Ο Μιλτιάδης Πελώνης, αυτή η ηρωική μορφή της πατρίδας και του λαού μας, το λαμπρό παράδειγμα κομμουνιστή, από χτες τα ξημερώματα δεν είναι πια μαζί μας. Ο «Οδυσσέας» του αγώνα και της Αντίστασης, ο άνθρωπος που επί 61 ολόκληρα χρόνια αφιέρωσε, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, τη ζωή του στον όμορφο αγώνα για μια ανθρώπινη σοσιαλιστική κοινωνία, «έφυγε», αφήνοντας πίσω του μια πλούσια παρακαταθήκη, ακριβή κληρονομιά για τις νεότερες γενιές. Η αγάπη για το Κόμμα του ήταν τόση, ώστε το 1993 δώρισε στο ΚΚΕ ολόκληρη την περιουσία του. Ενώ το 1997 για τη συνολική προσφορά του στο Κόμμα και το λαό μας τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση.

Η κηδεία του συντρόφου έγινε χτες το απόγευμα, στη γενέτειρά του το Μαυρομάτι Θηβών. Στο τελευταίο του ταξίδι τον συνόδευσαν στενοί συγγενείς, σύντροφοι και συναγωνιστές του, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Βαγγέλης Ξένος μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Μιχάλης Φιορεντής μέλος του Γραφείου Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ.

Ολόκληρη η διαδρομή του συντρόφου είναι γραμμένη με φωτεινά γράμματα στην ιστορία του τόπου μας. Είκοσι εννιά χρόνια, έζησε μέσα σε φυλακές, εξορίες, στην παρανομία και βασανιστήρια. Τρεις φορές καταδικάστηκε σε θάνατο.

Γεννήθηκε το 1912 στο Μαυρομάτι της Θήβας από αγροτική οικογένεια. Μπαίνει από νωρίς στον αγώνα, επηρεασμένος καθοριστικά, από όσα έμαθε από τους μεγαλύτερους αδελφούς του για τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα ιδανικά των συγκλονιστικών γεγονότων της Ρωσικής Επανάστασης.

Το 1933 υπηρετεί τη θητεία του και το 1940 βρίσκεται στο Καλπάκι, να πολεμά μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου. Φτάνει στο χωριό του, συγκεντρώνει όπλα και οργανώνει την Αντίσταση.

Το 1942 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1947, μετά από προδοσία, συλλαμβάνεται και το 1948 καταδικάζεται στην ποινή του θανάτου. Στην Αθήνα ξαναδικάζεται και καταδικάζεται δις εις θάνατον. Ακολουθεί για τον σύντροφο Μίλτο ένας Γολγοθάς. Χαλκίδα, Αβέρωφ, Ιτζεδίν, και ξανά Χαλκίδα και μετά Θήβα και πάλι Αίγινα και από εκεί στα Γιούρα, και ξανά Αβέρωφ, μετά Κέρκυρα και πάλι Αίγινα, ξανά στα Γιούρα και στη Λέρο.

Οπως σημειώνει στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή Πόλης της ΚΟ Πειραιά του ΚΚΕ, «μετά τη μεταπολίτευση διατέλεσε Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Ρέντη και σε άλλα καθήκοντα που το Κόμμα του ανέθεσε.

Δίπλα στον σ. Μίλτο μεγάλωσαν οι νεότερες γενιές των Πειραιωτών κομμουνιστών, που σήμερα συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο που χάραξαν μεγάλες και ηρωικές μορφές της πόλης μας.

Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές παρακολουθούσε τις εξελίξεις, ενδιαφερόταν για τις θέσεις του ΚΚΕ, έδινε συμβουλές στους συντρόφους του και τους προέτρεπε για την οργάνωση νέων αγώνων».

Ο Μ. Φιορεντής αποχαιρετώντας τον «Οδυσσέα» είπε: «Αποχωριζόμαστε τον σύντροφο, τον εργάτη, τον κομμουνιστή, τον επαναστάτη, έναν πραγματικά μεγάλο άνθρωπο, άλλη μια ηρωική μορφή της πατρίδας και του λαού μας. Είμαστε κληρονόμοι σου, σύντροφε Μίλτο. Ετσι νιώθουμε. Παραλαμβάνουμε από σένα το παράδειγμα, το ήθος, την αγωνιστικότητα, την αυταπάρνηση, την ταπεινοφροσύνη, την πίστη στο Κόμμα και στις ιδέες του, την αισιοδοξία για το μέλλον».

«Για πολλούς από εμάς - πρόσθεσε - τέτοιες ανθρώπινες διαδρομές, τέτοιες ανθρώπινες παρουσίες, έχουν ασύλληπτο μέγεθος, ανυπολόγιστη αξία, παραμένουν άφθαρτες στο πέρασμα του χρόνου. Σε αυτά τα βήματα συνεχίζουμε. Για την ενότητα όλων των ανθρώπων του μόχθου και του ιδρώτα, για την ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς και των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου, που μεσ' από το Λαϊκό Μέτωπο θα αποτινάξουν τα δεσμά της καταπίεσης».

«Αντικρίζουμε με δέος το παράδειγμα και τη στάση ζωής σου, που μέσα από αυτήν μας προτρέπεις: "Σύντροφοί μου, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, τώρα ξέρετε καλά το δρόμο. Πατήστε στα βήματα του Κολοκοτρώνη, της Ηλέκτρας, του Πλουμπίδη, του Σουκατζίδη, του Μπελογιάννη! Αυτό έκανα και γω! Συνεχίστε"»!

«Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, σ. Μίλτο. Αυτή την υπόσχεση σου δίνουμε».