ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 15 Απρίλη 2003
Σελ. /40
Περί δικαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το δίκαιο του ισχυροτέρου ασφαλώς και δεν είναι δίκαιο». Αρκετοί το λένε τελευταία, αναφερόμενοι στην άδικη και βάρβαρη στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ. Και δεν έχουν, βέβαια, άδικο. Ετσι είναι. Στη θεωρία, βέβαια, γιατί στην πράξη τα πράγματα ήταν και είναι πολύ διαφορετικά σε όλα τα κοινωνικά συστήματα, που θεμελιώνονται πάνω στην εκμετάλλευση ανθρώπου απ' άνθρωπο. Στην εποχή της δουλοκτησίας, οι δούλοι δε λογαριάζονταν καν ως άνθρωποι. Στη φεουδαρχία οι «ευγενείς» είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους υποτελείς τους. Και στον καπιταλισμό, μια χούφτα «έχοντες και κατέχοντες» επιβάλλουν καθημερινά στους εργαζόμενους το «δίκιο» των συμφερόντων τους, είτε περιβάλλοντάς το με την κοινοβουλευτική - νομική ισχύ των πολιτικών τους εκπροσώπων, είτε με την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία τους.

Αυτή είναι η αλήθεια και δε θ' αλλάξει, παρά μόνον όταν η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός βάλουν ένα τέλος στην καπιταλιστικές ανισότητες και αδικίες και οικοδομήσουν το σοσιαλισμό, την κοινωνία της δικαιοσύνης και της ισότητας.

Σε τρίτο πρόσωπο...

Το άρθρο δημοσιευόταν στην «Αυριανή» του Σαββάτου και είχε τίτλο «Συνεχίζει με ορμή και απήχηση». Η υπογραφή του αρθρογράφου σημειωνόταν φαρδιά πλατιά και συνοδευόταν, μάλιστα και από τη σχετική φωτογραφία του. Το άρθρο - σύμφωνα με την εφημερίδα - ήταν του Γιώργου Πανταγιά και ξεκινούσε ως εξής: «Δυο μήνες πριν, ο Γιώργος Πανταγιάς συντάρασσε το πανελλήνιο με την παραίτηση του...». Με τον ίδιο τρόπο συνέχιζε και μέχρι το τέλος. Ο αρθρογράφος μιλούσε για τον εαυτό του, τις δραστηριότητές του, την απήχησή του, κλπ. κλπ., αλλά σε τρίτο πρόσωπο...

Προφανώς, ο Γ. Πανταγιάς συνεχίζει με... ορμή, έστω και με τη... βοήθεια της «Αυριανής».

Πέρα από τη διαπίστωση

Στην Ελλάδα της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και Υγείας, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Για κάθε 100 ευρώ εισόδημα των λαϊκών οικογενειών, τα 7 πηγαίνουν για την υγειονομική περίθαλψη και άλλα 18 για την εκπαίδευση των παιδιών. Αυτό αποκάλυψε η έρευνα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα.

Το ένα στα τέσσερα ευρώ των λαϊκών προϋπολογισμών, δηλαδή, ξοδεύονται για όσα το κράτος έχει υποχρέωση να παρέχει και συγκεκριμένα για την Παιδεία και την Υγεία. Και να 'στε σίγουροι, ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει συνεχώς, όσο οι πολιτικές των ευρω-μονοδρόμων και των νόμων της αγοράς - είτε της κυβέρνησης, είτε της ΝΔ, είτε των κάθε λογής ευρωοπαδών - θα είναι κυρίαρχες. Οσο θα κυβερνούν τη χώρα τα κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις, που ενστερνίζονται και εφαρμόζουν τις προαναφερόμενες πολιτικές. Αυτή είναι η ουσία κι ας την πάρουμε όλοι υπόψη μας.

Προτάσεις... ευελιξίας

Το υφιστάμενο καθεστώς της υπερωριακής απασχόλησης έχουν θέσει στο στόχαστρό τους οι επιχειρηματίες και ζητούν την αλλαγή του, στα πλαίσια των γενικότερων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις που συζητά αυτή την περίοδο η κυβέρνηση. Η τελευταία, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, δεν είναι αντίθετη στην αλλαγή του σημερινού καθεστώτος για τις υπερωρίες - αφού... κοστίζει πολλά στους επχειρηματίες - ενώ στο παιγνίδι έχουν μπει - πάντα με εποικοδομητικό πνεύμα - και οι κολαούζοι της ΓΣΕΕ. Η πλέον... ριζοσπαστική πρόταση όμως προέρχεται από το διοικητή της Τράπεζα της Ελλάδας. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην έκθεση διοικητή, που θα δημοσιοποιηθεί τη Μεγάλη Τρίτη, υπάρχει πρόταση για... ευελιξία στο χρόνο υπερωριακής απασχόλησης. Τι εννοεί ο κ. διοικητής ευελιξία είναι εύκολο να το καταλάβει ο καθένας. Αν, π.χ., κάποιος εργαζόμενος κάνει 50 ώρες υπερωρία σε περίοδο αιχμής για την επιχείρηση, να επιτρέπεται στον επιχειρηματία να τις συμψηφίζει - σε περίοδο κάμψης - με ισοδύναμη αναγκαστική αργία για τον εργαζόμενο. Ποιος κερδίζει από ένα τέτοιο... ευέλικτο μέτρο είναι φανερό στον καθένα.

Συμπέρασμα: ο «ελληνικός» καπιταλισμός αναζητά διέξοδο από τη σημερινή δυσμενή οικονομική συγκυρία, μέσα από την ένταση της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Σε αυτό συμφωνούν όλοι. Από την κυβέρνηση, τη ΝΔ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδας και τους επιχειρηματίες.

Ερωτήματα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, υπήρξε ένα τμήμα του κρατικού μηχανισμού, που αντέδρασε αστραπιαία μετά την τραγωδία στα Τέμπη: Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης. Από την πρώτη στιγμή, έσπευσαν να μας πληροφορήσουν ότι ενδιαφέρθηκε προσωπικά ο πρωθυπουργός, ότι σπεύδουν επί τόπου υπουργοί και υφυπουργοί, ότι υπήρχε φωτισμός στο επίμαχο σημείο, ότι θα βγουν εγκύκλιοι για πένθος και όλα τα σχετικά...

Στα βασικά ερωτήματα και, κυρίως, γιατί υπάρχει ένα τέτοιο σημείο - παγίδα στην εθνική οδό Αθήνας - Θεσσαλονίκης της «Ελλάδας των Μεγάλων Εργων», όπου οι μακέτες του Λαλιώτη αποτέλεσαν ...όραμα για το μέλλον και ψήφους για το παρόν, ουδείς μπήκε στον κόπο να απαντήσει.

Οπως και σε πολλά ακόμη ανάλογα ερωτήματα. Για παράδειγμα, τι κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου; Γιατί δεν εφαρμόζονται οι σχετικοί νόμοι και διατάξεις, κλπ., κλπ.;

ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ κάθε δημοκρατικής ευαισθησίας δηλώνει, διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, η κυβέρνηση, ενόψει των αυριανών διαδηλώσεων. Ομως, «απαγορεύονται οι συναθροίσεις» στη ...«ζώνη» που έχουν ορίσει στο κέντρο της Αθήνας κι αυτό μόνο δημοκρατικό δεν ακούγεται.

Είναι προφανές ότι, τελικά, η κοινή γνώμη δε θα αποδειχθεί τόσο «ώριμη», όσο ζήτησε ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ώστε να φερθεί, λες και ...δεν τρέχει τίποτε, όσο θα παίρνουν μέρος στις φιέστες ο Μπλερ, ο Αθνάρ και όλα τα υπόλοιπα «μπουμπούκια», που υποχρεωνόμαστε να ανεχθούμε.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λέμε, έχουν κάνει τα πάντα από πλευράς οργάνωσης και χλιδής οι κυβερνώντες, ώστε να αποκομίσουν οι εν λόγω κύριοι τις καλύτερες εντυπώσεις. Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως, θα νιώσουν κι εδώ, όπως και στις χώρες τους, πολύ ...άβολα.

ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ και πάλι η προγραμματισμένη για σήμερα σύσκεψη των Ιρακινών παραγόντων, που θα αναλάβουν το ρόλο των κουίσλιγκς. Ηταν η τρίτη φορά, που επιχείρησαν ο Τ. Φρανκς και ο Τζ. Γκάρνεϊ να οργανώσουν τη σύσκεψη, αλλά τζίφος. Προφανώς, έχουν σοβαρές δυσκολίες ανεύρεσης υποψηφίων...

«Η άλλη Αμερική»

«

Η άλλη Αμερική». Καθόλου τυχαία και καθόλου αθώα, η έκφραση έρχεται και ξανάρχεται στα τηλεοπτικά παράθυρα και στην αρθρογραφία, κάθε φορά που οι ΗΠΑ ξεπατώνουν κάποια χώρα και κατασφάζουν το λαό της. Ολοφάνερη η σκοπιμότητα εκείνων, που υπερβάλλουν στην προβολή της, ειδικά ετούτες τις εποχές. «Να κρατηθεί το ίσο», στους συνειρμούς, λες και μπαίνουν στη ζυγαριά τα εγκλήματα, που κάνει ο ιμπεριαλισμός από τη φύση του, με τις όποιες αξιόλογες ή ακόμα και αξιοθαύμαστες πλευρές, που εμφανίζονται στο εποικοδόμημά του.

Θα ήμασταν οι τελευταίοι, που θα αμφισβητούσαμε την ύπαρξη αυτής της «άλλης Αμερικής» στον πολιτισμό, στην επιστήμη, στον αθλητισμό, σε κομμάτια του λαού της, που σε δύσκολες συνθήκες επιχειρούν να στήσουν αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οχι μόνο γιατί αναγκαστικά τα επιτεύγματα στη γνώση και τη δημιουργία δεν είναι μόνο δικά τους, αλλά και δικά μας. Είναι κομμάτια και της δικής μας συνείδησης και συνολικής κοινωνικοποίησης. Οχι μόνο γι' αυτό, αλλά και επειδή εμείς, περισσότερο ίσως απ' αυτούς, που εννοούν να μας νουθετούν και να μας θυμίζουν «την άλλη Αμερική», ακριβώς επειδή είμαστε και λενινιστές, δεν πρόκειται ποτέ να μας διαφύγει η πνευματική προσφορά στην ανθρωπότητα από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Θεωρείται, αντικειμενικά, καθήκον μας και τα τηλεοπτικά «μαθήματα» αυτού του είδους, είναι μάλλον περιττά για κομμουνιστές.

Ομως, μιλάμε πάντα για πλευρές του εποικοδομήματος, που μέσα στη σχετική αυτοτέλειά τους από την κοινωνικοοικονομική βάση έχουν πράγματι καταφέρει να αγγίξουν σε διάφορους τομείς πολύ υψηλά επίπεδα. Σαν πλευρές, όμως, του εποικοδομήματος, δεν είναι μόνον άμεσα εξαρτημένες από την οικονομική βάση, αλλά είναι κάποτε και ιδιαίτερα ευάλωτες «να τα μαζέψουν» τόσο πολύ, που να λειτουργήσουν, και έχει γίνει πολλές φορές, σε τελευταία ανάλυση και σαν μηχανισμός διείσδυσης, ή ακόμα και επιβολής του ιμπεριαλισμού στις άλλες κοινωνίες.

Πριν βιαστούν οι καλοθελητές να πουν πως γινόμαστε «μίζεροι» ή μιλάμε με κάποια κλισέ, ας μιλήσουμε με κάποια παραδείγματα. Ο πολύ μεγάλος συγγραφέας του «Σταφύλια της οργής» στον πόλεμο του Βιετνάμ πήρε το πολυβόλο και συμβολικά ενθάρρυνε τους συμπατριώτες του για τη «νίκη». Ο πραγματικά μεγάλος σκηνοθέτης του «Λιμάνι της αγωνίας» δε δίστασε να καρφώσει τους συναδέλφους του την εποχή του μακαρθισμού. Πριν από λίγα χρόνια, δημοσιεύτηκαν οι λίστες της ΣΙΑ, που περιείχαν πραγματικά μεγάλους δημιουργούς, ακόμα και της ανατρεπτικής μπλουζ και τζαζ στο μισθολόγιό τους. Ο σχεδόν αήττητος καταπληκτικός αθλητής στα 400 μέτρα εμπόδια Ε. Μόσες ήταν εκείνος, που σκόπιμα ανακάτεψε τον Ολυμπιακό όρκο με το μήνυμα της «Κόκα - Κόλα» στην Ατλάντα. Ολοι, επίσης, ξέρουν πως οποιαδήποτε επιτυχία στον τομέα της επιστήμης μπορεί ταυτόχρονα να χρησιμοποιηθεί, τόσο για το καλό της ανθρωπότητας, όσο και για την εκμετάλλευση των ανθρώπων ή και για την εξόντωσή τους...

Γνωρίζουμε, παρατηρούμε, μελετούμε, πολλές φορές και θαυμάζουμε την «άλλη Αμερική». Ξέρουμε, όμως, πως και αυτή θα ελευθερωθεί, αν πάψει να είναι υποχρεωμένη να «ντύνει» το σύστημα της εκμετάλλευσης. Οταν είναι ειλικρινής, «ένας είναι ο εχθρός...».


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ