Στις μέρες της λαϊκής Αντισυνόδου στη Θεσσαλονίκη ζήσαμε τις συγκλονιστικές εκδηλώσεις αντίστασης κατά της συνόδου Κορυφής της ΕΕ στην οποία επιβεβαιώθηκε, για άλλη μια φορά, η αντιδραστικότητά της, η μετατροπή της σε δούλο και ουραγό των ΗΠΑ. Φάνηκε και πάλι πως προετοιμάζονται χειρότερες μέρες για τους λαούς.

Εζησα τον απόηχο των συγκλονιστικών εκδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη μέσω της τηλεόρασης του «902», αφού για αντικειμενικούς λόγους δεν μπόρεσα να παρευρεθώ και να τις ζήσω από κοντά. Χάρηκα ιδιαίτερα με την απευθείας αναμετάδοση και την αξιέπαινη προσπάθεια των δημοσιογράφων και τεχνικών του σταθμού μας. Το σταθμό της αλήθειας και της υπεράσπισης του δίκιου του εργάτη, των εργαζομένων, του λαού μας.

Ενιωσα ιδιαίτερη αγανάκτηση όταν από το κρατικό κανάλι της ΝΕΤ προβάλλονταν, ξανά και ξανά, ο πετροπόλεμος των προβοκατόρων γνωστών - αγνώστων, και φυσικά μερικά στιγμιότυπα από τις διαδηλώσεις άλλων φορέων χωρίς παλμό, χωρίς συνθήματα, σημαίες και πλακάτ. Τις δεκάδες χιλιάδες λαού που συγκλόνισαν την πόλη με τον παλμό και τα συνθήματά τους δεν τους είδαν...

Για την παραπέρα ενίσχυση του σταθμού μας, του «902», προσφέρω στη μνήμη του συντρόφου μου ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΥ, που φέτος συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από το θάνατό του, 200 ευρώ.

ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑ

«Εφυγε», στις 27.6.2003, από τη ζωή, πλήρης ημερών, η κομμουνίστρια Ελένη - Ιναψ Καπετανίδου, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια που την καθήλωσε στο κρεβάτι.

Η σ. Ελένη γεννήθηκε στη Σμύρνη, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και γύρισε αναγκαστικά στην Ελλάδα, σαν πρόσφυγας, με την οικογένειά της, το 1924. Μαζί με τ' αδέλφια της εντάχθηκε στο προοδευτικό κίνημα. Οργανώθηκε στο ΕΑΜ, έγινε μέλος του ΚΚΕ, πήρε ενεργό μέρος στην Αθάνατη Εθνική Αντίσταση και πάλεψε δραστήρια στο μαζικό κίνημα των γυναικών στα Γιαννιτσά.

Μετά την εγκατάστασή της στην Αθήνα συνέχισε την πατριωτική αγωνιστική δράση της, σαν αποτέλεσμα της οποίας πιάστηκε από το δοσίλογο κράτος μεταπελευθερωτικά. Γνώρισε όλους τους τόπους εξορίας των γυναικών: Τρίκερι, Χίο και το κολαστήριο της Μακρονήσου. Κράτησε ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ.

Μετά από 4ετή κράτηση στα ξερονήσια, επέστρεψε το 1952 στην Αθήνα. Συνδέθηκε αμέσως με την ΕΔΑ και δούλεψε δραστήρια στο γυναικείο κίνημα στην περιοχή Μεταξουργείου και, κυρίως, στην Κυψέλη. Συνέχισε τον αγώνα με καθαρό μυαλό ως το τέλος της ζωής της, παρά τα 95 χρόνια της. Διάβαζε καθημερινά το «Ριζοσπάστη», άκουγε πάντα τον «902», ενίσχυε οικονομικά το ΚΚΕ.

Πρόσφατα, για συμπαράσταση στο λαό της Κούβας, μη μπορώντας η ίδια να επισκεφθεί το νησί, πρόσφερε το αντίτιμο για συμμετοχή 2 νέων αγωνιστών σε εκδήλωση αλληλεγγύης προς την Κούβα. Στάθηκε πραγματικό παλικάρι ως το τέλος της ζωής της πλάι στον αγωνιστή αδελφό της Βασίλη. Οσοι τη γνώρισαν θα τη θυμούνται για πάντα.

Η σ. Ελένη κηδεύεται σήμερα Σάββατο 28.6.2003 στις 10.30 το πρωί, από το νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου.