Χιλιάδες είναι οι μετανάστες που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, δεν κατάφεραν να καταθέσουν αιτήσεις για την απόκτηση ή ανανέωση της άδειας παραμονής στη χώρα μας, όχι με δική τους ευθύνη, όπως προσπάθησε να πείσει η κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως αρκετοί ήδη «διαβαίνουν» το δρόμο της απέλασης ή της παραμονής στη χώρα σε καθεστώς φόβου και παρανομίας, γεγονός που τους καθιστά περισσότερο ευάλωτους στις ορέξεις της εργοδοσίας. Ομως, ακόμα και όσοι πρόλαβαν να καταθέσουν μέχρι τις 30 Ιούνη τα δικαιολογητικά τους για την άδεια, καταβάλλοντας ανάμεσα σε άλλα και το χαράτσι των 147 ευρώ, δεν είναι σίγουρο ότι θα λάβουν την κάρτα παραμονής. Ο νόμος προβλέπει τον έλεγχο των στοιχείων των μεταναστών από τις Περιφέρειες με τη συνδρομή των αστυνομικών αρχών και δίνει το δικαίωμα στον γενικό γραμματέα να απορρίψει την αίτηση για λόγους που «ανάγονται στη δημόσια τάξη και την ασφάλεια της χώρας» ή άλλους που έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα του αλλοδαπού, ο οποίος για το λόγο αυτό «περνά» από τις προφορικές εξετάσεις στις Επιτροπές Μετανάστευσης.

Το καθεστώς ομηρίας των μεταναστών, που τώρα τους κλείνουν την πόρτα, δεν έχει τελειωμό, ακριβώς επειδή είναι μια συνειδητή επιλογή της πλουτοκρατίας και των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν. Ο στόχος είχε χαραχτεί ήδη το 1999, στη Σύνοδο Κορυφής του Τάμπερε και επιβεβαιώθηκε στην πρόσφατη στη Χαλκιδική: Η δημιουργία μιας Ευρώπης - φρούριο, που θα ανοίγει τα σύνορά της μόνο σε όσους μετανάστες χρειάζονται οι τοπικές οικονομίες ως φτηνή εργατική δύναμη. Για το σκοπό αυτό θα υπογράφονται συμβόλαια ανάμεσα στις χώρες προέλευσης των μεταναστών και την εργοδοσία της χώρας όπου επιθυμούν να μεταναστεύσουν, με όρους που είναι προφανές ποιους θα εξυπηρετούν. Ενώ κάθε χρόνο οι μετανάστες θα πρέπει να ανανεώνουν την άδεια εργασίας τους για να παραμείνουν στη χώρα, γεγονός που τους υποτάσσει στους όρους της εργοδοσίας.

Είναι προφανές πως οι μετανάστες είναι δύο φορές θύματα της αντιδραστικής πολιτικής. Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που τους έδιωξε από τον τόπο τους, τους καταδικάζει σε ένα καθεστώς συνεχούς παρανομίας, ή στην «καλύτερη περίπτωση» τους προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί κι αυτό για όσο το κεφάλαιο κάθε χώρας τούς έχει ανάγκη. Η απαράδεκτη διαδικασία νομιμοποίησης που εφαρμόστηκε στη χώρα μας αυτό το σκοπό εξυπηρετούσε. Η κυβέρνηση όρθωσε όσα εμπόδια μπορούσε - όγκο δικαιολογητικών που ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν, ασάφεια στα δικαιολογητικά που ζητούσαν, ελλιπής υποδομή και ανεκπαίδευτο προσωπικό, πολύπλοκη διαδικασία που σήμαινε απώλεια μεροκάματων κλπ. - για να διώξει τους περισσότερους μετανάστες από τη χώρα.

Αναδεικνύεται η ανάγκη διαμόρφωσης ενός ενιαίου μετώπου Ελλήνων εργαζομένων και ξένων μεταναστών, για την ανατροπή της πολιτικής που γεννάει την εκμετάλλευση και καταπίεσή τους. Στην κατεύθυνση αυτή αγωνίζεται το ΚΚΕ, το οποίο από την ψήφιση ακόμα της νέας μεταναστευτικής πολιτικής είχε υπογραμμίσει ότι στόχο της έχει την παραπέρα εκμετάλλευση των μεταναστών από το κεφάλαιο. Και ζητά την πλήρη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, με ίσα δικαιώματα στο μεροκάματο, στην ασφάλιση, στην υγεία, στη μόρφωση με τους Ελληνες εργάτες.