- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Τα τελευταία χρόνια μεγάλο μέρος του λαού διαμαρτύρεται και αγανακτεί γιατί ο τόπος πάει κατά διαόλου και τούτο γιατί οι πολιτικοί είναι ανίκανοι και διεφθαρμένοι. Ετσι γεννιέται η ανάγκη ότι κάποιος πρέπει να βρεθεί για να μας σώσει από τον κατήφορο. Βέβαια, καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει για δικτάτορες και δικτατορία, αυτά τα έχει δοκιμάσει στο πετσί του ο ελληνικός λαός και ξέρει τι σημαίνουν.
Ομως από τα παραπάνω, που είπαμε για τη δύναμη του θεού, βγαίνει η ιδέα ότι η μόνη «σωτηρία» που μπορεί να προκύψει είναι από έναν «θεόπνευστο» ηγέτη, άνθρωπο που θα έχει άμεση επικοινωνία με το θεό, έτσι ώστε με τη θεία δύναμη θα σώσει τη χώρα από τη βέβαιη καταστροφή. Είναι φανερό και δε χρειάζεται σκέψη ότι αυτός ο άνθρωπος υπάρχει και αυτός είναι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο οποίος δεν παύει να διακηρύσσει ότι βρίσκεται σε πλήρη επικοινωνία με το θεό. Ετσι με κυβερνήτη τον Χριστόδουλο και υπουργικό σύμβουλο τα μέλη της Ιεράς Συνόδου (που σημειωτέον έχουν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος) θα έχουμε μια «θεόπνευστη» κυβέρνηση, που θα εξασφαλίζει «τάξιν και ασφάλειαν» και ευημερίαν, και ο λαός θα κοιμάται ήσυχος γιατί το παρόν και το μέλλον του θα βρίσκεται σε θεϊκά χέρια.
ΑΜΗΝ
Η ταξική συσπείρωση και οι μαζικοί αγώνες μπορούν να ανατρέψουν τους σύγχρονους χιτλερίσκους και τους παρατρεχάμενους πολιτικούς που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου |
Μετά την ήττα του χιτλερισμού, ως κυρίαρχου και αποτελεσματικότερου πολιτικού στηρίγματος για τα σχέδια του κεφαλαίου εκείνης της εποχής (πνίξιμο του νεογέννητου σοσιαλισμού), η σκυτάλη πέρασε στην αγγλοαμερικανική και στη συνέχεια αμερικανοαγγλική ΝΑΤΟική συμμαχία. Οι νέοι κυρίαρχοι είναι μασκαρεμένοι με φόντο την ειρήνη, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τάζουν χρυσά κουτάλια για τους αντιφασίστες, για αποκοίμιση και εξαπάτηση των λαών. Ομως, οι πράξεις τους είναι παρόμοιες του χιτλερισμού.
Σαν δολοφόνων των λαών, είναι γνωστές οι γκανγκστερικές επεμβάσεις τους σε μια σειρά χώρες. Αποκορύφωμα ήταν ο ατομικός βομβαρδισμός και μάλιστα στο τέλος του πολέμου. Προφανώς, για εκφοβισμό της τότε συμμάχου νικήτριας Σοβιετικής Ενωσης, που με την είσοδό της και στο ιαπωνικό μέτωπο, τον ενθουσιασμό και την ορμητικότητα του τιμημένου Κόκκινου Στρατού, σφράγισε με υπερηφάνεια τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτές οι ΑμερικανοΝΑΤΟικές δεδομένες βαρβαρότητες δεν έχουν σχέση με ειρήνη, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα ή ταυτίζονται απόλυτα με τη συμπεριφορά του χιτλερισμού. Πού το 'πανε; Να επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου την κυριαρχία της ΑμερικανοΝΑΤΟικής νέας τάξης σε όλο τον κόσμο. Προφανώς πιστεύουν ότι, στην πορεία, θα αποθαρρύνονται τα αντιαμερικανοΝΑΤΟικά κινήματα, θα απονευρώνονται και θα εξασθενίζει η αντεπίθεση των λαών.
Λάθος! Πόλεμοι και τρομοχαφιεδονόμοι και βέβαια θα πολλαπλασιάζουνε τα ανθρώπινα δεινά. Μόνο που οι ακραίες καταστάσεις δυναμώνουν την επιβαλλόμενη εκ των πραγμάτων αντεπίθεση των λαών. Να γιατί σε κάθε άνθρωπο δημοκράτη, ειρηνιστή και πατριώτη, ανεξάρτητα από πολιτική ή θρήσκευμα, χρώμα ή φυλή, ένας και μοναδικός δρόμος τού απομένει. Ταξική συσπείρωση, αγώνες μαζικοί, και επίμονα μαχητικοί, μέσα από τα αντιΝΑΤΟικά, αντιιμπεριαλιστικά, ειρηνικά και πατριωτικά μέτωπα των χωρών τους, για να ανατραπεί μια κι όξω κεφάλαιο και παρατρεχάμενοι γύρω του πολιτικοί. Για την οριστική πια απελευθέρωση των καταπιεζομένων λαών και το σοσιαλιστικό κοινωνικό μετασχηματισμό. Καλή δύναμη!
Μανούσος Αεράκης
Η διεύρυνση της ΕΕ χαιρετίστηκε ως ένα σημαντικό βήμα για την ειρηνική συνεργασία και πρόοδο των λαών της Ευρώπης με παγκόσμιες προεκτάσεις. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ο δεδηλωμένος στόχος της ειρηνικής συνεργασίας για την πρόοδο και ευημερία των λαών της Ευρώπης είναι το προπέτασμα καπνού. Αλλος είναι ο πραγματικός στόχος και εξηγώ:
Η ΕΕ δημιουργήθηκε με τελικό στρατηγικό στόχο να έχει λόγο η Ευρώπη στις παγκόσμιες εξελίξεις και στην πορεία να καταστεί αυτή ο μεγάλος αφέντης. Οι ωφέλειες του απλού πολίτη της από την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών είναι πολλές, αλλά δεν αλλάζουν τη γενική γραμμή. Εξάλλου πότε- πότε το ομολογούν διάφοροι εξιωματούχοι, αλλά και ηγέτες.
Για να αντιμετωπίσει μεταπολεμικά η Δ. Ευρώπη την απειλή από την τότε Σοβιετική Ενωση και τους συμμάχους της στηρίχτηκε στην ασύγκριτη πολεμική ισχύ των ΗΠΑ. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας άλλαξαν δραματικά οι διεθνείς ισορροπίες.
Το ΝΑΤΟ, με αδιαμφισβήτητο αρχηγό τις ΗΠΑ συγκροτεί τη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή από σύστασης κόσμου. Είναι ένα πραγματικό πολεμικό θηρίο χωρίς αντίπαλο. Αυτό δεν αρέσει στην Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Στον ιμπεριαλισμό η επιβολή της πολιτικής επιτυγχάνεται διά της πολεμικής ισχύος. Οποιος είναι στρατιωτικά ισχυρότερος επιβάλει την πολιτική του. Για να υποσκελίσει η ΕΕ τις ΗΠΑ πρέπει να τις ξεπεράσει σε στρατιωτική ισχύ. Η προσπάθεια ξεκινά με τη δημιουργία του ευρωστρατού. Είναι, όμως, αυτό εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες; Φυσικά όχι.
Για να μπορέσει η ΕΕ να πλησιάσει έστω την πολεμική ισχύ των ΗΠΑ απαιτούνται τεράστιες δαπάνες, τις οποίες δεν μπορεί να καλύψει και επιπλέον πολύς χρόνος και ανάπτυξη πρωτοποριακής τεχνολογίας. Ο στόχος λοιπόν, είναι, τώρα, εντελώς ανέφικτος. Το σίγουρο είναι πως θα πληρώνουν οι λαοί τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες με τον ευρωστρατό.
Σταύρος Μιχ. Ζερβάκης
Αγαπητέ «Ρ»
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Μ.: Διάβασα στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» (29-06-2003) τον ιστορικό λόγο του Ι. Β. Στάλιν στο ραδιόφωνο στις 03.07.1941 προς το σοβιετικό λαό και προς τον Κόκκινο Στρατό, σχετικά με την επίθεση της Χιτλερικής Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ενωση στις 22.06.1941.
Ο ιστορικός αυτός λόγος ξεσήκωσε τους λαούς της ΕΣΣΔ σε ένα μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ενάντια στους φασίστες επιδρομείς. Νομίζω ότι σήμερα πρέπει η «Σύγχρονη Εποχή» να εκδώσει το έργο του Ι. Β. Στάλιν «Για το Μεγάλο πατριωτικό Πόλεμο» (ομιλίες, ημερήσιες διαταγές κλπ.).
Η έκδοση αυτού του βιβλίου θα βοηθήσει τη νέα γενιά να γνωρίσει καλύτερα τον ηρωισμό και τις θυσίες των Σοβιετικών ανθρώπων που έσωσαν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό από το φασισμό, καθώς επίσης να γνωρίσει τη μεγάλη προσωπικότητα του Ι. Β. Στάλιν.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΚΕΤΤΑΣ: Το παράρτημα Θεσσαλονίκης Αξιωματικών και Υπαξιωματικών της Εθνικής Αντίστασης '40-'41 εκφράζει τη βαθιά ικανοποίηση και την αγάπη των μελών του για την απόφαση που πήρε το ΔΣ του Μετοχικού Ταμείου Στρατού για τη χορήγηση του μερίσματος στους Αντιστασιακούς Αξιωματικούς. Σ' αυτό βοήθησαν ο «Ριζοσπάστης» με τη συνεχή προβολή και εκλαΐκευση του προβλήματος και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με τις συνεχείς Επερωτήσεις στη Βουλή, καθώς και οι υπόλοιποι βουλευτές με τη δέσμευσή τους να λυθεί το πρόβλημα το συντομότερο δυνατόν και με κάθε τρόπο. Ευχαριστούμε απ' την καρδιά μας όλους όσοι βοήθησαν για την επίλυση του θέματος.
Από το διευθυντή του 3ου Νοσοκομείου του ΙΚΑ Νικ. Β. Λιλιόπουλο πήραμε επιστολή με ημερομηνία 18.6.2003, που αποτελεί συνέχεια της επιστολής της 13.6.2003 και η οποία δημοσιεύτηκε σχεδόν ολόκληρη στο «Ρ» της 14.6.2002.
Και οι δυο επιστολές αναφέρονται στα δημοσιεύματα του «Ρ» για τη δίωξη του γιατρού Α. Καλλιακμάνη μετά από απόφαση της Διοίκησης του ΙΚΑ. Το θέμα αντλήθηκε πρωτίστως από την Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Σπ. Στριφτάρη, που κατατέθηκε στις 10.6.2003 και συζητήθηκε στη Βουλή 13.6.2003, όπου ο υφυπουργός Εργασίας Ρ. Σπυρόπουλος απάντησε στην κριτική του βουλευτή του ΚΚΕ.
Αυτά τα στοιχεία απ' τη Βουλή των Ελλήνων - και εκείνα που προέκυψαν απ' τη δική του έρευνα - δημοσίευσε ο «Ρ». Επιπλέον φιλοξένησε - με τα σχετικά σχόλια - και την επιστολή Νικ. Β. Λιλιόπουλου.
Με τη νέα επιστολή ο Νικ. Β. Λιλιόπουλος επιμένει ότι δεν αποδίδεται η αλήθεια.
Ουαί κι αλίμονο, αν οι εφημερίδες δεν έγραφαν για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο της κυβέρνησης.
