ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ΝΔ, η ΚΑΠ...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός και η στρατηγική ανάπτυξης του αγροτικού τομέα πρέπει να γίνεται με δεδομένα τα πλαίσια της ΚΑΠ». Αυτά αναφέρει το πολυδιαφημισμένο «κυβερνητικό πρόγραμμα» της ΝΔ για την αγροτική ανάπτυξη, στη σελίδα 17, ενώ λίγο πιο μπροστά, και συγκεκριμένα στη σελίδα 15, σημειώνει και τα εξής: «Τα περιθώρια ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος με τη διεκδίκηση υψηλότερων τιμών για τα προϊόντα που υπάγονται στην ΚΑΠ και υψηλότερων επιδοτήσεων από την ΕΕ, ή από εθνικούς πόρους, είναι πενιχρά». Τα αναφέρουμε, για να γίνουν κατανοητές οι πραγματικές διαστάσεις και το αληθινό περιεχόμενο, όπως και ο δημαγωγικός-ψηφοθηρικός χαρακτήρας της έντονης στα λόγια κριτικής, που άσκησε η αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, για τη στάση της τελευταίας στη συμφωνία αναθεώρησης της ΚΑΠ.

Στην πραγματικότητα, η αγροτική πολιτική της ΝΔ - και όχι μόνον αυτή... - κινείται στην ίδια κατεύθυνση με αυτή της κυβέρνησης. Οι όποιες διαφορές τους είναι δευτερεύουσες και ανούσιες και βρίσκονται κυρίως στους ρυθμούς και στις μορφές προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα οδηγήσουν στην παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας, επιφέροντας σοβαρές και αλυσιδωτές συνέπειες στη μεγάλη πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών.

... και ο ΣΥΝ

Στην ίδια ουσιαστικά λογική κινείται και η πολιτική του ΣΥΝ. Στα λόγια, βέβαια -όπως γράφει χτες στην «Αυγή» ο υπεύθυνος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής του κόμματος- «ο ΣΥΝ είναι διαμετρικά αντίθετος στην αγροτική πολιτική της ΝΔ». Ποιες είναι όμως οι προτάσεις του; Διαβάστε: «Προτείνει τη χάραξη μιας εθνικής αγροτικής πολιτικής που απαντά στα δύο βασικά ερωτήματα: Τι διεκδικούμε στο πλαίσιο της ΕΕ; Τι αλλαγές και μέτρα προωθούμε για μια βιώσιμη γεωργία μέσα σε ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό;»

Δεδομένο, επομένως, το πλαίσιο της ΕΕ και για τον ΣΥΝ. Δεδομένες οι πολυεθνικές των τροφίμων, οι φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις και μέτρα, οι νόμοι της αγοράς, κλπ., κλπ. Οι όποιες διεκδικήσεις του ΣΥΝ, αφ' ενός βρίσκονται μέσα στο πλαίσιο αυτό και δε συγκρούονται μαζί του και αφ' ετέρου πρέπει να συνδυάζονται και να υπηρετούν «τις αλλαγές και μέτρα για μια βιώσιμη γεωργία μέσα σ' ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό». `Η, όπως γράφει ο ίδιος λίγο παραπάνω, «μια εθνική αγροτική πολιτική με σχέδιο και πρόγραμμα, για βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές που θα εξασφαλίζουν την παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, θα συμπιέζουν το κόστος παραγωγής και θα αυξάνουν την ανταγωνιστικότητά τους στην εγχώρια και διεθνή αγορά».

Ολ' αυτά, όμως, οδηγούν σ' ένα και μόνο συμπέρασμα, με δεδομένο το πλαίσιο της ΕΕ και την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου: Στη δημιουργία μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους μικρομεσαίους αγρότες, αλλά και τους καταναλωτές.

Τι λένε τώρα;

«Δικαίωσε τον ΔΟΛ και το Mega το Συμβούλιο της Επικρατείας - "Πράσινο φως" για τη συμμετοχή σε προμήθειες του δημοσίου τομέα χωρίς να δημιουργείται συνταγματικό, νομικό ή άλλο πρόβλημα». Ετσι παρουσίασε το χτεσινό «Βήμα» την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ακυρώθηκε το πρόστιμο των 100 εκατ. δραχμών, που είχε επιβάλει το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο στο «Μέγκα», πριν τρία χρόνια. Θυμίζουμε ότι το πρόστιμο είχε επιβληθεί, επειδή παραβιάστηκε ο νόμος 2328/95 και, συγκεκριμένα, γιατί θυγατρική εταιρία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) έπαιρνε συμβάσεις του δημοσίου, ενώ ο ΔΟΛ ήταν και είναι ιδιοκτήτης εφημερίδων και μέτοχος σε τηλεοπτικό σταθμό («Μέγκα»).

Τι λένε για όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο υπουργός Τύπου, που πολλές φορές μέχρι σήμερα έχει ισχυριστεί ότι η ισχύουσα νομοθεσία - η οποία υποτίθεται πως απαγορεύει στους μετόχους εταιριών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να αναλαμβάνουν έργα και προμήθειες του δημοσίου - αποτελεί την ικανή δικλείδα ασφάλειας και καταπολέμησης της λεγόμενης διαπλοκής; Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι η προχτεσινή εξέλιξη δικαιώνει τον έντονο σκεπτικισμό, με τον οποίο αντιμετώπιζε πάντα το ΚΚΕ τις προαναφερόμενες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις;

Τα «χαρτιά» του

Σημαδεμένη η τράπουλα,

καθένας πια το ξέρει,

και με τα σκάρτα του χαρτιά

τι πια να καταφέρει;

όσο αυτή την τράπουλα

κι αν την ανακατέψει

δε θα γελάσει το λαό

και ψήφους δε θα κλέψει!

***

Σημαδεμένη η τράπουλα,

ντάμες, δεκάρια, άσοι

κι ό,τι κι αν κάνει με αυτή

το κόλπο δε θα πιάσει,

όποια κι αν κάνει κίνηση

ποιον τάχα θα τουμπάρει;

δε δίνει ψήφο ο λαός

ξανά στον κατεργάρη!

***

Σημαδεμένη η τράπουλα,

ούτ' ένα φύλλο εντάξει,

εάν λοιπόν δύο «χαρτιά»

από αυτά πετάξει,

άντε κανένας να πειστεί

πως κάτι θα αλλάξει!

Ο οίστρος

Σε καθεστώς ομηρίας

Χιλιάδες είναι οι μετανάστες που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, δεν κατάφεραν να καταθέσουν αιτήσεις για την απόκτηση ή ανανέωση της άδειας παραμονής στη χώρα μας, όχι με δική τους ευθύνη, όπως προσπάθησε να πείσει η κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως αρκετοί ήδη «διαβαίνουν» το δρόμο της απέλασης ή της παραμονής στη χώρα σε καθεστώς φόβου και παρανομίας, γεγονός που τους καθιστά περισσότερο ευάλωτους στις ορέξεις της εργοδοσίας. Ομως, ακόμα και όσοι πρόλαβαν να καταθέσουν μέχρι τις 30 Ιούνη τα δικαιολογητικά τους για την άδεια, καταβάλλοντας ανάμεσα σε άλλα και το χαράτσι των 147 ευρώ, δεν είναι σίγουρο ότι θα λάβουν την κάρτα παραμονής. Ο νόμος προβλέπει τον έλεγχο των στοιχείων των μεταναστών από τις Περιφέρειες με τη συνδρομή των αστυνομικών αρχών και δίνει το δικαίωμα στον γενικό γραμματέα να απορρίψει την αίτηση για λόγους που «ανάγονται στη δημόσια τάξη και την ασφάλεια της χώρας» ή άλλους που έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα του αλλοδαπού, ο οποίος για το λόγο αυτό «περνά» από τις προφορικές εξετάσεις στις Επιτροπές Μετανάστευσης.

Το καθεστώς ομηρίας των μεταναστών, που τώρα τους κλείνουν την πόρτα, δεν έχει τελειωμό, ακριβώς επειδή είναι μια συνειδητή επιλογή της πλουτοκρατίας και των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν. Ο στόχος είχε χαραχτεί ήδη το 1999, στη Σύνοδο Κορυφής του Τάμπερε και επιβεβαιώθηκε στην πρόσφατη στη Χαλκιδική: Η δημιουργία μιας Ευρώπης - φρούριο, που θα ανοίγει τα σύνορά της μόνο σε όσους μετανάστες χρειάζονται οι τοπικές οικονομίες ως φτηνή εργατική δύναμη. Για το σκοπό αυτό θα υπογράφονται συμβόλαια ανάμεσα στις χώρες προέλευσης των μεταναστών και την εργοδοσία της χώρας όπου επιθυμούν να μεταναστεύσουν, με όρους που είναι προφανές ποιους θα εξυπηρετούν. Ενώ κάθε χρόνο οι μετανάστες θα πρέπει να ανανεώνουν την άδεια εργασίας τους για να παραμείνουν στη χώρα, γεγονός που τους υποτάσσει στους όρους της εργοδοσίας.

Είναι προφανές πως οι μετανάστες είναι δύο φορές θύματα της αντιδραστικής πολιτικής. Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που τους έδιωξε από τον τόπο τους, τους καταδικάζει σε ένα καθεστώς συνεχούς παρανομίας, ή στην «καλύτερη περίπτωση» τους προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί κι αυτό για όσο το κεφάλαιο κάθε χώρας τούς έχει ανάγκη. Η απαράδεκτη διαδικασία νομιμοποίησης που εφαρμόστηκε στη χώρα μας αυτό το σκοπό εξυπηρετούσε. Η κυβέρνηση όρθωσε όσα εμπόδια μπορούσε - όγκο δικαιολογητικών που ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν, ασάφεια στα δικαιολογητικά που ζητούσαν, ελλιπής υποδομή και ανεκπαίδευτο προσωπικό, πολύπλοκη διαδικασία που σήμαινε απώλεια μεροκάματων κλπ. - για να διώξει τους περισσότερους μετανάστες από τη χώρα.

Αναδεικνύεται η ανάγκη διαμόρφωσης ενός ενιαίου μετώπου Ελλήνων εργαζομένων και ξένων μεταναστών, για την ανατροπή της πολιτικής που γεννάει την εκμετάλλευση και καταπίεσή τους. Στην κατεύθυνση αυτή αγωνίζεται το ΚΚΕ, το οποίο από την ψήφιση ακόμα της νέας μεταναστευτικής πολιτικής είχε υπογραμμίσει ότι στόχο της έχει την παραπέρα εκμετάλλευση των μεταναστών από το κεφάλαιο. Και ζητά την πλήρη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, με ίσα δικαιώματα στο μεροκάματο, στην ασφάλιση, στην υγεία, στη μόρφωση με τους Ελληνες εργάτες.