«Είναι σαφές ότι επιχειρήσεις και θα ανοίγουν και θα κλείνουν... Κάθε ιδιωτική επιχείρηση έχει δικαίωμα να παίρνει τις αποφάσεις της». Με αυτά τα λόγια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιχείρησε χτες να αποσείσει τις κυβερνητικές ευθύνες για το κύμα απολύσεων που έχει ξεσπάσει και στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Ο Χρ. Πρωτόπαππας, ενδυόμενος το ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου», παραδίδει και μαθήματα πολιτικής οικονομίας. Τι να κάνουμε, αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς! Ναι, αυτή είναι η καπιταλιστική αγορά και αυτό το νιώθουν στο πετσί τους σκληρά οι απολυμένοι. Μόνο που σε αυτή την αγορά, «πίνει νερό στην υγειά της» η κυβέρνηση. Αυτή την καπιταλιστική αγορά στηρίζει η κυβέρνηση.

Υποστηρίζει προκλητικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι είναι δικαίωμα των επιχειρήσεων να αποφασίζουν όπως θέλουν. Ναι! Αλλά το δικαίωμα της εργασίας πώς θα το ασκήσει η εργάτρια της «Σίσσερ», της «Υβόννης», της «Αλάκο»; Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι κομμουνιστές δεν έχουν αυταπάτες. Μεταξύ του «δικαιώματος» της γερμανικής πολυεθνικής να βάλει λουκέτο, να μεταφέρει την παραγωγή σε μια χώρα χαμηλότερου κόστους και να κερδίσει περισσότερα και του δικαιώματος της εργάτριας να έχει δουλιά, κερδίζει ο πιο ισχυρός. Ο ισχυρός επιβάλλει το δικό του δίκαιο.

Γι' αυτό το ταξικό κίνημα, μέσα από την πολύχρονη εμπειρία του, διακηρύσσει: Μόνο μέσα από τους αγώνες, μόνο με την ταξική πάλη, οι εργάτες μπορούν να αποτρέψουν, να περιορίσουν, ακόμα και να ανατρέψουν το «δίκαιο» του καπιταλιστή. Διαφορετικά «μαύρο φίδι που τους έφαγε».

Και το αμείλικτο ερώτημα που πρέπει να θέτει κάθε εργάτης, κάθε απολυμένος, κάθε άνεργος είναι το εξής: Η κυβέρνηση σε αυτή την πάλη, σε αυτή την αναμέτρηση, με τίνος το μέρος είναι; Ποιος είναι ο ρόλος της;

Ας δούμε τι απάντησε - μεταξύ άλλων - στη χτεσινή ενημέρωση των δημοσιογράφων ο Χρ. Πρωτόπαππας: «Εμείς, βεβαίως, με τους αναπτυξιακούς νόμους, με το Γ΄ ΚΠΣ, με τα μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, με τους πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης που παρουσιάζει η οικονομία της χώρας, επιχειρούμε να κάνουμε το καθήκον μας και να δημιουργήσουμε καλύτερους όρους εργασίας και υποδομές, όπως συμβαίνει και σε όλα τα αναπτυγμένα κράτη. Θέλουμε να δημιουργούμε το καλύτερο, το ιδανικό περιβάλλον για τις ελληνικές επιχειρήσεις, για να επενδύουν, να επεκτείνονται, να γίνονται ανταγωνιστικές, να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας». Μα, ακριβώς, αυτό είναι και το πρόβλημα. Οτι με όλους αυτούς τους αναπτυξιακούς νόμους, τα πακέτα, τις φοροελαφρύνσεις, συνολικά με όλους τους μοχλούς άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ στηρίζει τους βιομήχανους. Αρα και το δικαίωμά τους να κλείνουν, να μεταφέρουν, να κάνουν ό,τι θέλουν τις επιχειρήσεις τους. Οσο για τον ισχυρισμό ότι έτσι δημιουργούνται και νέες θέσεις εργασίας, όλα τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι την τελευταία τουλάχιστον πενταετία η απασχόληση δεν αυξήθηκε ούτε κατά μία θέση. Και εντέλει καταντάει πολύ προκλητικό, τις ώρες τούτες η κυβέρνηση να αναμασά τα ίδια και τα ίδια. Γιατί, «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί»!

Επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν, είπε χτες ο Χρ. Πρωτόπαππας, με το γνωστό κυβερνητικό κυνισμό, που στην προκειμένη περίπτωση ισοδυναμεί με τον εξαναγκασμό των εργαζομένων να συμβιβαστούν στην ιδέα ότι «άλλοτε θα δουλεύουμε και άλλοτε θα είμαστε άνεργοι».

Τα στοιχεία είναι γνωστά και ο «Ρ» αποτελεί μια από τις λίγες εφημερίδες που συχνά αναφέρεται και παρουσιάζει το θέμα. Εκείνο που είναι κάπως δύσκολο να καταλάβουμε είναι το θράσος των κυβερνώντων, οι οποίοι στον πόνο και την αγωνία των εργαζομένων, που σήμερα μένουν χωρίς δουλιά, απαντούν λέγοντας ότι πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, γιατί άλλοι συνάδελφοί τους έχασαν τη δουλιά τους πολύ πιο πριν από αυτούς.