«Οι μισθοί των εργαζομένων φταίνε για την οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ενωση»! Η διαπίστωση αυτή ανήκει στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Βιμ Ντούιζενμπεργκ.

Στην ετήσια έκθεσή του, για τις οικονομικές και νομισματικές εξελίξεις, ο Β. Ντούιζενμπεργκ σημειώνει ότι «οι προοπτικές για τη σταθερότητα των τιμών το 2003 φαίνονται μάλλον ευνοϊκές, εφόσον οι μισθολογικές αυξήσεις παραμείνουν συγκρατημένες».

Πρόκειται για ξεκάθαρο μήνυμα προς τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών: Κρατήστε τις αυξήσεις μισθών κάτω από τον πληθωρισμό, μειώστε ακόμη περισσότερο την αγοραστική δύναμη των μισθωτών.

Βεβαίως, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δε μένει μόνο σ' αυτή τη σύσταση. Γνωρίζοντας, όσο κανείς άλλος, το βάθος και την έκταση της κρίσης, ζητάει από τις κυβερνήσεις να κινηθούν με την ίδια αποφασιστικότητα και στο μέτωπο των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Στις «μεταρρυθμίσεις» αυτές περιλαμβάνει την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας και την «κατεδάφιση» του συστήματος υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης. Ετσι ολοκληρώνεται η συνταγή.

Συμπίεση των εισοδημάτων, μερική απασχόληση, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης είναι το τρίπτυχο - σημαία του μεγάλου κεφαλαίου στην επίθεσή του κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Στην επίθεση αυτή, ο Βιμ Ντούιζενμπεργκ αποδεικνύεται άξιος «στρατηγός».

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι λίγο πριν τη λήξη της θητείας του Β. Ντούιζενμπεργκ στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ξεσηκώθηκαν τράπεζες, πολυεθνικές επιχειρήσεις, εργοδοτικές οργανώσεις και πλήθος μέσων ενημέρωσης σε μια «σταυροφορία» για την παραμονή του Ολλανδού τραπεζίτη στη θέση του. Ειδικά τώρα που το «καράβι» αντιμετωπίζει φουρτούνες.

Για την ιστορία, σημειώνουμε ότι η τοποθέτηση του Β. Ντούιζενμπεργκ στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το 1998, ήταν το αποτέλεσμα ενός άθλιου παζαριού μεταξύ των κυβερνήσεων Γαλλίας, Γερμανίας και των «μεγάλων δυνάμεων της αγοράς».

Τελικά, και αφού του το ζήτησε ο «προεδρεύων» κ. Σημίτης, ο Β. Ντούιζενμπεργκ αποφάσισε να... μη φύγει.

«ΕΡΓΑΛΕΙΟ» εξωτερικής πολιτικής είναι για τις ΗΠΑ οι εμπορικές συμφωνίες. Οι χώρες που υποστήριξαν τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράκ «είδαν» τις εμπορικές συμφωνίες τους με την Ουάσιγκτον να προωθούνται, ενώ, αντίθετα, αυτές που αντιτάχθηκαν «είδαν» τις εμπορικές συμφωνίες να παραμένουν στάσιμες. Αυτό συνέβη με τη Σιγκαπούρη και τη Χιλή. Οι δύο χώρες είχαν συμφωνήσει πέρυσι με διαπραγματευτές της κυβέρνησης Μπους να υπογράψουν συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ. Ομως, η μεν Σιγκαπούρη στήριξε την επιχείρηση για την απελευθέρωση του Ιράκ, η δε Χιλή δεν υποστήριξε τις ΗΠΑ στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Η «ΠΡΟΘΥΜΗ» κυβέρνηση της Σιγκαπούρης θα δει σύντομα να υλοποιείται η συμφωνία με τις ΗΠΑ, αφού, όπως έγινε γνωστό, δε θα χρειαστεί να περάσει από το Κογκρέσο των ΗΠΑ. Αντιθέτως, η συμφωνία με την κυβέρνηση της Χιλής θα πρέπει να περάσει από τη χρονοβόρο διαδικασία της συζήτησης στα νομοθετικά σώματα της Ουάσιγκτον. Μάλιστα, ο Αμερικανός εκπρόσωπος σε θέματα Εμπορίου, Ρόμπερτ Ζέλικ, δήλωσε πρόσφατα την απογοήτευσή του για τη στάση της χιλιανής κυβέρνησης στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

ΚΕΡΔΗ - ΡΕΚΟΡ στην ιστορία του, ανακοίνωσε στο πρώτο τρίμηνο του 2003 ο πετρελαϊκός όμιλος ΒΡ, καθώς μέσα σε τρεις μήνες κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσό - ρεκόρ των 3,7 δισ. δολαρίων. Τα καθαρά κέρδη του βρετανικού πετρελαϊκού ομίλου ενισχύθηκαν κατά 136% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2002, έχοντας ως κινητήριο δύναμη την αύξηση των τιμών πετρελαίου.

ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ανακοίνωσε η κορυφαία κατασκευάστρια ασύρματου τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού «Ericsson». Οπως ανακοινώθηκε την Τρίτη, μέχρι τις αρχές του 2004 η «οικογένεια» της «Ericsson» θα περιλαμβάνει πλέον μόλις 47.000 εργαζόμενους, από 60.000 σήμερα και 105.000 το 2000.