2... στην Εθνική Βραζιλίας της ένδοξης δεκαετίας του '60, με τους Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο και Πελέ. Γιατί αυτή η ομάδα δε γνώρισε ποτέ τι σημαίνει η λέξη «άμυνα».

3... στο δίσκο των αγίων όταν ακούγεται από τα βάθη αχνιστών σφαγείων. Αγίων όπως ο Τσάρλι Πάρκερ, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Μάιλς Ντέιβις, η Αμερική που τινάχτηκε στον αέρα.

4... στην ποιητική συλλογή του Τσαρλς Μπουκόφσκι Η αγάπη είναι ένας σκύλος από την κόλαση και ιδιαίτερα στο ποίημα «Σκύλος»: «Ενας σκύλος που περπατά / κατάμονος / σε κάποιο ζεστό καλοκαιρινό πεζοδρόμιο / φαίνεται να έχει τη δύναμη /10.000 θεών! / Γιατί;».

5... στον Χόρχε Λουίς Μπόρχες όταν ζήτησε από τον φίλο του Κάρλος Αρτζεντίνο να του διαβάσει ένα ποίημα, κι εκείνος ανταποκρίθηκε: «Είδα, σαν τον Ελληνα, τις πόλεις των ανθρώπων και τη λαμπρότητά τους. Δε διορθώνω κανένα συμβάν, δεν παραποιώ κανένα όνομα, αλλά το ταξίδι που ιστορώ είναι μέσα στην κάμαρά μου».

6... στο γράμμα που άφησε λίγο πριν τον εκτελέσουν ένας από τους 23 κομμουνιστές που τουφεκίστηκαν για τη γνωστή υπόθεση της «κόκκινης αφίσας» στο Παρίσι, το Φεβρουάριο του 1944, από τους Ναζί, Εγραφε: «Πεθαίνω δίχως να νιώθω μίσος για το γερμανικό λαό». Το γράμμα διασώθηκε χάρη στον ποιητή Αραγκόν.

7... στο χιούμορ του Γκράουτσο Μαρξ όταν δηλώνει αγέρωχα: «Πέρασα μια υπέροχη βραδιά, αλλά δεν ήταν η αποψινή». Στον τρόπο που ο Πιερ Ντεσπρόζ ανακοίνωσε τον καρκίνο του: «Με περισσότερο καρκίνο από τον δικό μου πεθαίνεις». Στη δήλωση του Γούντι Αλεν: «Οχι μόνο δεν υπάρχει θεός, αλλά ούτε και υδραυλικός».

8... στην πείνα και στη δίψα για να συναντηθούμε με τον άλλον. Αυτό αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στους πίνακες του Καραβάτζιο. Είναι η στιγμή όπου ο καταραμένος διαλέγει να ζωγραφίσει όχι αυτό που ξέρει και βλέπει, αλλά αυτό που πρέπει.

9... στο δικαίωμα της μεταμόρφωσης όπου και όπως κι αν εμφανίζεται, όμως πολύ περισσότερο όταν αυτό συμβαίνει μέσα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Εκεί ένας ποινικός ανακαλύπτει μέσα του το πολιτικό ον, τον ποιητή, τον λογοτέχνη. Γράφει γι' αυτή τη μεταμόρφωσή του στον συγγραφέα Νόρμαν Μέηλερ, κι ο τελευταίος ενθουσιάζεται. Το όνομα του ποινικού είναι Τζακ Αμποτ, και οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, είτε το θέλουν είτε όχι, γίνονται ένα κουκούλι... και να την η θαυμάσια πεταλούδα: «Σε βεβαιώνω πως, μέχρι ν' ασκήσουν κάποια πίεση οι Αριστεροί στην κυβέρνηση, τα κομμουνιστικά βιβλία ήταν εντελώς απαγορευμένα σε όλες τις φυλακές εδώ στην Αμερική. Εγώ και μερικοί άλλοι διακινδυνέψαμε πολύ σοβαρές πειθαρχικές τιμωρίες έχοντας και κρύβοντας κομμουνιστικά βιβλία. [...] Ο βαθμός ευφυίας μου πήδησε από 127 στους 138 με δυο χρόνια εντατικής μελέτης Μαρξ και Λένιν από το 1966 ως το 1969. Αυτό είναι διαπίστωση του ίδιου του ψυχίατρου της φυλακής. Αν θέλεις να μάθεις γιατί οι φυλακισμένοι έλκονται τόσο πολύ από τα κομμουνιστικά ανατρεπτικά συγγράμματα, η απάντηση είναι απλή. Ο κομμουνιστικός τύπος λέει πάντα την αλήθεια καταγράφοντας τα γεγονότα της φυλακής και περιγράφοντας τις συνθήκες της. [...] Οι κομμουνιστές εξασφαλίζουν δικηγόρους στους φυλακισμένους ώστε τα δικαστήρια να μην κάνουν τόσο αβασάνιστα χαρτοπόλεμο τις αιτήσεις τους. Οι κομμουνιστές ρωτούν και ερευνούν για τους φυλακισμένους και κατεβαίνουν στους δρόμους για να ανακινήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου γι' αυτούς. Οι κομμουνιστές οργανώνουν καμπάνιες, γράφοντας γράμματα στις κυβερνήσεις (κράτος, πολιτεία, ομοσπονδία), απαιτώντας να μπει τέλος στην κακομεταχείριση των φυλακισμένων. Κάνουν οτιδήποτε είναι δυνατό μέσα στα πλαίσια του νόμου για να βοηθήσουν στην αναμόρφωση των φυλακών και να γλιτώσουν τους φυλακισμένους από την τρέλα, τις σωματικές κακώσεις και το θάνατο. Και τα κάνουν αυτά για ΟΛΟΥΣ τους φυλακισμένους».

10. Τέλος, η ΚΝΕ ανήκει στο χορό των Διακοσίων της Καισαριανής...