Για τη σημασία της εκδήλωσης, το περιεχόμενό της και τους στόχους που έχει θέσει το σωματείο, μίλησε στο «Ρ» ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Γιάννης Κομνηνός.

Ξεκινώντας τη συζήτηση ο Γ. Κομνηνός αναφέρθηκε στους λόγους για τους οποίους πραγματοποιείται αυτή η εκδήλωση. «Ως διοίκηση - τονίζει - με αυτήν την εκδήλωση θέλουμε εκτός από το να τιμήσουμε το παρελθόν και το παρόν του σωματείου, κυρίως αυτό που επιδιώκουμε είναι να γνωρίσουν οι νέοι συνάδελφοι τις γενιές εκείνες που αντιστάθηκαν και πάλεψαν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επιδιώκουμε τα νέα μέλη να παραδειγματιστούν από αυτήν τη στάση, έτσι ώστε και εκείνοι το επόμενο διάστημα, ακόμα πιο αποφασιστικά να υψώσουν τείχη αντίστασης μέσα στους χώρους δουλιάς, ενάντια στη λαίλαπα αυτής της αντεργατικής πολιτικής και ιδιαίτερα σήμερα που ήδη έχουμε εκατοντάδες εργάτες στο δρόμο, από επιχειρήσεις που κλείνουν, πτωχεύουν κλπ. Θέλουμε να συνεχιστεί αυτή η αγωνιστική δράση του σωματείου».

Για το πώς προετοιμάστηκε αυτή η εκδήλωση ο Γ. Κομνηνός μάς είπε: «Αυτήν την εκδήλωση τη δουλεύουμε περίπου 6 μήνες. Κατ' αρχήν έπρεπε να μελετήσουμε ορισμένα πράγματα που αφορούν στην ιστορία του σωματείου. Ανατρέξαμε σε παλιούς συναδέλφους και στο αρχείο που διαθέτουμε. Διαβάσαμε τα πρακτικά των ΔΣ την περίοδο 1967-1985. Από αυτά οι νέοι συνάδελφοι έμαθαν τα ζητήματα που έβαζε τότε το συνδικαλιστικό κίνημα, τη γενικότερη κατάσταση που υπήρχε αλλά και τη συνολική δράση του σωματείου».

Σε ερώτηση για τους στόχους που έχει θέσει το σωματείο μπροστά στην εκδήλωση ο πρόεδρος του Συνδέσμου είπε: «Κατ' αρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι εμείς δε θέλουμε να κάνουμε μια επετειακή εκδήλωση. Θέλουμε αυτή η εκδήλωση να αποτελέσει ένα ακόμα βήμα μπροστά στη δράση μας και αυτός είναι ο πρώτος μας στόχος. Ο δεύτερος στόχος είναι η επαφή με χώρους δουλιάς που δεν είχαμε πριν δράση, στόχος που υλοποιείται σε ένα βαθμό και εκφράστηκε και με τις νέες εγγραφές. Ο τρίτος στόχος είναι η εγγραφή νέων μελών στο σωματείο σε τρεις σημαντικούς για μας σταθμούς, που ήταν η 1η του Μάη, είναι η εκδήλωση που διοργανώνουμε και οι διαδηλώσεις που έρχονται στη Θεσσαλονίκη στις 21 του Ιούνη. Από τις 350 εγγραφές που έχουμε στόχο έχουμε ήδη κάνει τις 150».

Καταλήγοντας ο Γ. Κομνηνός και κάνοντας μια συνολικότερη αποτίμηση για τη δράση του σωματείου υπογράμμισε: «Η ιστορία 70 χρόνων του σωματείου οφείλεται πρώτα και κύρια στη συνεπή ταξική δράση των κομμουνιστών που όλα αυτά τα χρόνια - εκτός από κάποιες περιόδους - είχαν την πλειοψηφία στο Σύνδεσμο και με ανιδιοτέλεια προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους εργαζόμενους. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι μόνον η δράση των συνεπών ταξικών δυνάμεων είναι εκείνη που βάζει τη σφραγίδα στο συνδικαλιστικό κίνημα, κόντρα στο ρεύμα της συναίνεσης, της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού που καλλιεργούν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ. Μ' αυτήν την έννοια η σημερινή διοίκηση επωμίζεται μεγάλο βάρος για τη συνέχεια του ταξικού αγώνα και της αγωνιστικής επαγρύπνησης στην οποία πρέπει να βρίσκονται οι εργαζόμενοι».

Το Σωματείο ιδρύθηκε το Γενάρη του 1933 με τον τίτλο Σύνδεσμος Υπαλλήλων Τραπεζών Ανωνύμων Εταιριών και Γραφείων. Το πρώτο του καταστατικό εγκρίθηκε με την υπ' αριθμόν 1470/33 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών. Το καταστατικό αυτό όμως κάηκε...

Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου του 1936 έρχεται να φασιστικοποιήσει βίαια τα συνδικάτα και να σταματήσει τους εργατικούς αγώνες. Σε συνθήκες φασιστικής δικτατορίας, στις 28 Ιούνη του 1940, συνέρχεται η δεύτερη καταστατική συνέλευση που εγκρίνει τροποποίηση του καταστατικού. Πρώτη αλλαγή ο τίτλος: «Σύνδεσμος Υπαλλήλων Ανωνύμων Εταιρειών και Γραφείων». Το σωματείο προσχώρησε στο Εθνικό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθηνών, ώστε να εκπροσωπηθεί στην «Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας».

Ο πόλεμος και η κατοχή που ακολούθησε βρήκαν την εργατική τάξη στις πρώτες γραμμές της αντιφασιστικής πάλης για την απόκρουση της εισβολής και την οργάνωση της αντίστασης. Η γέννηση του Εργατικού Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου στις 16 Ιούνη 1941 ήταν συνέπεια αυτής της στάσης. Το Εργατικό ΕΑΜ σε συνθήκες παρανομίας και άγριου διωγμού καθοδήγησε την εργατική τάξη στον αγώνα ενάντια στους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες του. Οι «Ανωνυμίτες», τον Αύγουστο του 1942, σε συντονισμό με άλλα κλαδικά σωματεία οργάνωσαν μια από τις πρώτες κινητοποιήσεις που τόνωσε το ηθικό της εργατικής τάξης. Ο αγώνας αυτός, παρά τις δυσκολίες του σημαδεύτηκε και με νίκες, όπως η σημαντική, για τα δεδομένα της εποχής, αύξηση μισθών και ο διπλασιασμός των συσσιτίων το Σεπτέμβρη του 1942, η συμβολή στην ακύρωση της πολιτικής επιστράτευσης την άνοιξη του 1943.

Στα χρόνια της 7χρονης δικτατορίας το σωματείο πέρασε σε μια κλίκα φασιστών με επικεφαλής το γνωστό Νικολαΐδη ο οποίος διατελούσε ταυτόχρονα πρόεδρος της Ομοσπονδίας. Με το νόμο 5/75 στη μεταπολίτευση, έγιναν υποχρεωτικά εκλογές, με απλή αναλογική σε όλα τα σωματεία. Στις εκλογές του Μάρτη του 1976 οι χουντικοί εκδιώχνονται από το σωματείο με εκλογές και η πλειοψηφία της διοίκησης περνά και πάλι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Στην περίοδο 1975 - 1983 το σωματείο πρωτοστάτησε στην πάλη ενάντια στους Καρακίτσους για να πραγματοποιηθούν δημοκρατικά και γνήσια συνέδρια στο ΕΚΑ και στη ΓΣΕΕ. Σ' αυτήν την πορεία του σωματείου από κοντά και η εφημερίδα ο «Ιδιωτικός Υπάλληλος» που στη νέα περίοδο επανεκδίδεται το 1983 για να συμβάλλει στο θεωρητικό εξοπλισμό των εργαζομένων του κλάδου, να εκφράσει τις ανησυχίες τους και να φωτίσει τις δύσκολες πλευρές του κινήματος. Η πορεία της εφημερίδας ακολούθησε τις δυσκολίες και τις πιέσεις των εποχών και έτσι η έκδοσή της ήταν περιοδική.