Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει τις γυναίκες όλου του κόσμου σε ακόμα πιο μειονεκτική θέση. Με τον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ να κρέμεται σαν λαιμητόμος πάνω απ' τα κεφάλια τους, οι γυναίκες σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν παράλληλα ένα σωρό ζητήματα: Φτώχεια, ανεργία, προσφυγιά, προκαταλήψεις, αναλφαβητισμός, ασθένειες, κοινωνική και θρησκευτική καταπίεση, κοινωνικός ρατσισμός. Τα νούμερα, αυτά που δίνουν οι διεθνείς οργανώσεις, σαφώς μόνο σε ημέρα γιορτής δεν παραπέμπουν, ενώ όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προτρέπουν τις γυναίκες - με αφορμή τη σημερινή επέτειο - στον αγώνα για ειρήνη και διατήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους...
Σήμερα στη χώρα μας η εργαζόμενη, η μετανάστρια, η άνεργη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια γενικευμένη επίθεση σε όλους τους τομείς και με όλα τα μέσα απ' τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Βλέπουν να απειλούνται οι εργασιακές τους σχέσεις, η κοινωνική τους ασφάλιση, η δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, βλέπουν να ευτελίζεται ο πολιτισμός, να εισβάλλει στο σπίτι τους η βαρβαρότητα της τηλεόρασης. Βλέπουν τον ιδιαίτερο ρόλο τους, αυτόν της μητέρας, να μην αναγνωρίζεται και τις όποιες θετικές ρυθμίσεις γι' αυτό να αμφισβητούνται, ενώ απ' την άλλη παρακολουθούν εμβρόντητες να επιστρατεύονται αντιδραστικές θεωρίες και ιδεολογήματα που επαναφέρουν, με σύγχρονους όρους, τις πιο παρωχημένες αντιλήψεις σε βάρος τους, που τις παρουσιάζουν ως πλάσματα προορισμένα μόνο για αναπαραγωγή, ως αντικείμενα κάθε είδους εκμετάλλευσης (μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως στις μέρες μας η πορνεία ανθεί).
Απ' την άλλη σε πολλές γωνιές αυτού του πλανήτη η γυναίκα δεν έχει καν φωνή. Και δεν είναι μόνο οι μπούργκες του Αφγανιστάν (αυτές μας τις δείξανε τα κέντρα πληροφόρησης για άλλους, πολύ συγκεκριμένους λόγους). Είναι η Αφρική που αργοπεθαίνει, αφού πρώτα την απομύζησαν οι αποικιοκράτες ιμπεριαλιστές, η Ασία που δεν αντέχει άλλη φτώχεια. Εκεί, λένε οι διεθνείς οργανώσεις, κάθε μέρα πεθαίνουν τουλάχιστον 1.400 γυναίκες την ώρα της γέννας. Ενα εκπληκτικά τρομακτικό νούμερο, για έναν κόσμο που θέλει να θεωρείται πολιτισμένος. Ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη η γυναίκα συνεχίζει να 'ναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα, συνεχίζει να θυσιάζει τη ζωή και τα παιδιά της για μια δική τους πατρίδα. Η προσφυγιά, αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, χτυπά πρώτα τη δική της πόρτα, αφού το 80% των προσφύγων - όπως λένε οι έρευνες - είναι γυναικόπαιδα. Θρησκείες και κοινωνίες σκοταδισμού επιβάλλουν βασανιστήρια, που ούτε να τ' ακούσει δεν μπορεί κανείς. Κι όμως, οι γυναίκες έχουν δύναμη. Κάποιες το γνωρίζουν και παλεύουν, κάποιες το αγνοούν και πρέπει, οφείλουν να παλέψουν. Ο κόσμος, αυτός που γεννιέται απ' τα σωθικά τους, μπορεί ν' αλλάξει, αν κι αυτές πιστέψουν σ' αυτό...
Η ΟΓΕ στέλνει σήμερα μήνυμα αδελφοσύνης στις γυναίκες της Κύπρου, που ζουν 29 χρόνια ψάχνοντας τα σπίτια τους και τους αγνοούμενους, μήνυμα συμπαράστασης στις γυναίκες της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν, που προσπαθούν να μαζέψουν τις σάρκες τους από τους βρώμικους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στις Παλαιστίνιες, που παρά τη συνεχιζόμενη γενοκτονία απ' τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δίνουν τη μάχη με πείσμα για να ζήσουν σε μια κυρίαρχη πατρίδα, και μήνυμα αλληλεγγύης στις Ιρακινές, που με τα πεινασμένα κι άρρωστα παιδιά στην αγκαλιά τους απ' το 10χρονο εμπάργκο, τρομοκρατημένες, περιμένουν το νέο ιμπεριαλιστικό χτύπημα. Παράλληλα, η ΟΓΕ ενώνει τη φωνή της με τις γυναίκες των Αδέσμευτων Χωρών και συνυπογράφει την απόφαση που πάρθηκε στην Κουάλα Λουμπούρ ενάντια στον πόλεμο κατά του Ιράκ.
«Σήμερα, 8 του Μάρτη 2003, οι Ελληνίδες ψάχνουν να βρουν τη θέση τους στην "ισχυρή" Ελλάδα του πρωθυπουργού της χώρας, μετρώντας τους δείκτες της ζωής τους στην εργασία, στην Κοινωνική Ασφάλιση και στις κοινωνικές παροχές, στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, στον πολιτισμό, στη συμμετοχή τους στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Οι αρνητικοί αυτοί δείκτες, όχι μόνον καταγράφουν απόκλιση απ' την ισοτιμία, τη χειραφέτηση και την απελευθέρωσή τους, αλλά τις οδηγούν σταθερά στους μεσαιωνικούς γυναικωνίτες της κοινωνίας», αναφέρει η ΟΓΕ στη διακήρυξή της. Αντίθετα, υπογραμμίζει η ΟΓΕ, ο τζίρος στα σκλαβοπάζαρα της πορνικής αγοράς, που ακολουθεί το χάρτη των φτωχών του κόσμου, αυξάνεται, η χρήση και η κατάχρηση εξαρτησιογόνων ουσιών το ίδιο, η κακοποίηση και η κάθε είδους κοινωνική παθογένεια ανεβαίνουν επικίνδυνα, «γεγονός που διευκολύνει τους "θεσμικούς επενδυτές" στην υλοποίηση των καπιταλιστικών τους αναδιαρθρώσεων και της συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».
Οι ερευνήτριες του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών Μαρία Κετσετζοπούλου και Χάρις Συμεωνίδου σε έρευνά τους για την ισότητα των φύλων και τη θέση της γυναίκας στο δημόσιο και ιδιωτικό χώρο είναι αποκαλυπτικές: Εμείς θα απομονώσουμε ορισμένα μόνο χαρακτηριστικά στοιχεία από τη μελέτη τους. (Μελέτη που δείχνει ότι οι Ελληνίδες ακόμα και οι νεότερες αναγκάζονται να υποκαθιστούν το κράτος για να καλύψουν τις τεράστιες αδυναμίες του στον τομέα της πρόνοιας και οι ερευνήτριες θέτουν εύλογα το ερώτημα «Μέχρι πότε το ελληνικό κράτος θα εξακολουθεί να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον "υποχρεωτικό αλτρουισμό" των γυναικών, που αφιερώνουν το χρόνο τους στη φροντίδα του νοικοκυριού και των εξαρτημένων μελών της οικογένειας...»).
Η έκταση και η διαπλοκή της ηλεκτρονικής και έντυπης παραπληροφόρησης συνδέεται με κέντρα και παράκεντρα της εξουσίας και οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα. Στο σημείο αυτό και σχετικά με την τρέχουσα επικαιρότητα, επισημαίνουμε την παραίτηση του ως τώρα πολιτικού συμβούλου της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα, ο οποίος ανεξάρτητα από τα κίνητρά του, κατήγγειλε: «Ποτέ δεν είδαμε τόσο συστηματική στρέβλωση των πληροφοριών και τόσο συστηματική χειραγώγηση της κοινής γνώμης». Η αντίληψη αυτή μεταφέρεται και στον ελληνικό χώρο των διευκολύνσεων, της διαφθοράς, των σκανδάλων, της ανεργίας, του στάσιμου πληθωρισμού, της τρομο-λαγνείας, της ραγδαίας ιδιωτικοποίησης, που περιλαμβάνει έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο, όπως είναι τα ΜΜΕ. Μια στρεβλωτική προσπάθεια που εξυπηρετείται από τα βαποράκια της παραπληροφόρησης. Και όπως αποκοιμίζουν κι αφιονίζουν τους λαούς με τις τοξικοεξαρτησιογόνες ουσίες, έτσι επιχειρούν και με την παραπληροφόρηση, καλλιεργώντας τα εξαρτημένα αντανακλαστικά της υποταγής και ηττοπάθειας, τη συμμόρφωση προς τας υποδείξεις.
Η γυναίκα κατά την ιστορική διαδρομή είναι κατά τη λατινική λέξη res, δηλαδή πράγμα, είναι μικρή, απόβλητη από το άβατο με ποικίλες διαβαθμίσεις, είναι η μάγισσα που τη ρίχνουν στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης, είναι η φτιασιδωμένη πόρνη, ενταφιασμένη πίσω από τη φουνταμενταλιστική «μπούργκα», που μεταφέρεται στα καθ' ημάς «συνολάκι μόδας», είναι αυτή που τη λιθοβολούν έως θανάτου αν βιαστεί, ενώ αθωώνεται ο βιαστής της.
Στους σημερινούς καιρούς είναι η μάνα, σύντροφος, αδελφή, που κλαίει τα αθώα παιδιά που σκοτώνονται διπλά και από τις βόμβες του απεμπλουτισμένου ουρανίου και από την ηλεκτρονική βόμβα μαγνητικής θύελλας που θα δοκιμάσει ο τρομοπολέμαρχος της «νέας τάξης» και τη χαριστική βολή τη δίνουν οι κάμερες που καταγράφουν τη φρίκη, παραπληροφορώντας. Και στους σημερινούς καιρούς είναι η φτηνή εργατική δύναμη, που πρώτη δοκιμάζει τις συνέπειες της νέας τάξης - αταξίας. Στους σημερινούς καιρούς τα Μέσα Μαζικής παραπληροφόρησης καλλιεργούν με επιμονή το σύνθημα: Επιστροφή στην κουζίνα και στον τεκνοποιητικό «προορισμό», που βέβαια αυτονόητα συνυφαίνεται με τη φύση της γυναίκας.
Μαζικά ανταποκρίθηκαν στην πανελλαδική στάση εργασίας για μια ώρα, που κήρυξε η Ομοσπονδία Ιματισμού - Κλωστοϋφαντουργίας - Δέρματος Ελλάδος, οι εργαζόμενες σε εργοστάσια του κλάδου, με αφορμή την 8η Μάρτη. Η χτεσινή στάση εργασίας δεν έγινε για να καταγραφεί απλά ως άλλη μια εκδήλωση τιμής για την Ημέρα της Γυναίκας. Εγινε γιατί η Ομοσπονδία, ιδιαίτερα σήμερα, σε μια περίοδο όξυνσης της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, σε κάθε ευκαιρία βρίσκεται στους χώρους δουλιάς, συζητάει και ενημερώνει τις εργάτριες για τα όσα ετοιμάζονται σε βάρος συνολικά της εργατικής τάξης και πως οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Στην Αθήνα, στη διάρκεια της στάσης εργασίας (12 μ - 1 μμ) πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο εργοστάσιο της «Σεξ - Φορμ». Εκεί βρέθηκε και μίλησε με τις εργάτριες η Ελένη Μενεγάκη, μέλος της διοίκησης, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα. Συζήτησε διεξοδικά με τις εργαζόμενες για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ και τις κάλεσε σε μαζική αντίσταση και πάλη για την απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Κάλεσε επίσης σε μαζική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία που έχει αποφασίσει η Ομοσπονδία στις 21 Μάρτη.
Στη συγκέντρωση μίλησε και εκπρόσωπος του ΔΣ της ΟΓΕ όπου αναφέρθηκε συνολικά στα προβλήματα και στα συμπεράσματα της πρόσφατης ημερίδας που πραγματοποίησε η ΟΓΕ. Κάλεσε δε τις εργάτριες να συσπειρωθούν στους συλλόγους και τους μαζικούς αγώνες.
Στάση εργασίας πραγματοποιήθηκε επίσης και στο εργοστάσιο της «Φίντεξπορτ», όπου το σωματείο κάλεσε τους εργαζόμενους σε αντίσταση, σε συμμετοχή στη γενική συνέλευση που προγραμματίζει και σε μαζική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία.