Ολα καλά και όλα ωραία αυτή τη βδομάδα για τις αίθουσες. «Ο χαμένος τα παίρνει όλα» μ' ένα γλυκό χαμόγελο, από τον Νίκο Νικολαΐδη, για τη γοητεία του κυνηγητού και του ρομαντισμού. «Ο ήσυχος Αμερικάνος» ταράζει τα νερά παραμονές πολέμου, ενώ ο Ντάνι Μπόιλ φτιάχνει το «28 μέρες μετά» και φτάνει την αδρεναλίνη στα κόκκινα.
Κοινωνική περιπέτεια σε σκηνοθεσία Φίλιπ Νόις, με τους Μάικλ Κέιν, Μπρένταν Φρέιζερ, Ντο Χάι Γιέν.
Το αντάρτικο κίνημα έχει πάρει την κατάσταση στα χέρια του και προσπαθεί με κάθε μέσο να διώξει τους Γάλλους από τη χώρα.
Ο Αγγλος ρεπόρτερ Φόουελερ (Μάικλ Κέιν) καλύπτει τα γεγονότα της εξέγερσης για λογαριασμό της πατρίδας του. Είναι εθισμένος στο όπιο και ερωτευμένος με μια νεαρή Βιετναμέζα. Η ζωή του κυνικού Βρετανού ανταποκριτή θα πάρει περίεργη τροπή, όταν θα γνωρίσει έναν νεαρό Αμερικάνο πράκτορα, τον Πάιλ (Μπρένταν Φρέιζερ), ο οποίος με τη σειρά του θα ερωτευτεί την ερωμένη του Φόουελερ και θα τη διεκδικήσει μέχρι θανάτου. Ενώ παράλληλα εμπλέκεται σε τρομοκρατικές ενέργειες και προσπαθεί να σώσει τη ζωή του.
Η ταινία του Φίλιπ Νόις δεν είναι μόνο ένα πράγμα, κανείς από τους πρωταγωνιστές δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ολοι και όλα έχουν ένα δεύτερο επίπεδο και μπερδεύουν γλυκά το παρελθόν τους και τις επιθυμίες τους με το παράδοξο παρόν.
Κανείς δεν παρακολουθεί τα γεγονότα αμέτοχος. Παίρνει μέρος σ' αυτά και προσπαθεί με τα δικά του μέσα να αλλάξει τη ροή των γεγονότων. Ολοι έχουν κάποιο σκοτεινό ρόλο να υποδυθούν σ' ένα παιχνίδι που δεν έχουν επιλέξει οι ίδιοι. «Ο ήσυχος Αμερικάνος» κάνει πολιτικά σχόλια για την ανάμειξη των Αμερικάνων στο Βιετνάμ, χωρίς να θέλει να καλύψει και να δικαιολογήσει καταστάσεις. Είναι αιχμηρός και προκλητικός σε μια περίοδο μάλιστα που τα αμερικανικά «ποταμόπλοια» έχουν αράξει στον κόλπο του πολέμου και ετοιμάζουν τις ρουκέτες τους για άλλη μια αναμέτρηση με τον Σαντάμ.
Σκηνοθετικά η ταινία του Φίλιπ Νόις δεν έχει κανένα ψεγάδι. Με μαγικές κινήσεις της κάμερας και με έξοχη φωτογραφία. Θίγει καταστάσεις χωρίς να προσβάλει και να προκαλεί εμετό από το αίμα. Ο Μάικλ Κέιν δίνει εξαιρετική ερμηνεία και απογειώνει το ρόλο του.
«Ο ήσυχος Αμερικάνος» προκαλεί ήσυχες εγκεφαλικές διεγέρσεις και αξίζει τον κόπο να τη δείτε.
Φιλμ νουάρ του Νίκου Νικολαΐδη, με τους Γιάννη Αγγέλακα, Συμεών Νικολαΐδη, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Τζένη Κιτσέλη, Louise - Attah - Ιωάννα Παππά - Lumi Sarra.
Στο δρόμο τους μπλέκονται γκόμενες, λεφτά, εχθροί, ναρκωτικά, κάμερες, κυνηγητά και φόνοι. Οι νύχτες γίνονται επικίνδυνες και οι μέρες περίεργες. Αποφασίζουν να τα πιάσουν χοντρά και να την κάνουν, χωρίς να προδώσουν την αθωότητα της παρακμής τους και τις σταγόνες της αγάπης τους. Τα δίνουν όλα για να κερδίσουν ό,τι δεν είχαν.
Μετά «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» (1979) και τη «Γλυκιά συμμορία» (1983) ο σκηνοθέτης της «αλητείας» Νίκος Νικολαΐδης επιστρέφει με το τέλος της τριλογίας του «Ο χαμένος τα παίρνει όλα». Με περιθωριακές τάσεις, ανατρεπτικές διαθέσεις και με αρκετό ρομαντισμό ο αιχμηρός Νίκος Νικολαΐδης βάζει τους «μπλουζ» φακούς στην κάμερά του και φτιάχνει μια ταινία μάλαμα. Βρώμικες γεύσεις, όνειρα που χάθηκαν και μια άγρια πραγματικότητα συνθέτουν το προφίλ του Γιάννη Αγγέλακα, που εκτός από σκληροπυρηνικός μουσικός γράφει φοβερά στο φακό και ο ρόλος μοιάζει να είναι γραμμένος για τα μέτρα του.
Η μελαγχολία είναι διάχυτη στο φιλμ του Νικολαΐδη, που δε διστάζει να μιλήσει για τη σκοτεινή πλευρά της πόλης, χωρίς να υπερβάλλει και να ωραιοποιεί τις καταστάσεις. «Σκιτσάρει» ρομαντικούς δραπέτες που δεν μπορούν να τα «βρουν» με τον κόσμο γύρω τους και έχουν πιει το δικό τους φίλτρο επιβίωσης. Ουσιαστικά δε θέλουν να συμβιβαστούν με κάτι που δεν τους ταιριάζει και είναι μαθημένοι στο να χάνουν. Ισως αν τα χάσεις όλα να κερδίσεις κάτι. Δείτε τη, δεν πρόκειται να βγείτε χαμένοι με τίποτα.
Μια ομάδα ακτιβιστών οικολόγων απελευθερώνει από ένα ερευνητικό εργαστήριο πειραματόζωα φορείς ενός επικίνδυνου ιού. Ο ιός μεταδίδεται από το αίμα και εκδηλώνεται μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα μεταμορφώνοντας τους φορείς του σε κτήνη που επιτίθενται στους συνανθρώπους τους με δολοφονικές διαθέσεις. Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη θεραπείας με αποτέλεσμα μέσα σε 28 μέρες να έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Βρετανία μετατρέποντάς τη σε έρημο τοπίο. Μια ομάδα επιζώντων, προσπαθεί να επιβιώσει αγνοώντας ότι οι επιθέσεις των μολυσμένων δεν είναι το μόνο πρόβλημα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν.
Ο Ντάνι Μπόιλ, που έγινε γνωστός με τα «Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων» και το «Trainspotting», τώρα αλλάζει κινηματογραφική ματιά και φλερτάρει απροκάλυπτα με μια ταινία τρόμου.
Με ψηφιακή βιντεοκάμερα, ερασιτέχνες ηθοποιούς και ένα «διαμαντένιο» σενάριο ο Ντάνι Μπόιλ φτιάχνει ίσως την πιο προηγμένη και αληθοφανή ταινία τρόμου που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, με ατμόσφαιρες βαμμένες στο αίμα και σκηνές που κόβουν την ανάσα. Το «28 μέρες μετά» κάνει την καρδιά να χτυπά γρήγορα και την αδρεναλίνη να φτάνει σε επικίνδυνα όρια.
Το φιλμ του Μπόιλ είναι μια κλασική ταινία τρόμου, με έντονη επιρροή από ταινίες όπως «Νύχτα των ζωντανών νεκρών» και άλλες τέτοιες με μανιακούς δολοφόνους. Αν ήταν μια από αυτές δε θα της δίναμε καμιά σημασία. Η διαφορά είναι ότι η ταινία του Μπόιλ έχει ποιότητα και γούστο, έστω και λίγο τραβηγμένο... Αν είναι κάποιος να φτάσει στα άκρα ας φτάσει για τα καλά, αυτός είναι κανόνας που ακολουθεί και δε φοβάται να δει το μέλλον αρκετά διαφορετικό από πολλούς άλλους της γενιάς του, δήθεν αισιόδοξους. Το «28 days later» είναι καθαρά μια ταινία τρόμου, χωρίς όμως να εξαντλείται στις συμβάσεις του είδους. Δείτε την και ας τρομάξετε και λίγο περισσότερο...
«28 Days Later»: Ταινία τρόμου, παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Ντάνι Μπόιλ. Με τους: Κίλιον Μέρφι, Ναόμι Χάρις, Κρίστοφερ Εκλεστον, Μπρένταν Γκλίζον, Μέγκαν Μπερνς.