Το 'χουμε σημειώσει κι άλλη φορά. Το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ αναπτύσσεται και, μάλιστα, με σχετικά γρήγορους ρυθμούς. Κι όχι μόνον ποσοτικά, καθώς, όλο και περισσότερες μάζες συμμετέχουν ενεργά στις κινητοποιήσεις, αλλά και στον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των τελευταίων.

Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους των αμερικανικών μεγαλουπόλεων το Σάββατο, μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, σημειώνοντας, ταυτόχρονα, ότι ο όγκος και η μαχητικότητα των διαδηλώσεων μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις αντίστοιχες μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις τον καιρό του πολέμου στο Βιετνάμ. Στην Ουάσιγκτον, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Πόρτλαντ του Ορεγκον, στο Σικάγο, στην Τάμπα της Φλόριδας και σε δεκάδες άλλες πόλεις Αμερικανοί εργαζόμενοι κάθε ηλικίας, φύλου και χρώματος διαδήλωσαν κατά του προετοιμαζόμενου πολέμου και καταδίκασαν την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» του Τζορτζ Μπους. «Η αλλαγή του καθεστώτος αρχίζει από δω» έγραφε ένα πανό, στην Ουάσιγκτον, όπου δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί πραγματοποίησαν δυναμική συγκέντρωση έξω από το Καπιτώλιο και μετά διαδήλωσαν στους δρόμους της πόλης, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και τη χαμηλή θερμοκρασία, που βρισκόταν στους -6 βαθμούς Κελσίου.

Ποιο νομίζετε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του συνταξιοδοτικού μας συστήματος; Το εξευτελιστικό ύψος της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των συντάξεων, μάλλον, θα πείτε. Διαβάστε, τώρα και την άποψη του υπουργείου Εργασίας, έτσι όπως αποτυπώνεται στο ρεπορτάζ μιας φιλοκυβερνητικής εφημερίδας, σχετικά με τα όσα αυτό προτείνει στην επικείμενη σύνοδο του Ναυπλίου: «Για την κοινωνική προστασία και τις συντάξεις διαπιστώνεται η ανάγκη ενιαίας παρακολούθησης (από τους υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων) των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης - πρόνοιας, με στόχο να υποστηριχτούν η οικονομική τους βιωσιμότητα και η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα, που είναι η δημογραφική γήρανση, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, οι διαφοροποιήσεις του κοινωνικού κεκτημένου λόγω της διεύρυνσης, κ. α. Οι κοινωνικοί εταίροι καλούνται να συμβάλουν και σε αυτή τη διαδικασία, υποβάλλοντας προτάσεις που θα περιλαμβάνουν και την εξάλειψη διακρίσεων (π.χ. για τα άτομα με αναπηρίες)».

Διαβάσατε πουθενά τη λέξη αύξηση; Οχι, βέβαια. Μάλλον, προς το αντίθετο οδηγούν όλα τα παραπάνω...

Οταν η Ανώτατη Εκπαίδευση εμπορευματοποιείται και υποβαθμίζεται κατάφωρα, είναι επόμενο να διαστρεβλώνεται τόσο ο ρόλος της συνολικά όσο και ο ρόλος των φορέων της, δηλαδή των πανεπιστημίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα παραπάνω αποτελεί η Αγγλία, η κυβέρνηση της οποίας, σύμφωνα με το BBC NEWS (16/1/2003), προτίθεται να επιτρέψει σε ορισμένα μόνον πανεπιστήμια να συνεχίσουν την ερευνητική δραστηριότητα, μια και μόνον αυτά μπορεί να τα χρηματοδοτεί με επάρκεια.

Η έρευνα όμως είναι στην πραγματικότητα ένα αδιάσπαστο κομμάτι των σπουδών και της λειτουργίας ενός πανεπιστημίου. Αραγε, τι είδους ιδρύματα θα είναι αυτά που δε θα μπορούν να διεξάγουν έρευνα; Απλές εμπορικές επιχειρήσεις που θα πωλούν υποβαθμισμένους τίτλους. Και τι επιστήμονες θα είναι αυτοί που θα αποφοιτούν από τέτοια ιδρύματα; Μισοκαταρτισμένο επιστημονικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν μια εικόνα από το μακρινό μέλλον ούτε «βρίσκεται μακριά» η Αγγλία... Γι' αυτό, λοιπόν, δε χωράει κανένας εφησυχασμός για το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που εφαρμόζεται και στη χώρα μας, και θα διαλύσει εντελώς ό,τι γνωρίζαμε ως Ανώτατη Εκπαίδευση.