Την πρώτη φορά ήταν τα «νέα τζάκια» του ...σοσιαλισμού. Τώρα έχουμε τα «νέα τζάκια Νο 2». Αυτά - τα «νούμερο 2» - είναι τα «νέα τζάκια» του ...εκσυγχρονισμού.
***
Για να το πούμε, δε, σε γνήσια ...ΠΑΣΟΚική διάλεκτο, δανειζόμαστε από τον «φιλόλογο» του είδους, τον Ε. Γιαννόπουλο: «Από ...κωλόσπιτο, σε ...κωλόσπιτο»!
***
Κάπως έτσι πορεύεται η Ελλάδα. Από τα «νέα τζάκια» του σοσιαλισμού (αλά ...Τράπεζα Κρήτης), στα «νέα τζάκια» του εκσυγχρονισμού... Στο μεταξύ, ο κ. πρωθυπουργός επαιρόταν τις προάλλες ότι «1.500 υποθέσεις διαφθοράς έχουν παραπεμφθεί στον εισαγγελέα»! Επί των ημερών του κ. Σημίτη «σκάνε» κατά μέσο όρο 5 υποθέσεις διαφθοράς ημερησίως, των οποίων επιλαμβάνεται ο εισαγγελεύς! Τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν;...
***
Στο μεταξύ, η νομιμότητα τηρείται απαρεγκλίτως. Βουλευτές, υπουργοί, καταθέτουν τακτικότατα τα «πόθεν έσχες» τους. Εξίσου τυπικοί και στην κατάθεση των παραστατικών των προεκλογικών τους δαπανών.
***
Το '96 το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο προεκλογικών δαπανών κατά υποψήφιο ήταν 18 εκατομμύρια. Το 2000 ήταν 27 εκατομμύρια...
***
Μήπως θυμάστε τα προεκλογικά κέντρα των υποψηφίων (και των μεν και των δε); Ειδικά στη Β΄ Αθήνας, οι πρωτοκλασάτοι (και των δύο) είχαν από 5, 6 και 7 προεκλογικά κέντρα. Ποιος Αθηναίος ξεχνά τη χλιδή των προεκλογικών κέντρων τους, όπως εκείνο στα Χαυτεία, με τους 4 ορόφους, τους κρυφούς φωτισμούς, τα παχιά χαλιά και τη μουσική δωματίου; Και των «πράσινων» και των «γαλάζιων» πάνω-κάτω έτσι ήταν όλα σχεδόν τα προεκλογικά τους κέντρα στην Αθήνα. Αλλά κατάφεραν μια δαπάνη των 200-300 εκατομμυρίων να τη χωρέσουν σε μια δήλωση των ...18 και 27 εκατομμυρίων!
***
Είναι εκπληκτικό! Αφού μπορούν και χτίζουν τέτοια παλάτια με ...27 εκατομμύρια, είναι να απορείς πώς και δεν έχουν καταφέρει με τη χρηστή τους διαχείριση και τις ικανότητές τους να κάνουν την Ελλάδα ...παράδεισο!
***
Και, βεβαίως, η υπόθεση έχει και χιούμορ. Ειδικά όταν έρχονται ορισμένοι και ρωτούν με ...αθώο ύφος: «Μα πού τα βρίσκουν;». Εκεί πια γελάνε και οι γάτες...
1925 Κυρώνεται η σύμβαση ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και την αμερικανική εταιρία ΟΥΛΕΝ.
1926 Μεταξύ Σοβιετικής Ενωσης και Γερμανίας υπογράφεται σύμφωνο ουδετερότητας και μη επίθεσης, που δυσκολεύει τη συμμετοχή της Γερμανίας στην αντισοβιετική πολιτική των ιμπεριαλιστικών κρατών και αποτελεί χτύπημα κατά των σχεδίων τους για νέα επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
1935 Στην Αθήνα εκτελούνται οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης και ο επίλαρχος Βολάνης, που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο από το στρατοδικείο για τη συμμετοχή τους στο στρατιωτικό κίνημα του Μάρτη 1935.
1937 Από τη νήσο Ανάφη δραπετεύει ομάδα 7 εξόριστων κομμουνιστών, με επικεφαλής τον Κώστα Θέο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, γραμματέα της Ενωτικής ΓΣΕΕ. Ο Κ. Θέος ξαναπιάστηκε στις 6 Απρίλη 1939 και κλείνεται στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας.
1941 Τα βουλγαρικά στρατεύματα εισβάλουν στην Ελλάδα.
1973 Αποκαλύπτεται ότι η ΙΤΤ μετείχε με κεφάλαια στην πολεμική βιομηχανία της ναζιστικής Γερμανίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τα εθνικά αρχεία των ΗΠΑ, θυγατρική της εταιρίας κατασκεύαζε βομβαρδιστικά που έπλητταν συμμαχικές νηοπομπές.
Από τη στιγμή που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έπεσαν στα χέρια των χορηγών, από τότε που το πνεύμα των Αγώνων έγινε σλόγκαν εταιρίας αθλητικών ειδών, από την ώρα που η ευγενής άμιλλα ξεδιψά με «Κόκα Κόλα», από τότε - εδώ και πάρα πολλά χρόνια δηλαδή - ήταν γνωστά τα όσα κατήγγειλε χτες το φαινόμενο της δεκαετίας του '90, ο υπεραθλητής Καρλ Λιούις. «Ημουν ντοπαρισμένος όταν πήρα το χρυσό στους Ολυμπιακούς του '88», ομολόγησε, και συνέχισε: «Η Ολυμπιακή Επιτροπή το ήξερε και έκανε τα στραβά μάτια»!
Βλέπετε, η ντόπα είναι απαραίτητο συστατικό για να κινηθεί το άκρως επικερδές σόου, η βιομηχανία της κλίκας των «Αθανάτων» και των μεγάλων έργων. Αλλά τώρα που οι Ολυμπιακοί (σ.σ.: το «νέο εθνικό ιδεώδες»!) επιστρέφουν στην Ελλάδα, η κ. Αγγελοπούλου, θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους...
Δυστυχώς για τους Αμερικάνους, στο Ιράκ δεν απελευθέρωσαν ένα «τζίνι», αλλά εκατοντάδες χιλιάδες. Οπως μεταδίδουν τα ΜΜΕ, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι «απελευθερωμένοι» Σιίτες, η πλειοψηφούσα μερίδα του πληθυσμού της χώρας, που κατεβαίνουν καθημερινά στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για την αμερικανική κατοχή.