Αλλα του λένε οι δικοί του κι άλλα διαβάζει στα σχολικά βιβλία. Ποιον να πιστέψει; Παιδί της ηλεκτρονικής εποχής, που ξέρει περισσότερα απ' όσα εμείς στην ηλικία του. Ξέρει και τη Μαντόνα και τον Τσαλίκη, τον Ρονάλντο και τον Καρεμπέ. Ξέρει για το κλωνοποιημένο μωρό, χρησιμοποιεί και μοντέρνες λέξεις.

Μια Κυριακή, ζήτησα να δω τα σχολικά βιβλία του. Μου 'φερε την Ιστορία «Στα Βυζαντινά Χρόνια» έκδοση 2002 του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Αντιγράφω απ' τη σελ. 143:

«Οταν ήλθε η ώρα η Πόλη να τουρκέψει και μπήκαν μέσα οι Τούρκοι, έτρεξε ο βασιλιάς μας καβάλα στ' άλογό του να τους εμποδίσει. Ηταν πλήθος αρίφνητο η Τουρκιά, χιλιάδες τον έβαλε στη μέση κι εκείνος χτυπούσε κι έκοβε με το σπαθί του. Τότε σκοτώθη τ' άλογό του κι έπεσε κι αυτός. Κι εκεί που ένας Αράπης σήκωσε το σπαθί να χτυπήσει το βασιλιά, ήρθε άγγελος Κυρίου και τον άρπαξε και τον πήγε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη κάτω, κοντά στη Χρυσόπορτα. Εκεί μένει μαρμαρωμένος ο βασιλιάς και καρτερεί την ώρα νάρθει πάλι ο άγγελος να τον σηκώσει...

»Μα, όταν είναι θέλημα Θεού θα κατέβει ο άγγελος στη σπηλιά και θα τον ξεμαρμαρώσει και θα του δώσει στο χέρι το σπαθί που είχε στη μάχη. Και θα σηκωθεί ο βασιλιάς και θα μπει στην Πόλη από τη Χρυσόπορτα και, κυνηγώντας με τα φουσάτα του τους Τούρκους, θα τους διώξει ως την Κόκκινη Μηλιά. Και θα γίνει μεγάλος σκοτωμός, που θα κολυμπήσει το μοσκάρι στο αίμα».

Ζητάω να μου φέρει και τα Θρησκευτικά. Τίτλος: «Με το Χριστό στον Αγώνα - Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή». Το μάτι μου πέφτει στη σελ. 66. Αντιγράφω:

«Στα τελευταία πενήντα χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας υπέμεινε πολλές δοκιμασίες. Ο διωγμός, που της είχε κηρύξει το αθεϊστικό καθεστώς το 1945, έφτασε στο κατακόρυφο το Νοέμβριο του 1967. Τότε, με ειδικό διάταγμα, πλήθος ναοί και μοναστήρια ισοπεδώθηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν κινηματογράφοι, γυμναστήρια, αποθήκες, στάβλοι κ.ά. Οποιος έκανε το σταυρό του ή όποιος προσευχόταν μπροστά σε γκρεμισμένη εκκλησιά καταδικαζόταν σε πολυετή φυλάκιση και καταναγκαστικά έργα...

»Ολα αυτά μέχρι το τέλος του 1990. Τότε, με την αλλαγή του καθεστώτος, δόθηκαν κάποιες στοιχειώδεις θρησκευτικές ελευθερίες. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τοποθέτησε εκεί αρχιεπίσκοπο τον κ. Αναστάσιο και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, μετά από σαράντα πέντε χρόνια, συνεχίζει το έργο της...

»Ανάλογες διώξεις υπήρξαν και στη Ρωσία. Το καθεστώς που προήλθε από την επανάσταση του 1917 κήρυξε διωγμό στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Χιλιάδες ναοί λεηλατήθηκαν ή κατεδαφίστηκαν...

Χιλιάδες ιερείς και μοναχοί βασανίστηκαν για να απαλλαγούν από την παρουσία τους, έφταναν πολλές φορές στο σημείο να τους κλείνουν σε ψυχιατρεία. Οι γονείς που μιλούσαν στα παιδιά τους για το Χριστό και την Εκκλησία φυλακίζονταν κι όσοι φανέρωναν τη χριστιανική τους πίστη απολύονταν από τη δουλειά τους. Πολλοί εξορίστηκαν...».

Φτηνός χοντροκομμένος αντικομμουνισμός, που δεν τον είχα ακούσει ούτε απ' τον σοβιετολόγο της Χούντας το Γεωργαλά, ούτε κι απ' τον «σύγχρονο» Κούλογλου. Ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος για το καθεστώς στην Αλβανία, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η γη των τσιφλικάδων και των μοναστηριών μοιράστηκε στο λαό. Οτι τα δάση έγιναν λαϊκή ιδιοκτησία. Η θνησιμότητα και η υπογεννητικότητα μειώθηκαν. Δεν υπήρχε ούτε υποψία ναρκωτικών και πορνείας.

Επίσης αποσιωπάται η μεγάλη προσφορά των Σοβιετικών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και το γεγονός ότι μετέφεραν και διέσωσαν απ' τις λεηλασίες των χιτλερικών τις εικόνες και ό,τι άλλο ιστορικό κειμήλιο μπορούσαν στα βάθη της απέραντης χώρας τους.

Ο Ορέστης που μ' άκουγε, εύλογα με ρωτάει: «Τότε, γιατί, παππού, γράφουν ψέματα τα βιβλία μας;».

Γιατί, Ορέστη μου, με τα ψέματα μας κοιμίζουν και με τα ψέματα μας κυβερνάνε!