Associated Press

Ν. Κορέα

Ο «στρατός των αντιπολεμικών διαδηλωτών» κατέκλυσε και πάλι τους δρόμους των μεγάλων και μικρών πόλεων σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική.

Πάνω από 100.000 διαδηλωτές κατέκλυσαν το Σάββατο τους δρόμους του Βερολίνου, ενώ την ίδια στιγμή 40.000 περίπου διαδηλωτές σχημάτισαν μια ανθρώπινη αλυσίδα μήκους 50 χιλιομέτρων, ενώνοντας έτσι συμβολικά τις πόλεις Μίνστερ και Οσναμπρικ, εκεί όπου υπογράφηκαν οι δύο ειρηνευτικές συμφωνίες που έθεσαν τέλος στον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648).

Μαζικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και στην Ιταλία, με κύρια αιχμή τη Ρώμη, παρά και κόντρα στο γεγονός (σύμφωνα με την εφημερίδα «Repubblica»), ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που αντιμετωπίζει ένα τεράστιο κύμα κοινωνικής αναταραχής, το οποίο κορυφώθηκε με τη συστοίχιση της ιταλικής κυβέρνησης με τις ΗΠΑ - Βρετανία σε αυτόν, σκέπτεται να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές.

Στην Κωνσταντινούπολη, τα ΜΑΤ συνέλαβαν 32 άτομα στη διάρκεια δύο διαδηλώσεων, όταν οι διαδηλωτές αρνήθηκαν να διαλυθούν σύμφωνα με σύσταση της αστυνομίας και προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν πορεία προς την πλατεία Ταξίμ, όπου απαγορεύονται οι διαδηλώσεις αλλά και οι πολυπληθείς συναθροίσεις.

Associated Press

Ινδία

Αν και μικρότερες σε όγκο από τις προηγούμενες, οι διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Λονδίνο, διακρίθηκαν από ιδιαίτερο πάθος και μαχητικότητα, ενώ στις 12 Απρίλη προγραμματίζεται μία πολύ μεγάλη αντιπολεμική διαδήλωση στο Λονδίνο, ενάντια στην κυβέρνησή τους, τον κυριότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Ενώ διαδηλώσεις έγιναν και στην Ισπανία, τη Γαλλία, τις Σκανδιναβικές χώρες, την Ελβετία, τη Ρωσία, την Ιρλανδία, την Ουγγαρία.

Διαδηλώσεις ξανά και στην Αυστραλία (με μεγαλύτερο το ογκώδες συλλαλητήριο στη Μελβούρνη), στη Νότια Κορέα, στην Ινδία, στην Ιαπωνία, στη Μαλαισία, στην Ινδονησία, στο Μπαγκλαντές ακόμη και στην Κίνα, όπου η κυβέρνηση έδωσε ειδική άδεια για την πρώτη αντιπολεμική διαδήλωση σε κινεζικό έδαφος.

Στην ίδια την καρδιά του κτήνους, στη Βοστόνη, σύμφωνα με το βρετανικό ΒΒC, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε από τον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά και σε Σαν Φρανσίσκο, Νέα Υόρκη, Σικάγο, Πόρτλαντ κ.ά.

Στο μεταξύ, η τακτική των διαδηλωτών, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Washington Post», αρχίζει να διαφοροποιείται, αφού η τακτική της πολιτικής ανυπακοής, δημιουργεί αφ' ενός ένταση στρέφοντας τους απλούς Αμερικανούς κατά της «στρατιάς της ειρήνης» και αφ' ετέρου συνεπάγεται χιλιάδες συλλήψεις, που σημαίνει και την αποδυνάμωση του αντιπολεμικού κινήματος. Ετσι, πια θα υπάρχουν περισσότερες κεντρικές διαδηλώσεις και μαχητικές κινητοποιήσεις, κατά ομοσπονδιακών οργάνων, επιχειρήσεων αλλά και ΜΜΕ που συνιστούν το «μέτωπο των κερδών» αυτού του πολέμου εντός των ΗΠΑ. Πρόκειται για στροφή, αποτέλεσμα της πάλης εντός του κινήματος των ΗΠΑ, που διεξάγεται εδώ και μήνες αναφορικά με τη συντονισμένη και οργανωμένη δράση ή την «αυθόρμητη πολιτική της ανυπακοής».

Την ίδια στιγμή, οι γονείς και οι συγγενείς των Αμερικανών στρατιωτών που βρίσκονται και πολεμούν στο Ιράκ, ακολουθώντας το παράδειγμα των συγγενών και των οικογενειών των θυμάτων της 11ης Σεπτέμβρη, έχουν αρχίσει να ηγούνται των αντιπολεμικών κινητοποιήσεων δηλώνοντας «είμαστε στο πλευρό των στρατιωτών, αλλά αντίθετοι με την πολιτική Μπους που προκαλεί το θάνατο σε αθώους αμάχους και Αμερικανούς σε αυτό τον παράνομο πόλεμο».

Στη Λατινική Αμερική ο αντιπολεμικός αναβρασμός συντονίζεται με τον εσωτερικό πολιτικό αναβρασμό των κρατών. Οι διαδηλώσεις στην Κολομβία, το Μεξικό, την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη, το Περού και τη Βολιβία συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.

Στη Φινλανδία κατά τη διάρκεια των πολεμικών προετοιμασιών ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Παάβο Λίπονεν, και ο ετερόκλητος κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών, Συντηρητικών και του κόμματος της σουηδικής μειονότητας που τον στήριζε, μετά το ψήφισμα 1441 του ΟΗΕ, τάχθηκε υπέρ της στάσης των ΗΠΑ. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί (και οι ίδιοι οι Αμερικανοί) που έσπευσαν να εντάξουν τη Φινλανδία στις χώρες της «Νέας Ευρώπης». Πάντως μετά την όξυνση των αντιπαραθέσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ο Λίπονεν προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τις προηγούμενες διακηρύξεις του και να τοποθετήσει τη χώρα κάπου στη μέση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Η αμφιταλάντευση αυτή του Λίπονεν ήταν χαρακτηριστική ολόκληρου του κυβερνητικού συνασπισμού που για μήνες προσπαθούσε να αποφασίσει αν η χώρα ανήκε στη «Νέα Ευρώπη» ή όχι.

Την κατάσταση αυτή έσπευσε να εκμεταλλευτεί η αρχηγός του Κεντρώου Κόμματος, Ανελί Γιαατενμάκι, που κατηγορώντας τον πρωθυπουργό ότι «οι ΗΠΑ πιστεύουν πως ανήκουμε σ' αυτόν τον συνασπισμό που έχουν σχηματίσει» και εκμεταλλευόμενη τη βαθιά λαϊκή αντίθεση σ' αυτόν τον πόλεμο, κατάφερε να αναδείξει το κόμμα της ως πρώτη πολιτική δύναμη στις πρόσφατες εκλογές στις 16/03/2003. Πλέον διενεργούνται διαπραγματεύσεις μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης και σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές δεν αποκλείεται ένας κυβερνητικός συνασπισμός μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Κεντρώου κόμματος, αφού οι πολιτικές διαφορές μεταξύ τους είναι σχεδόν ανύπαρκτες.

Σχετικά μ' αυτόν τον πόλεμο αλλά και με τη στάση της χώρας, ανακοίνωση εξέδωσε και το Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας.

«Η επίθεση στο Ιράκ από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα έγκλημα χωρίς καμία δικαιολογία. Ο πόλεμος αυτός θα προκαλέσει την αμείλικτη δολοφονία ενός ανυπεράσπιστου λαού. Θα προκαλέσει επίσης περιβαλλοντική καταστροφή, θα οδηγήσει σε νέο κύμα προσφύγων και θα επιδεινώσει την ήδη εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας απαιτεί από την κυβέρνηση της Φινλανδίας να καταδικάσει την επίθεση και να απαιτήσει τη σύγκληση έκτακτης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να τερματιστεί ο πόλεμος. Επίσης, το ΚΚ Φινλανδίας απαιτεί από την κυβέρνηση να ακυρώσει την άδεια που παραχώρησε στην κρατική εταιρία "Patria Hgglunds", την παραμονή του πολέμου, να πωλεί συστήματα όλμων στον αμερικανικό στρατό. Η Φινλανδία, με κανέναν τρόπο δε θα πρέπει να υποστηρίζει μια πολιτική πολέμου, που κατάφωρα παραβιάζει το Καταστατικό του ΟΗΕ και το Διεθνές Δίκαιο.

Η αδιαφορία που δείχνουν οι ΗΠΑ για τα αποτελέσματα της εργασίας των επιθεωρητών του ΟΗΕ, επιβεβαιώνει πως στόχος τους δεν είναι να αφοπλιστεί το Ιράκ από τα πιθανά όπλα μαζικής καταστροφής, αλλά να κατακτήσουν αποθέματα πετρελαίου, να κυριαρχήσουν στην παγκόσμια αγορά ενέργειας και να σταθεροποιήσουν την κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή.

Το λογαριασμό αυτού του ιμπεριαλιστικού πολέμου θα κληθούν να πληρώσουν ο λαός του Ιράκ και οι εργατικοί και φτωχοί λαοί άλλων χωρών που θα αντιμετωπίσουν οικονομική ύφεση, ανεργία και αύξηση τιμών.

Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚ Φινλανδίας καλεί όλες τις αντιπολεμικές δυνάμεις να συνεχίσουν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε όλη τη Φινλανδία. Ενώ και το μποϊκοτάζ προϊόντων των πολυεθνικών των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του πολέμου είναι ένας πιθανός τρόπος αντίστασης στον εγκληματικό πόλεμο.

Είναι σημαντικό να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα από αυτήν την πολιτική του πολέμου των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη νέα κυβέρνηση. Το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης θα πρέπει ξεκάθαρα να υποδεικνύει ότι η Φινλανδία δε δέχεται τον πόλεμο ως μέσο για να ασκεί κανείς πολιτική, πως η κυβέρνηση δεσμεύεται στη στρατιωτική ουδετερότητα και πως η Φινλανδία θα αποσυρθεί από τα συνεταιριστικά προγράμματα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Το ΠΓ του ΚΚ Φινλανδίας, 19/3/2003».