Ετσι, αφού τον περασμένο Δεκέμβρη, αποφασίστηκαν μια σειρά αρνητικά μέτρα για τη συρρίκνωση των αλιευτικών σκαφών, δηλαδή των μικρομεσαίων σκαφών, με την απόλυτη συμφωνία του Ελληνα υπουργού Γεωργίας και συμφωνήθηκαν οι όροι για τη βιομηχανική αλιεία (μπακαλιάρος κλπ.) στις βόρειες θάλασσες, η ΕΕ ετοιμάζει νέες ολέθριες προτάσεις για τη μεσογειακή αλιεία. Η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο υπουργός Γεωργίας, Γ. Δρυς, εμφανίζουν διά ανακοινώσεων ότι η Ελληνική Προεδρία επιδιώκει να κλείσει το θέμα της μεσογειακής αλιείας στα πλαίσια των προτάσεων της ΚΑΛΠ επί της δικής της θητείας, μέχρι τέλος Ιούνη, χωρίς να αναφέρει τίποτα για την ταμπακιέρα: Οτι με πρόφαση τη διατήρηση και την αειφόρο εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων, οι μικρομεσαίοι ψαράδες της χώρας μας θα οδηγηθούν βιαίως στη φτώχεια και την ανεργία. Και το υποκριτικό της υπόθεσης είναι πως όσο κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς και των καπιταλιστικών προτύπων εκμετάλλευσης των θαλασσών, οι αλιευτικοί πόροι δε θα προστατεύονται, απλώς θα λυμαίνονται από λίγους μεγάλους επιχειρηματίες αλιείς, ή από αλιευτικές εταιρίες, ξένες ως επί το πλείστον.

Οπως λέγεται από αρμοδίους παράγοντες του υπουργείου Γεωργίας, μέσα στο επόμενο διάστημα αναμένεται να ανακοινωθούν οι εξειδικευμένες προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μεσογειακή αλιεία. Ομως, ήδη έχει συνταχθεί μια σχετική «έκθεση» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που προδιαγράφει τις κατευθύνσεις για τη θέσπιση κοινοτικού σχεδίου δράσης για τη Μεσόγειο Θάλασσα, στο πλαίσιο της ΚΑΛΠ. Και από το περιεχόμενό του προκύπτουν θλιβερά συμπεράσματα για το τι περιμένει τους μικρομεσαίους Ελληνες ψαράδες.

Ανάμεσα σε άλλα, προτείνεται μείωση της αλιευτικής προσπάθειας κατά 15% - 30% με αναφορά στα είδη που υφίστανται υπερβολική εκμετάλλευση. Προτείνεται η ενίσχυση του ελέγχου και ο περιορισμός των ημερών αλιείας ή και των ωρών εκτός λιμένος, καθώς και να επιβληθούν και ώρες αλίευσης. Επίσης, προτείνεται, ο περιορισμός των ημερών που θα βγάζουν ψάρια στα λιμάνια τα ψαροκάικα, ενώ γίνεται αναφορά ότι θα τίθεται και όριο αλιευομένων ποσοτήτων, οι οποίες θα ελέγχονται. Το τελευταίο λέγεται «ελάχιστο όριο εκφόρτωσης». Φαίνεται, δηλαδή, εκτός των άλλων, ότι σχεδιάζεται να τεθεί ένα καθεστώς ασφυκτικής αστυνομοκρατίας των μικρομεσαίων ψαράδων, με στόχο τον εξαναγκασμό σε απόσυρση από το επάγγελμα. Σ' αυτό συνηγορεί και το ότι προτείνεται να επεκταθεί το Σύστημα Παρακολούθησης Σκαφών και στα αλιευτικά σκάφη κάτω των 24 μέτρων.

Μέχρι τώρα, στη Μεσόγειο υπήρχε ποσόστωση (το λεγόμενο TAC) μόνο στον κόκκινο τόνο. Τώρα, προτείνεται να επιβληθούν όρια αλίευσης (ποσοστώσεις) και στα υπόλοιπα είδη τόνων, στον ξιφία, στη σαρδέλα και το γαύρο, στις καραβίδες και τις κόκκινες γαρίδες. Δεν αποκλείεται να προστεθούν και άλλα είδη. Το τι ακριβώς ποσοστώσεις θα επιβληθούν, θα γίνει προφανώς γνωστό με τις επικείμενες προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στα αξιοσημείωτα είναι πως στο ίδιο «κείμενο» για τις δράσεις στη Μεσόγειο προτείνεται και το εξής: «Η ερασιτεχνική αλιεία, με στόχο τα αποθέματα που υπόκεινται σε σύστημα ποσοστώσεων θα πρέπει επίσης να υπόκεινται σε ποσοστώσεις έλεγχο και σύστημα υποβολής εκθέσεων και, γενικότερα, να αποτελεί αντικείμενο περιορισμών της ίδιας έκτασης προς εκείνους που εφαρμόζονται στους εμπορικούς τύπους αλιείας». Φαίνεται, δηλαδή, κι από αυτό πως η ΕΕ θέλει πλέον τα ψάρια, να πιάνονται μόνο από μεγάλα «ψάρια»... στο όνομα της δήθεν οικολογικής ευρω-ευαισθησίας. Οσο για τις βαρκούλες, τα παραγάδια, τα καλάμια και τις απόχες, δεν αποκλείεται η ΕΕ να τα θέσει υπό συνεχή διωγμό...

Στη «ρότα» του χαμού σπρώχνουν τους μικρούς ψαράδες κυβέρνηση και ΕΕ

Για τα μικρά σκάφη κάτω των 100 κόρων, για κάθε σκάφος που ανανεώνεται θα πρέπει να αποσύρεται ένα, ενώ για τα σκάφη άνω των 100 κόρων, η σχέση εισερχόμενης προς εξερχόμενη χωρητικότητα γίνεται 1 προς 1,35. Για τα σκάφη άνω των 400 κόρων, δηλαδή τα πολύ μεγάλα, δεν τίθεται θέμα περικοπής των επιδοτήσεων ανανέωσης, αντικατάστασης και εκσυγχρονισμού. Ο μόνος όρος που τίθεται είναι τα κράτη να έχουν υλοποιήσει τους επιβαλλόμενους περιορισμούς. Δηλαδή, να φύγουν από τη μέση τα μικρομεσαία αλιευτικά σκάφη, για να πάρουν επιδότηση τα μεγάλα. Τούτο φανερώνει επίσης το τι ακριβώς επιδιώκει η ΕΕ σε βάρος των μικρομεσαίων Ελλήνων ψαράδων. Και η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως το 93,5% των ελληνικών σκαφών είναι κάτω των 12 μέτρων και ο μέσος όρος ηλικίας τους 23 χρόνια.

Eurokinissi

Ψαράδες, με μαύρες σημαίες, από το Λεωνίδιο, στη διαδήλωση του Ναυπλίου την προηγούμενη Παρασκευή

Στα παραπάνω προστίθεται και το λεγόμενο «ταμείο διάλυσης» που ψήφισε και ο Γ. Δρυς τον περασμένο Δεκέμβρη στις Βρυξέλλες και το όποιο βασικά αποσκοπεί στο να δοθούν και κάποιες ψευτοεπιδοτήσεις για την «ενθάρρυνση παροπλισμού σκαφών». Δηλαδή, για να «εξαφανιστούν» και οι μικρομεσαίοι ψαράδες!

Προφανώς ενόχλησαν τους «ηγήτορες» του υπουργείου Γεωργίας οι αλήθειες δημοσιεύματος του «Ρ» στις 23/1/2003 με τίτλο «Ενισχύουν τις υδατοκαλλιέργειες και αφανίζουν τους ψαράδες», στο οποίο παρουσιάστηκε μέρος από μια σχετική παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Στρ. Κόρακα, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.

Με λίγα λόγια ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ είχε επισημάνει πως με τους περιορισμούς και τις αποσύρσεις σκαφών οι μικρομεσαίοι ψαράδες εξοστρακίζονται. Επίσης τόνισε πως παράλληλα αναπτύσσεται κι όχι τυχαία ο τομέας της υδατοκαλλιέργειας, στον οποίο εισβάλει όλο και περισσότερο το μεγάλο κεφάλαιο. Επ' αυτού διευκρίνισε πως δεν είναι κατά των υδατοκαλλιεργειών, αλλά κατά του ασύδοτου τρόπου που αναπτύσσονται, χωρίς την τήρηση περιβαλλοντικών όρων.

Στο σχετικό δημοσίευμα του «Ρ» επιχείρησε να απαντήσει, με σκοπό τη διάψευση ο γενικός διευθυντής Αλιείας του υπουργείου Γεωργίας Απ. Τσιώκας. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι σκεφτόταν όταν συνέτασσε το κείμενό του. Το σίγουρο είναι ότι απαντήσεις του τύπου πως στις βασικές αρχές της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑΛΠ) είναι και η βιώσιμη ανάπτυξη της αλιείας, η σωστή διαχείριση των αλιευτικών αποθεμάτων και η βιώσιμη ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, δεν πείθουν, με βάση τα όσα συντελούνται. Κι η επανάληψη της σχετικής προπαγάνδας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης, μάλλον δεν αποδίδει πλέον ούτε επικοινωνιακά...

Εκτός αυτών όμως ο Απ. Τσιώκας «δανείστηκε» από την κυβερνητική επιχειρηματολογία υποκρισίας, για να αναφέρει πως το μέτρο της απόσυρσης «είναι οικειοθελούς μορφής»! Συγνώμη η μείωση της αλιευτικής δυναμικότητας που επιβάλει η ΕΕ είναι προαιρετική;! Οι αλιευτικοί περιορισμοί και οι ποσοστώσεις είναι προαιρετικά;! Και το ταμείο διάλυσης, συστάθηκε, για να προάγει τον εθελοντισμό στην εγκατάλειψη της αλιείας;..

Οσον αφορά τις υδατοκαλλιέργειες, ο γενικός διευθυντής Αλιείας αναφέρει πως αυτές λειτουργούν με άδειες που δίνονται με βάση περιβαλλοντικούς όρους για κάθε περιοχή και παράλληλα έσπευσε να προσθέσει πως λειτουργών και πολλές μονάδες οικογενειακής μορφής. Αλλά εδώ προκύπτει και μια απορία για τις μη οικογενειακής μορφής υδατοκαλλιέργειες: Μήπως μπορεί να πει ο Κ. Τσιώκας, πόσο επιδοτήθηκαν μέχρι τώρα, οι επιχειρηματικής μορφής υδατοκαλλιέργειες και ποιες και για ποια είδη καλλιεργούμενων ψαριών; Θα μπορούσε επίσης να πει τι έχει γίνει σχετικά με εταιρίες του κλάδου που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο; Ακόμα για τη λεγόμενη τήρηση των περιβαλλοντικών όρων η άλυτη απορία μας είναι: Γιατί για παράδειγμα τα προηγούμενα χρόνια στον κόλπο της Καλλονής στη Λέσβο, οι κάτοικοι και φορείς διαμαρτύρονταν για περιβαλλοντική επιβάρυνση από τις εκεί υδατοκαλλιέργειες;.. Και τέλος, πώς ελέγχονται πραγματικά οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις υδατοκαλλιέργειες, όπου αυτές υπάρχουν;