ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 28 Μάη 2003
Σελ. /48
Τα αδιέξοδα του «τρίτου δρόμου»

Γρηγοριάδης Κώστας

Κατανοούμε τη δυσκολία τους. Από τη μια παραδέχονται όλα όσα λέγονται περί χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας κλπ., κλπ. Από την άλλη είναι υποχρεωμένοι να παραδεχτούν τη συνεχή όξυνση των κοινωνικών και λαϊκών προβλημάτων, την αύξηση της ανεργίας, την ακρίβεια, την ανασφάλεια, κλπ., κλπ., που βασανίζει ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων και του λαού. Κι όταν έρθει η ώρα των προτάσεων, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Αν προτείνουν μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης των λαϊκών εισοδημάτων, προστασίας της εργασίας, ουσιαστικής ανακούφισης των ανέργων, κλπ., κλπ., μειώνεται ακόμη περισσότερο η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή, των εγχώριων επιχειρήσεων. Αν προτείνουν μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, ώστε να γίνουν περισσότερες επενδύσεις και να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, κλπ., κλπ. - όπως λένε οι κυβερνώντες και όχι μόνο - τότε θα έχουμε ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των κοινωνικών και λαϊκών προβλημάτων. Γι' αυτό και παραμένουν στο επίπεδο των διαπιστώσεων, κάνουν «αριστερή» στα λόγια κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης, αφήνοντας συστηματικά να εννοηθεί πως υπάρχει πολιτική που μπορεί να έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα στο ταψί...

Για την ηγεσία του ΣΥΝ μιλάμε, όπως και για μερικούς άλλους, που ξεσκονίζουν τις γνωστές από παλιότερα αυταπάτες των «τρίτων δρόμων» και επιχειρούν να τις προσαρμόσουν στις σύγχρονες συνθήκες.

Τα νέα παραμύθια

Κάποτε ήταν υπέρ της αλλαγής και φώναζαν τα συνθήματα «Στις 18 σοσιαλισμός», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία», κλπ. Τότε όμως ήταν πριν τις εκλογές της 17ης Νοέμβρη του 1981. Δηλαδή, πριν στρογγυλοκαθίσουν στις υπουργικές καρέκλες. Οταν κάθισαν, το 'ριξαν στην παραλλαγή κι έτσι, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια, το ΠΑΣΟΚ συναγωνίζεται με τη ΝΔ ποιος είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος εκφραστής των συμφερόντων της ολιγαρχίας. Κι επειδή κάτι πρέπει να λέμε και στο λαό, αφού αυτός ψηφίζει και εκλέγει κυβέρνηση, ο Κ. Σημίτης γράφει και τα παρακάτω, σε άρθρο του στα χτεσινά «Νέα»: «Ούτε σοσιαλισμός ούτε προοδευτική πολιτική μπορούν να οικοδομηθούν απομονωμένα σε μία και μόνη χώρα. Αποτελούν ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο των προοδευτικών εκσυγχρονιστικών δυνάμεων στο πλαίσιο μιας Ενωμένης Ευρώπης». Οχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά να καταλάβει ο καθένας, γιατί η κυβέρνηση εφαρμόζει μια άκρως συντηρητική πολιτική, που τη ζηλεύει ακόμη και η ηγεσία της ΝΔ. Ούτε ενωμένη Ευρώπη έχουμε, αφού τσακώνονται μεταξύ τους, ούτε έτοιμο σχέδιο των προοδευτικών εκσυγχρονιστικών δυνάμεων (Μπλερ, Σρέντερ κλπ.) δεν υπάρχει ακόμη. Κάντε υπομονή...

Μέχρι πού φτάνουν;

Ηδη, λέγονται και γράφονται διάφορα, τόσο για το ποιος είχε τη σχετική ιδέα, όσο και για τις κομματικές σκοπιμότητες, που αυτή ήθελε να εξυπηρετήσει. Δε νομίζουμε, όμως, ότι οι πλευρές αυτές είναι το κύριο στο γεγονός, πως ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένας αρχηγός ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ, πήρε μέρος και μίλησε σε μια καθαρά κομματική συνεδρίαση ελληνικού κόμματος και συγκεκριμένα στη χτεσινή, κοινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι τούτο συμβαίνει για πρώτη φορά; Μάλλον είναι περιττό. Το γνωρίζουν οι πάντες. Οπως γνωρίζουν, επίσης, ότι οι προβαλλόμενες, σχετικές δικαιολογίες δε σώζουν ούτε καν τα προσχήματα. Αναρωτιόμαστε μόνο, μέχρι πού φτάνουν οι σχεδιασμοί και οι επιδιώξεις των εμπνευστών της προαναφερόμενης ενέργειας.

Παιγνίδια...

Τρία νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, που αποσκοπούν στη στενότερη «σύνδεση» των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδας - Τουρκίας «για να γνωριστούν καλύτερα», ανακοίνωσε προχτές ο Γ. Παπανδρέου. Προχτές επίσης, ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δήλωνε προκλητικά ότι «ελεύθερα» θα χρησιμοποιούν τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη τον ελληνικό εναέριο χώρο, «αφού πρόκειται για διεθνή εναέριο χώρο». Και την ίδια στιγμή, περίπου, δεκατρείς σχηματισμοί, 32 συνολικά τουρκικών μαχητικών «F-16», παραβίασαν ισάριθμες φορές τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας στο Κεντρικό και Νότιο Αιγαίο, μπαίνοντας παράνομα μέσα στο FIR Αθηνών και επτά φορές παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο.

Φανταζόμαστε ότι οι Αμερικανοί και λοιποί ΝΑΤΟικοί επιτελείς πρέπει να έχουν πειστεί, πλέον, ότι τόσο η ελληνική, όσο και η τουρκική ηγεσία έχουν έντονη την αίσθηση του ...χιούμορ.


Τα «νούμερα»

Ευημερούν οι αριθμοί,

μα ο λαός γογγύζει,

αχ, πότε θά 'ρθει η στιγμή

σωστά ν' αποφασίζει,

αχ, πότε πια τα... «νούμερα»

θα πάψει να ψηφίζει;

*

Ευημερούν οι αριθμοί,

ψευτιές, παραχαράξεις,

αχ, πότε κόσμε δύστυχε

τα... ξύλα θα αρπάξεις,

να τους μετρήσεις τα πλευρά,

να μάθουν από «πράξεις»!


Ο οίστρος

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ποιος αγώνας ενάντια στην ανεργία

Ενας εφιάλτης συνοδοιπόρος του καπιταλιστικού συστήματος είναι η ανεργία. Ενας εφιάλτης που έχει ήδη εισβάλει σε εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια εργατικών οικογενειών, απειλώντας κάθε ώρα και στιγμή να χτυπήσει την πόρτα πολλών χιλιάδων ακόμη. Το πρόβλημα γνωστό, υπαρκτό και χρόνιο, ασχέτως αν αρκετοί τώρα τελευταία το αντιμετωπίζουν ωσάν να ανακάλυψαν την πυρίτιδα. Η συζήτηση που πυροδότησε η υπόθεση της «Σίσσερ», αν και ενδεικτική της έκτασης που έχει προσλάβει το πρόβλημα, έμεινε στην επιφάνεια, αφήνοντας την ουσία και τις βαθύτερες αιτίες της στο απυρόβλητο.

Η ανεργία δεν είναι φαινόμενο συγκυριακό. Υπήρχε, υπάρχει και θα συνοδεύει το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα όσο αυτό ακόμα θα κυριαρχεί. Καμία καπιταλιστική χώρα, ακόμη και οι πλέον ανεπτυγμένες, δεν κατάφερε όχι να το αντιμετωπίσει, αλλά ούτε καν να το τιθασεύσει. Και είναι μαθηματικά βέβαιο πως τα ποσοστά της θα βαίνουν αυξανόμενα. Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα γεννάται το αγωνιώδες ερώτημα: Τι μπορεί να γίνει;

Το ΚΚΕ απαντά πως μπορεί να γίνουν πολλά. Κατ' αρχάς, λαμβάνοντας υπόψη την οξύτητα του προβλήματος υπεραμύνεται της δυνατότητας λήψης μέτρων ανακούφισης των ανέργων. Μέτρα που το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικεί για να τα επιβάλει με την πάλη του. Να τα απαιτήσει και να τα αποσπάσει από μια κυβέρνηση που από μόνη της όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να τα θεσπίσει, αλλά, αντίθετα, με την πολιτική της θα εξωθεί ολοένα και περισσότερους στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στην ανέχεια. Μέτρα όπως επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου, επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση, επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους, συνταξιοδότηση στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες, «πάγωμα» των δανείων, μηνιαία κρατική επιδότηση για τις οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά, επιχορήγηση του ενοικίου, διάθεση δωρεάν κρατικών βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών για τα παιδιά των ανέργων, ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Η διεκδίκηση αυτών των μέτρων είναι υπόθεση όλων. Υπόθεση του κινήματος της εργατικής τάξης, όλου του λαού. Οχι μόνο γιατί η ανεργία μάς απειλεί όλους, αλλά και γιατί η ικανοποίησή τους θα εμποδίσει την αξιοποίηση των ανέργων ως στρατιάς πλαγιοκόπησης των εργαζομένων, αφαίρεσης και άλλων δικαιωμάτων τους αλλά και άμβλυνσης των αγωνιστικών τους διαθέσεων. Πρέπει ωστόσο να είναι καθαρό πως δεν αρκούν. Πως αυτή η πάλη πρέπει ταυτόχρονα να στοχεύει στις αιτίες που γεννούν και θρέφουν την ανεργία και την πολιτική που τις αναπαράγει. Να θέτει υψηλότερους στόχους, που να χτυπάνε την καρδιά του προβλήματος. Να έχει καθαρό προσανατολισμό αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, να χαράξει ρότα για τη λαϊκή εξουσία που στο επίκεντρο θα θέτει τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του, οργανώνοντας τη λαϊκή οικονομία.

Μόνον τότε αυτή η πάλη μπορεί να είναι αποτελεσματική. Μόνον όταν η εργατική τάξη, ο λαός αποτινάξει οριστικά από τη συνείδησή του την αυταπάτη πως στα πλαίσια αυτού του συστήματος μπορούν να 'ρθουν καλύτερες μέρες και κατευθύνει τον αγώνα του εναντίον του.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ