την ταξική υποδοχή της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ κορυφώθηκε αυτή τη βδομάδα. Πρώτη αγωνιστική απάντηση στα σχέδια της ΕΕ κατά των εργαζομένων και των λαών ήταν η εργατική αντισύνοδος του ΠΑΜΕ την Πέμπτη στις 23 του μηνός με τη συμμετοχή 25 ξένων αντιπροσώπων εκλεγμένων συνδικαλιστών από χώρες της Ευρώπης και 400 Ελλήνων συνδικαλιστών.

Την Παρασκευή, 24 του Γενάρη, στο Ναύπλιο το χαστούκι στην κυβερνητική πολιτική και στους ευρωμονόδρομους ήταν ακόμα πιο ισχυρό. Η μαζικότατη διαδήλωση που οργάνωσε το ΠΑΜΕ, με σημαντικότατη συμβολή του κινήματος «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», της ΕΕΔΥΕ, των αγροτών που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ και πολλών ακόμα οργανώσεων του λαϊκού κινήματος, «βούλιαξε» την πόλη του Ναυπλίου. Εκεί δηλαδή όπου παράλληλα διεξαγόταν η Σύνοδος υπουργών Εργασίας της ΕΕ και όπου δρομολόγησαν νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Η παράλληλη συμβολική κατάληψη του υπουργείου Εργασίας το μεσημέρι της Παρασκευής από ομάδες εργατών του ΠΑΜΕ έκανε καθαρό πως η εργατική τάξη δεν αρκεί να αμύνεται, πρέπει να περνά στην αντεπίθεση.

Στο Ναύπλιο, εργαζόμενοι, νεολαίοι, αγρότες, ΕΒΕ, γυναίκες, συνταξιούχοι ήρθαν από κάθε γωνιά της χώρας για να στείλουν μήνυμα απειθαρχίας και αντίστασης. Για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στη νέα σφοδρή αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση της ΕΕ, στις πολεμικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστών κατά του λαού του Ιράκ και όσων τολμούν να υψώσουν φωνή αντίστασης. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα και περνώντας από την άμυνα στην επίθεση πρόβαλαν το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων.

Μαζικά και πειθαρχημένα απάντησαν αγωνιστικά στην αντιλαϊκή πολιτική και στους υπουργούς Εργασίας της ΕΕ, οι οποίοι, ταμπουρωμένοι στην Ακροναυπλία, απεργάζονταν νέα αντεργατικά μέτρα. Μέτρα που αυξάνουν την ανεργία και τη μερική απασχόληση, μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, καταδικάζοντας την εργατική τάξη σε δουλιά χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Με κεντρικό σύνθημα «ΣΤΟΠ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ», οι διαδηλωτές καταδίκασαν τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, βροντοφώναξαν ΟΧΙ στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και απαίτησαν να απεμπλακεί η Ελλάδα από τη νέα επιδρομή.

Η ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει να συνδράμει τις δυνάμεις του θανάτου, παραχωρώντας τους βάσεις, λιμάνια κι άλλες διευκολύνεις.

Απαίτησαν: Πλήρη-σταθερή εργασία για όλους με ουσιαστικά κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα. 7ωρο-35ωρο-5ήμερο. Μισθούς και συντάξεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων.

Αν και η επίσημη ώρα έναρξης της διαδήλωσης στο Ναύπλιο ήταν στις 6 το απόγευμα της Παρασκευής στην πραγματικότητα ξεκίνησε πολύ πριν χαράξει. Η πόλη είχε φορέσει την αγωνιστική της φορεσιά που αποκαλύφθηκε στη μεγαλοπρέπειά της με το πρώτο φως του ήλιου.

Στελέχη και εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είχαν ντύσει την πόλη με σημαίες, πανό, αφίσες που καταδίκαζαν το μεγάλο κεφάλαιο και τους υπηρέτες του, καλώντας, ταυτόχρονα, σε διαρκή και ανυποχώρητο αγώνα. Ενώ οι πρώτες δυνάμεις του ΠΑΜΕ άρχισαν να καταφθάνουν από νωρίς το πρωί, παράλληλα διάφορες αγωνιστικές εκδηλώσεις γέμιζαν τους δρόμους της πόλης. Ακόμα και οι πολυπληθείς δυνάμεις καταστολής, που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να καλλιεργήσουν κλίμα τρομοκρατίας, σκεπάστηκαν από τη δύναμη και την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών. Παρά την πολυήμερη προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη συμβολή των ΜΜΕ, να σπείρει τον πανικό στους κατοίκους του Ναυπλίου, ελάχιστοι ήταν αυτοί που «τσίμπησαν». Αντίθετα, ήταν πολλοί αυτοί που δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πραγματοποίηση της διαδήλωσης, κάνοντας την πόλη να ξαναζήσει έντονες αγωνιστικές στιγμές.

«Μπορούμε να σας σταματήσουμε», ήταν το μήνυμα του ΠΑΜΕ. Και το γεγονός ότι ήδη κόντρα στη μοιρολατρία και στο συμβιβασμό το ΠΑΜΕ μπήκε μπροστά και κήρυξε πανελλαδική απεργία για τις 20 του Μάρτη δείχνει το μέτρο της ανάγκης αλλά και της αποφασιστικότητας. Οι θλιβερές προσπάθειες συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και πολιτικών ομάδων, που χρηματοδοτεί το κεφάλαιο για να ορθώνουν ανάχωμα στην ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια ώστε αυτή να μην εκφραστεί ριζοσπαστικά, στο Ναύπλιο φάνηκε ότι μπορούν να πέσουν στο κενό.