Ο Λαρισαίος υφυπουργός Γεωργίας πήγε εκεί προσκαλεσμένος του δημάρχου Πλατυκάμπου, θέλοντας να δείξει πως είναι σε θέση «να τα βγάλει πέρα» με την οργή των αγροτών κατά της αντιαγροτικής πολιτικής, που και ο ίδιος διαχειρίζεται. Αλλωστε, όπως έχει δηλώσει, φιλοδοξεί να διαψεύσει όσους πιστεύουν πως θα 'χει κι αυτός την πολιτική τύχη που είχαν όλοι, σχεδόν, οι προκάτοχοί του στο υπουργείο Γεωργίας, οι οποίοι απέτυχαν να επανεκλεγούν στη Βουλή.
Τελικά, όμως, ο Φ. Χατζημιχάλης «πήγε για μαλλί κι έφυγε κουρεμένος», καθώς η παρουσία του αποτέλεσε το «κόκκινο πανί» για τους αγρότες, πολλοί από τους οποίους τον γιουχάισαν άγρια, ζητώντας εξηγήσεις για τα μεγάλα προβλήματα που προκαλεί η εφαρμοζόμενη πολιτική στους μικρομεσαίους αγρότες κι ιδιαίτερα στους βαμβακοπαραγωγούς. Ας πρόσεχε...
Δεν έχουν περάσει καλά - καλά εννέα μήνες από την επιλογή των νέων τοπικών αρχών και ορισμένοι δημοτικοί άρχοντες προσπαθούν ν' αποδείξουν εξ αρχής ότι η «προοδευτικότητα» και η «ανεξαρτησία» τους κράτησε όσο και η προεκλογική περίοδος. Παράδειγμα, ο μεγαλοκατασκευαστής φιλοκυβερνητικός δήμαρχος Νέας Αρτάκης Εύβοιας, Παναγιώτης Αναστασιάδης, ο οποίος προεκλογικά καλούσε τους αντιστασιακούς να τον ψηφίσουν, διαλαλώντας ότι κι αυτός είναι από οικογένεια αντιστασιακών. Πρόσφατα, όμως, σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, που έγινε στις 30 Μάη, πρότεινε και ψηφίστηκε - και από την ΠΑΣΟΚοΝεοδημοκρατική αντιπολίτευση - αλλαγή της ονοματοθεσίας, όπου βρίσκεται το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης που ανεγέρθηκε το 1983 επί δημαρχίας του αγωνιστή δημάρχου, Τηλέμαχου Χατζηγιαννακέρη.
Βέβαια, μόλις μαθεύτηκε η απόφαση, ξεσηκώθηκαν ακόμη και οι ...πέτρες. Το Παράρτημα Χαλκίδας της ΠΕΑΕΑ, για παράδειγμα, έκανε έντονο διάβημα διαμαρτυρίας στον ανιστόρητο δήμαρχο, ενώ σε συγκέντρωση αντιστασιακών που έγινε το προηγούμενο Σάββατο στην Αρτάκη, με την παρουσία και του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου, οργανωτικού γραμματέα της ΠΕΑΕΑ, αποφασίστηκε να απαιτηθεί ανάκληση της απόφασης, η οποία καταδικάστηκε ως προσβολή για την ιστορία και το έπος της Εθνικής Αντίστασης.
Και το 2002, η γαλακτοβιομηχανία «ΦΑΓΕ» - η μια από τις δύο μεγάλες εταιρίες στον τομέα των ειδών διατροφής που ελέγχουν την αγορά γαλακτοκομικών προϊόντων στην Ελλάδα - είδε τα κέρδη της να απογειώνονται στα ύψη. Αξιοποιώντας την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που έχει απελευθερώσει την αγορά, δηλαδή την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, η ΦΑΓΕ υπερτριπλασίασε το καθαρά της κέρδη. Οπως ομολογούν τα αφεντικά της, που υπογράφουν τον ισολογισμό της ΦΑΓΕ, τα καθαρά προ φόρων κέρδη της εταιρίας εκτινάχτηκαν πέρσι στα 12,9 εκατ. ευρώ (πάνω από 4,5 δισ. δραχμές) από 3,8 εκατ. ευρώ το 2001.
Με απλά λόγια, τα αφεντικά και οι μεγαλομέτοχοι της ΦΑΓΕ... έφαγαν πάλι καλά. Με τέτοια κέρδη, τα οποία εμφανίζουν αύξηση 240%, με αύξηση τζίρου μόλις 8,4%, πώς να μη στηρίζουν - τόσο αυτοί, όσο και άλλοι μεγαλοβιομήχανοι - την κυβερνητική πολιτική;
Μπόλικες είναι - και δικαίως - οι προστατευόμενες περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους στην Ελλάδα - καλύπτουν περίπου το 20% της συνολικής έκτασης της χώρας - αφού πολλές είναι και οι φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας. Ανάμεσά τους, τα φαράγγια της Σαμαριάς και του Βίκου, η λίμνη Παμβώτιδα Ιωαννίνων, το θαλάσσιο πάρκο του Λαγανά στη Ζάκυνθο, η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, οι εθνικοί δρυμοί, κλπ., κλπ. Ορισμένες απ' αυτές (27 από τις 300) τις προστατευόμενες περιοχές, λοιπόν, απέκτησαν φορείς διαχείρισης με τα δικά τους διοικητικά συμβούλια. Επιτέλους - ίσως σκεφθείτε - για να γίνει και κάτι, σχετικά με την προστασία και την ανάδειξή τους. Γι' αυτό, δεν είμαστε σίγουροι. Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε, όμως, ότι σε 25 από τις περιοχές αυτές, το ΥΠΕΧΩΔΕ προτίθεται να βάλει εισιτήριο εισόδου.
Ετσι που πάμε, αυτοί θα βάλουν εισιτήριο ακόμη και στον καθαρό αέρα. Για παράδειγμα, σε όσους... τολμούν και βγαίνουν έξω από τα όρια της πρωτεύουσας...
Κάτω στης γης τα έγκατα,
στο υπόγειο το νταμάρι
βγάζανε μεταλλεύματα
με τον κασμά, το φτυάρι
δουλιά σκληρή και η ζωή
καθημερινά στο ζάρι!
***
Μες στα φριχτά ορύγματα
είκοσι μαύρα χρόνια,
άπειροι εργάτες θύματα
με σάπια τα πνευμόνια,
και οι αφέντες κέρδητα
και γλέντια στα σαλόνια!
* * *
Χρόνια σκληρά κυλήσανε
κι ήρθαν οι ιδιοκτήτες
και το νταμάρι κλείσανε
κι εργάτες και τεχνίτες
στο δρόμο τους πετάξανε
να παν΄ σαν τους κοπρίτες!