Αυτή καθ' αυτή η επίσκεψη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ στο Βερολίνο και οι συνομιλίες του με τον καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ και τον Γερμανό ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ (στις 16 Μάη) χαρακτηρίστηκε σαν προσπάθεια βελτίωσης των διαταραγμένων σχέσεων ΗΠΑ - Γερμανίας, λόγω Ιράκ. Η εντύπωση αυτή ενισχύθηκε από τις δηλώσεις των δύο μερών, που είδαν το φως της δημοσιότητας την άλλη μέρα. Πραγματικά, ο καγκελάριος φαίνεται να μην έχει πια αντίρρηση στο βασικό ζήτημα διαφωνίας με τις ΗΠΑ - στην άρση του εμπάργκο - που μέχρι πρόσφατα ήταν αντίθετος. Τώρα, παρόντος του Πάουελ, δήλωσε: «Είμαστε της γνώμης ότι οι κυρώσεις, που είχαν επιβληθεί τότε, μετά την εξέλιξη τώρα δεν έχουν πια νόημα και πρέπει να αρθούν το συντομότερο».

Ακριβώς σ' αυτό επέμεναν και επιμένουν οι ΗΠΑ τώρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και με το νέο, κάπως τροποποιημένο, κοινό αγγλο-αμερικανικό σχέδιο απόφασης. Επιδιώκουν, ισχυρίζονται, να αρθεί το εμπάργκο του ΟΗΕ, να πάρουν στη διαχείρισή τους τα έσοδα από την πώληση ιρακινού πετρελαίου, για να αγοράσουν τρόφιμα για τον ιρακινό πληθυσμό και να αρχίσουν την ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου Ιράκ. Δηλαδή την αρπαγή της λείας την παρουσιάζουν, άλλη μια φορά, σαν ανθρωπιστικό σκοπό.

Βέβαια, και με το τροποποιημένο σχέδιο απόφασης αρνούνται οι Αγγλοαμερικανοί ιμπεριαλιστές να αναγνωρίσουν στον ΟΗΕ κεντρικό ρόλο στην ανοικοδόμηση, που έχουν εκδηλώσει ζωηρά ενδιαφέρον η Γερμανία, η Γαλλία και η Ρωσία του κ. Πούτιν, αλλά κάνουν την παραχώρηση (!) να συζητάνε το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Οι ΗΠΑ - Αγγλία χρειάζονται τη γερμανική υποστήριξη στο Συμβούλιο Ασφαλείας, γιατί το εμπάργκο θα ισχύει για τους δύο αυτούς κατακτητές - και έως ότου ο ΟΗΕ δεν έχει αναγνωρίσει το λεγόμενο μεταβατικό καθεστώς, δεν επιτρέπεται πώληση ιρακινού πετρελαίου.

Οι δηλώσεις του Πάουελ στο Βερολίνο ενθάρρυναν μερικούς Γερμανούς σχολιογράφους να γράψουν ότι ίσως δεν ήρθε ακόμη η στιγμή να γίνει λόγος για λιώσιμο των πάγων στις σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας, όμως είναι σημαντικό ότι επιτέλους μετά από μισό χρόνο επισκέφθηκε το Βερολίνο ένας τόσο υψηλόβαθμος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ επαίνεσε τη συνεργασία ΗΠΑ - Γερμανίας στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στον αγώνα κατά της «τρομοκρατίας», και στο «σχέδιο ειρήνης» για τη Μέση Ανατολή, για την πραγματοποίηση του οποίου - είπε - «εργάζονται Αμερικανοί και Ευρωπαίοι». Ειδικά για το Αφγανιστάν, ο Σρέντερ δήλωσε ότι η Γερμανία είναι πρόθυμη να αναλάβει «μεγαλύτερο ρόλο», αν αποφασιστεί η επέκταση της ζώνης ασφαλείας πέρα από την πρωτεύουσα Καμπούλ.

Για να ασκήσει πίεση στη γερμανική κυβέρνηση, η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε και έναν από τους γνωστούς διπλωματικούς ελιγμούς: Ο Μπους έκανε την τιμή στον χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργό της Εσσης, Ρόλαντ Κοχ, να μιλήσει, μέσα στο Λευκό Οίκο, μαζί του επί 17 λεπτά της ώρας. Πράγμα ασυνήθιστο σε πρόεδρο των ΗΠΑ να συνομιλεί με πρωθυπουργό ενός κρατιδίου. Αλλά οι ιμπεριαλιστές δεν αφήνουν τίποτα ανεκμετάλλευτο.

Οι δηλώσεις αυτές του Σρέντερ άρκεσαν στην ημερήσια εφημερίδα της Μόσχας «Wrenza MN» για να τον χαρακτηρίσει «νεκροθάφτη του άξονα Ρωσίας, Γαλλίας, Γερμανίας», που είχε σχηματιστεί πριν τον πόλεμο του Ιράκ και «στην πραγματικότητα επρόκειτο να ισχύει για μακρό χρόνο». Ο Σρέντερ, ισχυρίζεται μοσχοβίτικη εφημερίδα, «χτύπησε τους εταίρους του πισώπλατα. Θύματα είναι η Ρωσία και η Γαλλία». Πάντως και ο Ρώσος αναπληρωτής ΥΠΕΞ Γιούρι Φεντότοφ δήλωσε, σύμφωνα με τη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (19 Μάη), ότι πρέπει να ξεκαθαριστεί το πότε θα περάσει η αυτοδιοίκηση στους Ιρακινούς και ποιος θα ελέγχει μελλοντικά την εξαγωγή του ιρακινού πετρελαίου.

Ωστόσο, ας μη νομιστεί ότι και με τις προαναφερόμενες δηλώσεις του Σρέντερ τελείωσε το ζήτημα της μελλοντικής γερμανικής στάσης απέναντι στις ΗΠΑ και στο αγγλοαμερικανικό σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δεν είχε προφθάσει να αναχωρήσει ο Πάουελ για την Ουάσιγκτον και Γερμανοί υπουργοί έκαναν άλλες δηλώσεις. Πρώτος και καλύτερος ο ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ που μίλησε για τις γερμανικές επιφυλάξεις, που είναι ο ρόλος του ΟΗΕ στο Ιράκ, τα ζητήματα των εσόδων από το πετρέλαιο και η ύπαρξη ή όχι όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Επίσης, η σοσιαλδημοκράτισσα υπουργός Ανάπτυξης, Χαϊντεμαρί Βιτσόρεκ - Τσόιλ δήλωσε το Σάββατο ότι η χρησιμοποίηση των εισπράξεων από την πώληση πετρελαίου, όπως και η ίδια η πώληση πρέπει να υπαχθούν σε διεθνή έλεγχο.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Νόιες Ντόιτσλαντ» τόσο μέσα στο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD) όσο και στο Κόμμα των Πρασίνων ασκείται πίεση υπέρ της άρσης των κυρώσεων (εμπάργκο) κατά του Ιράκ, για να «βοηθηθεί αυτή η χώρα».

Πάντως, έντονα εξακολουθούν να εκδηλώνονται οι αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλίας. Αυτές έρχονται στην επιφάνεια τόσο με τη στάση τους κατά τη συζήτηση του αγγλοαμερικανικού σχεδίου απόφασης για το Ιράκ στο Συμβούλιο Ασφαλείας όσο και με τους φραστικούς διαπληκτισμούς των τελευταίων ημερών. Οπως είναι γνωστό ο Γάλλος πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον με επιστολή του στο αμερικανικό Κογκρέσο κατηγορεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τη CIA ότι λανσάρουν στα Μίντια ψεύτικες ειδήσεις για να δυσφημήσουν τη Γαλλία.

Στόχος της δημοσιογραφικής εκστρατείας είναι να αναγκαστεί το Παρίσι να αποδεχτεί το αγγλοαμερικανικό σχέδιο απόφασης. Η παρισινή «Le Monde» νομίζει ότι η κυβέρνηση Μπους ακολουθεί την εξής γραμμή: «Συγχώριο στη Ρωσία, αγνόηση της Γερμανίας, τιμωρία της Γαλλίας».

Απόδειξη αυτής της τακτικής ορισμένοι σχολιογράφοι στο Παρίσι και το Βερολίνο θεωρούν το γεγονός ότι ο Πάουελ επισκέφθηκε το Βερολίνο και - προηγούμενα τη Μόσχα και τη Βουλγαρία, αλλά απέφυγε επιδεικτικά να περάσει από το Παρίσι.

Αυτές και άλλες διαφορές, που εκδηλώνονται έντονα στο Συμβούλιο Ασφαλείας και μέσω του Τύπου, εκφράζουν τις διαφορές συμφερόντων και τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την ανακατανομή του ρόλου τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και γενικότερα στην παγκόσμια πολιτική.

Δεν αποκλείεται να συζητηθούν και να εκφραστούν και πάλι στη συνάντηση με την ευκαιρία των γιορτών για τα 300 χρόνια της Πετρούπολης στα τέλη Μάη και αμέσως αργότερα, στη σύσκεψη κορυφής των G-8 στο γαλλικό Εβιάν.

Πάντως, η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (17/18 Μάη) προσπαθεί να βρει την εξήγηση στις διαφορές ΗΠΑ - Γερμανίας στο εξής: «Είναι η συνέπεια της μετάθεσης του συσχετισμού δυνάμεων μετά το 1990... Ο νέος ρόλος της κυρίαρχης Γερμανίας απαιτεί δραστήριες ενέργειες. Σ' αυτό δεν υπάρχει πια επιστροφή στο παρελθόν... Πρόκειται για τη διαρθρωτική αντίθεση συμφερόντων μεταξύ μιας υπερδύναμης που δρα παγκόσμια και μιας ευρωπαϊκής... μεσαίας δύναμης, που μετά από δεκαετίες έλλειψης ανεξαρτησίας εργάζεται πάντα στο να προσδιορίσει το νέο ρόλο της».