ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκτός από ένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Ιούνης πλησιάζει προς το τέλος του, μαζί με την 6μηνη Ελληνική Προεδρία της ΕΕ και, επομένως, η ώρα των κρίσιμων, όπως όλοι λένε, αποφάσεων για τον Κ. Σημίτη πλησιάζει. Γι' αυτό και εντείνεται η σχετική φιλολογία των ΜΜΕ, οι συνεντεύξεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οι αναλύσεις ειδικών και μη, κλπ., κλπ. Το ριζικό ανασχηματισμό της κυβέρνησης και της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ προβλέπουν οι μεν, παρατεταμένη επίθεση αντιστροφής του κλίματος οι δε, ενώ κάποιοι άλλοι επιχειρούν να προβλέψουν τα μέσα και τις «παροχές», με τις οποίες ο Κ. Σημίτης θα επιχειρήσει να κερδίσει τις εκλογές. Ανάλογη είναι η εικόνα και στις συνεντεύξεις των πρωτοκλασάτων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος. Ο Γ. Παπανδρέου προτείνει τη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, με βασική κατεύθυνση τη σε βάθος αποκέντρωση και τη συμμετοχική δημοκρατία. Ο Θ. Πάγκαλος θέλει να συνοδευτεί ο ανασχηματισμός από μια ριζική αλλαγή σχέσεων σε ιδιωτικό επίπεδο μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ, γιατί «πολλά από τα στελέχη μας έχουν ενσωματωθεί στην πλουτοκρατία».

Με λίγα λόγια, μπορείτε να βρείτε τα πάντα, εκτός από τη ριζική αλλαγή της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Ακόμη και ο Θ. Πάγκαλος, που θεωρείται ο πλέον «αντιπολιτευόμενος» και επικριτικός για την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, δηλώνει στη χτεσινή συνέντευξή του στα «Νέα»: «Εγώ συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την πολιτική του κ. Σημίτη και με την πολιτική της κυβέρνησής του».

Συνέπειες της παλινόρθωσης

Κάποτε - όχι πολύ παλιά, μόλις πριν από δεκαπέντε χρόνια - ήταν ο επίγειος παράδεισος των παιδιών. Σήμερα, τα πράγματα είναι ελεεινά και τρισάθλια. Μιλάμε, βέβαια, για τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και η παλινόρθωση του καπιταλισμού έδιωξε τα παιδιά και τα δικαιώματά τους - όπως και πολλά άλλα - από το κέντρο της κοινωνικής και κρατικής προσοχής. Τη θέση τους πήραν η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το κέρδος, ο ανταγωνισμός, οι νόμοι της αγοράς, κλπ. Κι αυτά, με τη σειρά τους, έφεραν τις ταξικές ανισότητες, τις κοινωνικές διακρίσεις, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Μια μικρή απόδειξη των παραπάνω αποτελεί η έκθεση της «Γιούνισεφ» (γραφείο Γερμανίας), η οποία καταγγέλλει πως χιλιάδες παιδιά από την ανατολική Ευρώπη χρησιμοποιούνται, ως αντικείμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή φτηνά εργατικά χέρια στη δυτική Ευρώπη. Μόνο στην Αλβανία 15.000 παιδιά και έφηβοι εξαναγκάστηκαν να μπουν στα κυκλώματα πορνείας της δυτικής Ευρώπης, επισημαίνεται στην έκθεση. Στην ίδια έκθεση σημειώνεται, επίσης, ότι ασυνείδητοι έμποροι «αγοράζουν» έναντι 25 δολαρίων το ένα, παιδιά από την Αλβανία, υποσχόμενοι στους γονείς τους, πως τα περιμένει μια καλύτερη ζωή στη Δύση, ενώ, παιδιά από τη Μολδαβία, την Ουκρανία και άλλες πρώην σοβιετικές χώρες στέλνονται στη Δύση σε ηλικία έξι χρόνων για να δουλέψουν στους δρόμους.

Τόσο απλά...

«Ετσι λοιπόν! Τόσον απλά! Υπέρ της προσφυγής στη στρατιωτική βία (στον πόλεμο) τάσσονται και οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ενωσης, η Ενωση δηλαδή, σε περιπτώσεις αφοπλισμού κρατών (όπου υπάρχει ο κίνδυνος να αναπτύξουν όπλα μαζικής καταστροφής)..!!! Προς δόξαν όσων πίστεψαν (πίστεψαν; ή απλώς γράφανε και καμιά ανάλυση για να περνάει η ώρα;) ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έκανε την αρχή της διαφοροποίησής της απ' τις ΗΠΑ με τον πόλεμο του Ιράκ (όχι της Σερβίας, ούτε του Αφγανιστάν) - προς δόξαν τους λοιπόν η Ενωση κατατείνει στην ίδια ακριβώς λογική με τις ΗΠΑ: τη νομιμοποίηση του πολέμου ως μέσου επίλυσης διεθνών διαφορών κι ακόμα περισσότερον, τη (φασιστική) υιοθέτηση των προληπτικών και των επεμβατικών στα εσωτερικά άλλων χωρών, πολέμων. Κι όλα αυτά με πρόσχημα - φερετζέ τον (πεθαμένο από κάτι τέτοια) ΟΗΕ! Καμία διαφοροποίηση δεν επεχείρησε ποτέ η Ενωση (ούτε καν κάποιες χώρες της) απλώς, συνεχίζοντας τη δορυφοροποίησή τους εν σχέσει με τις ΗΠΑ, είχαν κάποιες διαφορές αντιλήψεων για τη διευθέτηση των τρεχόντων. Κατά τα άλλα πάνοπλες οι ίδιες ζητούν τον αφοπλισμό των άλλων κι όχι μόνον, αλλά προσέτι αποδέχονται το "περιττόν της νομιμότητας", στις διεθνείς σχέσεις (συνεπώς και το "παράνομον της αντίστασης") αξιώματα που επαναφέρουν την ανθρωπότητα στην εποχή του λίθου (Μπους) και του ροπάλου (Χίτλερ). Εύγε!»

Του Στάθη από το χτεσινό «Ναυτίλο» της «Ελευθεροτυπίας».

Πυρπολήσεις

Ασ' τον ήλιο που 'ναι πάνω,

θα σε κάψει δύο μήνες,

τι θα γίνει με τον άλλο

που... μισές έχει ακτίνες

και σε ψήνει φουκαρά μου,

βάζοντάς σου αράδα «σφήνες»!

***

Ασ' τον ήλιο στα ουράνια

μια εποχή σε καίει μόνο,

με τον άλλον τι θα γίνει

που σε καίει όλο το χρόνο,

και σε κάνει να φωνάζεις

«δεν αντέχω άλλο, λιώνω»!

***

Ασ' τον ήλιο τον επάνω,

με τον κάτω κάνε κάτι

και αλάργα κι απ' τη «δάδα»

ζεματάει κι αυτή εργάτη!

Ο οίστρος

Η ΝΑΤΟική λαίλαπα «αναδιαρθρώνεται»

Η αναδιάρθρωση, επί το επιθετικότερο και επί το αμερικανικότερο, του ΝΑΤΟ, που εκφράζεται μέσω της «νέας δομής διοίκησης», η οποία αποφασίστηκε κατά τη σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, αποτελεί μια στρατηγικής σημασίας επιλογή των ιμπεριαλιστικών κέντρων με πολύ σοβαρές προεκτάσεις στο διεθνές αλλά και στο εσωτερικό πεδίο. Θα ήταν κοινοτοπία να πούμε, ότι το θέμα, με εξαίρεση ασφαλώς το «Ριζοσπάστη», είτε υποβαθμίστηκε είτε εγκλωβίστηκε στη λογική του «τόσα στρατηγεία πήρε η Ελλάδα, άρα τόσο κερδισμένη είναι». Η λογική δηλαδή της ακόμα μεγαλύτερης νεοταξικής πρόσδεσης της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα.

Το όλο δόγμα πάνω στο οποίο οικοδομείται η δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ έρχεται να υπηρετήσει την πλήρη κυριαρχία των Αμερικανών, στα πλαίσια μιας ακόμα πιο συγκεντρωτικής δομής που συνδέεται κατευθείαν με τα αμερικανικά επιτελεία. Το ΝΑΤΟ γίνεται ακόμα περισσότερο αμερικανικό, καθώς οι εθνικές - αμυντικές ιδιαιτερότητες των κρατών - μελών ισοπεδώνονται μπροστά στις ανάγκες του «αντιτρομοκρατικού πολέμου» του οποίου ηγούνται κατευθείαν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι.

Η «νέα δομή διοίκησης» έχει περισσότερο χαρακτήρα ενός επιχειρησιακού επιτελείου, όπου ο αρχιστράτηγος - που είναι Αμερικανός - στη διάρκεια των επιχειρήσεων αποφασίζει και διατάζει, παρά ενός υποτιθέμενου «συμμαχικού» κέντρου. Στην ουσία, με τον τρόπο που είναι διαρθρωμένα τα στρατηγεία, θεσμοθετείται και σε επίπεδο μηχανισμών του ΝΑΤΟ ένα είδος αμερικανικής δικτατορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δύο στρατηγικές διοικήσεις και η επιχειρησιακή στην Ευρώπη και η νεοταξική στις ΗΠΑ, θα είναι υπό απόλυτο αμερικανικό έλεγχο.

Αναφορικά με την εθνική διάσταση, η άκρως επικίνδυνη «αναβάθμιση» της Σούδας στο «αντιτρομοκρατικό» πόλεμο με το «Κέντρο Επιχειρήσεων Ναυτικής Αποτροπής» που θα υπάγεται κατευθείαν αμερικανικό ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Βιρτζίνια είναι «ένα το κρατούμενο». Εξίσου επικίνδυνη είναι και η λειτουργία στη Λάρισα του ΝΑΤΟικού Κέντρου Αεροπορικών Επιχειρήσεων (CAOC) που θα υπάγεται κατευθείαν στον Αμερικανό διοικητή του νέου Αεροπορικού Στρατηγείου στη Σμύρνη. Ετσι θεσμοθετείται η αμερικανική επικυριαρχία στο Αιγαίο. Η όλη μεθόδευση σηματοδοτεί την ένταση της διαδικασίας του νεοταξικού προσανατολισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οσον αφορά τη διεθνή διάσταση της «νέας δομής διοίκησης» του ΝΑΤΟ, αυτή σηματοδοτεί την ολοκληρωτική προσαρμογή του στις ανάγκες του δόγματος περί αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας». Το ΝΑΤΟ βγαίνει από τα πλαίσια της Ευρώπης και γίνεται μοχλός ενίσχυσης της στρατιωτικοποίησης των διεθνών σχέσεων, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και την αποτροπή της διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής. Μετατρέπεται στη «σιδερένια γροθιά» του ιμπεριαλισμού, με όλες τις χώρες - μέλη του να υπακούουν στα παραγγέλματα των Αμερικανών. Αυτά μάλιστα τ' αποφάσισαν στη ΝΑΤΟική σύνοδο όλοι μαζί και οι «φιλειρηνιστές» και οι «φιλοπόλεμοι» που έριξαν τώρα τις μάσκες, δείχνοντας τα πραγματικά τους πρόσωπα.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες ούτε για αναμονή. Το ΝΑΤΟ και ο ιμπεριαλισμός είναι ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος για την ειρήνη, για την ελευθερία των λαών για το μέλλον της ανθρωπότητας.