Μοιάζουν οι Αμερικάνοι σαν τους μαθητευόμενους μάγους, που κατάφεραν και έβγαλαν το «τζίνι» από το μπουκάλι. Αλαζόνες και υπερφίαλοι, μεθυσμένοι από τη δύναμη, ξεχνούν πως το δύσκολο «κόλπο» δεν είναι να το βγάλεις το «τζίνι», αλλά να το ξαναβάλεις στο μπουκάλι.

Στα παραμύθια της Χαλιμάς, ο Αλαντίν τα κατάφερε και «χειρίστηκε» τη δύναμη που απελευθέρωσε. Στα παραμύθια, φαίνεται πως όλα γίνονται. Στη σκληρή πραγματικότητα του σήμερα όμως, οι Αμερικανοί αρχίζουν να παραδέχονται πως είχαν υποτιμήσει τη στάση των Σιιτών. Περίμεναν πρόθυμους συνεργάτες, που θα τους υποδέχονταν με λουλούδια και βρήκαν ...αγριεμένους.

Πώς μπορούν να ξαναβάλουν αυτό το «τζίνι» στο μπουκάλι τα σαΐνια της Ουάσιγκτον; Μάλλον δεν το ξέρουν και πιθανότατα δεν τους απασχολεί. Εξάλλου, η «απελευθέρωση» του Ιράκ δεν είναι παρά ένα απλό επεισόδιο στη δεκαετή εκστρατεία τους κατά του «άξονα του κακού». Είναι απλώς οι άγαρμπες κινήσεις μιας κτηνώδους δύναμης να φέρει τον κόσμο ολόκληρο στα μέτρα της. Δεν έχει κατανοήσει ακόμη, όμως, πως αυτή η προσπάθεια ισοδυναμεί, όχι με το άνοιγμα ενός μπουκαλιού, αλλά με την παραβίαση του ίδιου του κουτιού της Πανδώρας. Και τα «δώρα» που θα λάβουν οι Αμερικάνοι θα είναι - ελπίζουμε - αυτά ακριβώς που τους αξίζουν.