Προσδοκώντας, άραγε, ποια συγκεκριμένα οφέλη, η Ευρωπαϊκή Ενωση προσχωρεί στο στρατόπεδο που χτίζουν οι ΗΠΑ, προκειμένου να ανατρέψουν το σοσιαλιστική εξουσία της Κούβας; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η επαίσχυντη ανακοίνωση της Ελληνικής Προεδρίας με την ομόφωνη συναίνεση και των «15», που, μήνες μετά, έρχεται να καταδικάσει την Κούβα για την απόφασή της να εφαρμόσει το νόμο, «εκτελώντας τρεις άνδρες, που είχαν καταλάβει ένα πλοιάριο και επιχείρησαν να το οδηγήσουν στις ΗΠΑ, καθώς και να φυλακίσει 75 διαφωνούντες πολίτες και ανεξάρτητους δημοσιογράφους», όπως αναφέρει;

Και όχι μόνον αυτό, να αποφασίσει και την επιβολή διπλωματικών κυρώσεων κατά της Κούβας, «λόγω της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως τον περιορισμό των διμερών κυβερνητικών επισκέψεων υψηλού επιπέδου, τον περιορισμό της προβολής της συμμετοχής των κρατών - μελών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και, τέλος, την απόφαση να καλεί Κουβανούς αντιφρονούντες σε γιορτασμούς εθνικών επετείων! Μέτρα, που εντάσσονται στο πλαίσιο «της επαναξιολόγησης της κοινής θέσης της ΕΕ»...

Αν κάποιοι απόρησαν από τη στάση της ΕΕ, πιθανώς ζαλισμένοι ακόμη από τον απόηχο των «αντιπολεμικών κραυγών», ίσως θα πρέπει να θυμηθούν κάποια γεγονότα, τα οποία σημάδεψαν τις εξελίξεις που αφορούν στην επιθετικότητα των ΗΠΑ και άλλων «παικτών» το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οπως αποκάλυψαν, τόσο ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας, Φελίπε Πέρες Ρόκε, αλλά και ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο, η ΕΕ και κυρίως κάποιοι πρέσβεις κρατών - μελών της ΕΕ, όπως της Ισπανίας, αλλά και της Ελλάδας, συμμετείχαν ενεργά στην ίδρυση και ανάπτυξη αυτών των ομάδων των «αντιφρονούντων» μετά τις προσκλήσεις του υπευθύνου του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα, του Τζέιμς Κέισον, ο οποίος εξ αρχής είχε αποστολή να «δράσει ως ταύρος εν υαλοπωλείω», προκειμένου να φέρει τα επιθυμητά για τις ΗΠΑ αποτελέσματα, δηλαδή τις συνθήκες ανατροπής.

Εκτός αυτών, η απόλυτη συμμόρφωση της ΕΕ στα κελεύσματα των ΗΠΑ διαφάνηκε ακόμη στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, όπου, από κοινού - τελικά, όμως, επί ματαίω - επιχείρησαν να υπάρξει καταδικαστική απόφαση για την Κούβα, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως κύριο εργαλείο επέμβασης. Στάση, που είχε καταγγελθεί και από την κουβανική κυβέρνηση. Επίσης, λίγες μέρες αργότερα, υπήρξε ανακοίνωση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπου εκφραζόταν επίσης η ανησυχία της «για τις ενέργειες των κουβανικών αρχών» και για το λόγο αυτό ανακοινωνόταν το πάγωμα της επίσημης αίτησης προσχώρησης στη Συμφωνία Κοτονού, που υπέβαλε η Κούβα τον περασμένο Γενάρη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμενόταν να γνωμοδοτήσει σχετικά με την αίτηση τον Ιούνη. Τότε, η απάντηση του κουβανικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν σαφής. Απέσυραν επισήμως την αίτηση προσχώρησης στη Συμφωνία του Κοτονού, ενώ, κατά την ανακοίνωση, τονιζόταν ότι η «Κούβα επιθυμεί να υπάρχουν διμερείς σχέσεις με την ΕΕ, αλλά να στηρίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό».

Αμοιβαίος σεβασμός, κάτι που δε δείχνει «η πολιτισμένη και ειρηνική Ευρώπη» να αντιλαμβάνεται. Προσδοκώντας ίδιον όφελος φυσικά, και όχι υπερασπίζοντας καταναγκαστικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Κάτι που αντιλαμβάνονται, όμως, οι λαοί του κόσμου, οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες, που συνεχίζουν να υπογράφουν και να στηρίζουν την κοινή διακήρυξη «προς τη συνείδηση του κόσμου», ο αριθμός των οποίων έχει φτάσει τους 5.000. Σ' αυτές τις φωνές, θα πρέπει να προστεθεί η ανακοίνωση του Ιβηροαμερικανικού Πολιτιστικού και Καλλιτεχνικού Ιδρύματος «Χοσέ Μαρτί», που καλεί σε επαγρύπνηση έναντι μιας πιθανής επιθετικής ενέργειας κατά της Κούβας. Συνυπογράφοντας τη διακήρυξη προς τη συνείδηση του κόσμου, σημειώνει, επίσης, «ότι κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την εχθρότητα των ΗΠΑ έναντι της Κούβας, περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Τώρα η υπερδύναμη απειλεί ξανά το Νησί της Επανάστασης και με μία στρατιωτική επέμβαση. Αντιμέτωποι με το δόγμα του επιθετικού πολέμου που εκδηλώνεται πρόσφατα και περισσή αλαζονεία και σκληρότητα, δεν είναι δυνατόν να κρύψουμε το κεφάλι μας στην άμμο, να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο ή να κάνουμε το δύσπιστο»...