Μπορεί κάποιοι «ηγετίσκοι» - δήμαρχοι, υπουργοί κτλ.- να «αποδεικνύουν» την πρωτοπορία τους ανάλογα με το πόσες κοσμικές δεξιώσεις οργανώνουν ή με το πόσο καλή σχέση διατηρούν με τη δημοσιότητα, αλλά οι αληθινοί πρωτοπόροι είναι άλλοι. Στην προχτεσινή Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, ο Δήμος Νίκαιας ήταν εκεί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο χιλιόμετρο και το πανό που υπέγραφε μαζί με την Επιτροπή Ειρήνης της Κοκκινιάς ήταν σαφέστατο: «Εξω τα στρατεύματα κατοχής από το Ιράκ και τη γύρω περιοχή. ΕΙΡΗΝΗ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ στους λαούς της γης». Ο δήμαρχος Στ. Μπενετάτος βάδιζε, με την οικογένειά του, πλάι σε εκατοντάδες άλλους μαραθωνοδρόμους. Ακριβώς επειδή οι αληθινοί εκπρόσωποι του λαού δε διαχειρίζονται την τύχη του μες στα πολυτελή γραφεία τους, αλλά κατεβαίνουν μαζί του στο δρόμο, για να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει...

Στη Ραφήνα. Λίγο πριν φτάσει η υπόλοιπη πορεία, προχωράμε μπροστά. Δίπλα μας ένας παππούς, ο οποίος, αφού μας κοιτάει επίμονα, μας ρωτά αν κουραστήκαμε. «Οχι, φυσικά!», απαντάμε με νεανική βεβαιότητα. «Εσείς;», συμπληρώνουμε. «Θα σας πω μια ιστορία», μας λέει. «Ημουν στην πρώτη Μαραθώνια πορεία. Τότε υπήρχε μαύρη τρομοκρατία και όλους τους φίλους μου τους συνέλαβαν. Εγώ για να γλιτώσω, πήγα σε ένα χωράφι, βρήκα μια τσάπα και άρχισα να σκάβω. Ετσι όπως ήμουν ιδρωμένος από την πορεία, οι ασφαλίτες με πέρασαν για αγρότη και έτσι τη γλίτωσα. Σήμερα, όμως, είμαι 79 χρονών και κάθε Σάββατο πριν τη Μαραθώνια, αναρωτιέμαι: Θα τη βγάλω την πορεία; Και κάθε Σάββατο, τα τελευταία χρόνια, δεν κοιμάμαι. Αλλά την Κυριακή, στον Τύμβο, είναι σα να αναγεννιέμαι. Είναι σα να γίνομαι 30 χρόνια νεότερος»...