Γρηγοριάδης Κώστας

Μέσα στις συνθήκες αυτές, πλάθουμε το «όνειρο» των καλοκαιρινών μας διακοπών, για μερικές μέρες δροσιάς, μακριά από την οχλοβοή των απάνθρωπων - στη μεγάλη τους πλειοψηφία - πόλεων της Ελλάδας. Ζωντανεύουν παραστάσεις - μνήμες, τόπων μαγικών που μας περιμένουν για να μας χαρίσουν όσα μας στερούν οι πόλεις - «γκέτο», που χωρίς πράσινο και ελεύθερους χώρους ασφυκτιούν μέσα σε ολοένα και μεγαλύτερους όγκους μπετόν. Η Ελλάδα των χιλιάδων χιλιομέτρων ακτών των αναρίθμητων μικρών και μεγάλων νησιών, «προκαλεί» και προσκαλεί στο «όνειρο» των καλοκαιρινών διακοπών. Πόσες και ποιες είναι οι δυνατότητες να γίνει το «όνειρο» πραγματικότητα;

1) Η ακρίβεια καταβροχθίζει το εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων. Αφόρητα το λαϊκό εισόδημα. Σύμφωνα με έκθεση εταιρίας που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Αθήνα ανέβηκε στην «ιεραρχία της ακρίβειας» - ανάμεσα στις άλλες μεγάλες πόλεις του πλανήτη - σαράντα (40) ολόκληρες θέσεις και από την 111η πήγε στην 71η!

2) Το μέσο οικογενειακό εισόδημα διαμορφώνεται - στοιχεία από την εκκαθάριση φορολογικών δηλώσεων για το εισόδημα του 2002 - μόλις στα 12.430 ευρώ το χρόνο (ή 4,2 εκατ. δρχ)!

3) Να πάρουμε επίσης υπόψη μας τους:

• εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους που στην καλύτερη περίπτωση -δηλ. να παίρνουν το επίδομα ανεργίας - έχουν να λογαριαστούν με τις ανάγκες της ζωής έχοντας στη διάθεση τους το ποσό των 90.000 δραχμών μηνιαίως!
• εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους όπου, σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία, φέτος 53 στους 100 συνταξιούχους -χωρίς να υπολογίσουμε τους συνταξιούχους αγρότες - θα έχουν κύρια σύνταξη μικρότερη από 400 ευρώ το μήνα!

4) Η μετακίνηση στα νησιά, δύσκολη υπόθεση, με τις συνεχείς αυξήσεις των εισιτηρίων στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, όπου μέσα σε ένα χρόνο τα εισιτήρια ακρίβυναν κατά 34%! Ομως οι εφοπλιστές αξιώνουν - ενόψει ανόδου των μετακινήσεων - και νέα αύξηση κατά 8%!

Ακόμα και η απλή μετάβαση σε ένα κοντινό νησί όπως η Αίγινα αποτελεί σημαντική επιβάρυνση για το λαϊκό βαλάντιο, αφού το εισιτήριο από 3,5 πέρυσι, έφτασε φέτος στα 5,20 ευρώ!

Τρία παραδείγματα αρκούν:

1) Το άμεσο κόστος των «ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ» το 2002, έφτασε στα 164 εκατ. ευρώ (περίπου 55 δισ. δραχμές). Το ποσό αυτό που διατέθηκε για τις επιδιώξεις της ολιγαρχίας - συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - μπορούσε από μόνο του να καλύψει την επιδότηση θερινών διακοπών για 328.000 συνταξιούχους!

2) Η φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου το 2001, βρισκόταν μόλις στο 15,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), έναντι 29,8% στην ΕΕ.

3) Οι οφειλές κράτους - εργοδοτών στο ΙΚΑ φτάνουν - στοιχεία πρόσφατα της ΠΟΣΕ ΙΚΑ στο 15ο Συνέδριο - στα 1,850 τρισεκατομμύρια δραχμές! Από αυτά το ένα τρισεκατομμύριο δραχμές είναι συσσωρευμένες οφειλές του κράτους από το 1994 και τα 850 δισεκατομμύρια δραχμές είναι λεφτά που χρωστάνε οι εργοδότες.

ΤΑ ΕΞΗΝΤΑΧΡΟΝΑ της θρυλικής ΕΠΟΝ εξακολουθούν και στην καλοκαιριάτικη αυτή ώρα, με τα λιοπύρια τα αβάσταχτα, να μας προσφέρουν σ' όλη την Ελλάδα αγωνιστικές δυνατές εκδηλώσεις.

ΕΤΣΙ την περασμένη Τετάρτη μια κοσμοπλημμύρα, υπερνικώντας όλες τις δυσκολίες, βρέθηκε παρούσα στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ για να θυμηθεί και να τιμήσει έναν πανάξιο σύντροφο, έναν συγγραφέα, ποιητή, δημοσιογράφο, που μ' επιτυχία καταπιάστηκε με όλα τα είδη του λόγου: ποίηση, μυθιστόρημα, διήγημα, θέατρο, χρονικό, χρονογράφημα, σάτιρα. Αλλά και κάτι άλλο, που όλοι το υπογραμμίζουν και το ξεχωρίζουν, είναι η μοναδική σεμνότητα, αυτή που έχει σφραγίσει το έργο του, τη μεγάλη του προσφορά. Είναι επίσης η άκαμπτη μαχητικότητά του, όταν υπερασπίζεται τα δίκαια του λαού.

ΠΟΛΛΕΣ φορές ο Ρεντής τόσο στα γραφτά του όσο και σε προφορικές αυθόρμητες εξιστορήσεις του μιλούσε με τρυφερότητα για τις πρώτες εκείνες αγωνιστικές γνωριμίες, το πρώτο συναπάντημα που 'χε στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής με τα στελέχη της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και αργότερα της ΕΠΟΝ (το 1943) στον Οίκο Φοιτητή, στο νεοκλασικό μέγαρο Πατησίων - Χάμιλτον, στο οποίο είχαν στεγαστεί οι φοιτητές, που είχαν αποκλειστεί με τον πόλεμο στην Αθήνα.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ, η μνήμη φέρνει στο νου ένα 15χρονο παλικάρι, που γυρόφερνε ανάμεσά μας και σχεδόν κάθε Σάββατο, που είχαμε γιορταστικές, αντιστασιακές εκδηλώσεις, να 'χει μόνιμα πιασμένη τη θέση του στο αναγνωστήριο.

ΚΙ ΕΙΧΕ κάθε δίκιο, κάθε λόγο, ο νεαρός, το Αετόπουλο Ρεντής ν' αναπολεί και να μνημονεύει όλα αυτά, που είδε κι έζησε δίπλα στους οργανωμένους στο αντιστασιακό κίνημα φοιτητές, τους ΕΠΟΝίτες και τις ΕΠΟΝίτισσες. Το Αετόπουλο εκείνο ζούσε μέσα στη φλογερή αντιστασιακή ατμόσφαιρα, τις διαδηλώσεις και τις νυχτερινές εξορμήσεις. Μέσα σ' κείνο το αναγνωστήριο πρωτακούστηκαν δικά του αντιστασιακά τραγούδια, καθώς και δικά του πρωτόλεια γραφτά μπήκαν στην εφημεριδούλα του τοίχου που βγάζαμε κάθε μήνα.

ΚΙ ΑΝΑΘΥΜΑΤΑΙ έτσι ο Ρεντής τα μοναδικά εκείνα «Σαββατόβραδα», που οργάνωνε η Πολιτιστική Επιτροπή, τα οποία αποτελούσαν έναν προσεκτικό συνδυασμό νόμιμης και παράνομης δουλιάς, που σφράγιζε με επιτυχία την ΕΠΟΝίτικη δράση στα ΑΕΙ, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στις συνοικίες και φυσικά στα χωριά.

ΒΡΑΔΙΕΣ μοναδικές, όπως αυτή για τον Ρήγα και το Εικοσιένα, τον Παλαμά με το θάνατό του κι άλλα σχετικά κι επίκαιρα θέματα κι ομιλητές: ο Γ. Λαμπρινός, ο Λέανδρος Βρανούσης, που μερικούς μήνες αργότερα θα 'ταν εκλεγμένος εθνοσύμβουλος Ηπείρου και μάλιστα ο πιο νέος, ο ...«Βενιαμίν». Ηταν επίσης η πλούσια και αυθεντική αναφορά στα δημοτικά που παρουσίαζε κάθε ομάδα φοιτητών από την περιοχή της.

ΑΝΑΒΕ τις καρδιές όταν όλη η αίθουσα απάγγελνε το πασίγνωστο εκείνο δημοτικό «Βασίλη κάτσε φρόνιμα». Κι όπως λέει το τραγούδι, ο Βασίλης δεν αποδέχεται τις συνταγές της φρονιμάδας. Τραγούδι που ήταν συνταιριαστό με όλα όσα ζούσαμε κι εμείς, καθώς οι «Σειρήνες» του «προσκυνήματος» μας ψιθύριζαν, καθένας με τον τρόπο του, να κάτσουμε φρόνιμα γιατί οι Γερμανοί είναι παντοδύναμοι... κι έχουν στα χέρια τους όλη την Ευρώπη... Δεν τους ακούσαμε βέβαια...

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ κι αθόρυβος ο Μίμης, παρακολουθούσε και κυριολεκτικά ρουφούσε τις ενημερωτικές ομιλίες, πάνω σ' όλα τα επίκαιρα ζητήματα, που ξεκινούσαν από το συσσίτιο για να φτάσουν ως του πολέμου τα νέα, τα οποία φροντίζαμε να 'χουν μια παρουσίαση πάνω σ' έναν παλαιό χάρτη της Ευρώπης γερμανικής προέλευσης, που ανάλογα με τα νέα που είχαμε, μπαίνανε και τα σημάδια στο χάρτη, που δίδασκαν τη γεωγραφία της ελπίδας.

ΠΑΡΩΝ ο Ρεντής, μαζί μας και στις σκληρές ώρες της δοκιμασίας, όταν ο θάνατος, κι αυτός στο καθημερινό αγωνιστικό πρόγραμμα, χτυπούσε την πόρτα μας, όπως συνέβη με έναν αξέχαστο σύντροφο τον Σωτήρη Ματράγκα, φοιτητή της Νομικής, που είχε πέσει στα χέρια των Γερμανών και μαζί με άλλους πατριώτες τον κρέμασαν στο Μ. Πεύκο. Εφυγε νωρίς ο σύντροφος Μίμης Ρεντής. Θα λέγαμε όμως σήμερα, ύστερα από εφτά χρόνια, πως όσα χρόνια κι αν περάσουν από το θάνατό του τα τραγούδια του τον κρατούν αθάνατο. Είναι τραγούδια που απαθανάτισαν την Εθνική Αντίσταση, που όπλιζαν με γενναιότητα, με ακατανίκητο θάρρος τους μαχητές της: του ΕΑΜίτες, τους ΕΛΑΣίτες, τα Αετόπουλα. Τραγούδια άσβηστα από το χρόνο. Κληρονομιά παντοτινή των νέων που θα ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο.