«Λυμένα χέρια»: Η φράση αυτή, που χρησιμοποίησε δύο φορές ο ίδιος ο Σημίτης, θα μπορούσε να αποτελεί την κωδική ονομασία των «αλλαγών» που δρομολογεί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση και κόμμα. Ο Κ. Σημίτης επιθυμεί εν λευκώ εξουσιοδότηση και άνευ όρων υποταγή για όποιες κινήσεις και πολιτικές μπροστά στις εκλογές. Ασφαλώς και δε στάθηκε εμπόδιο ποτέ μέχρι σήμερα ο κομματικός μηχανισμός, κάθε άλλο, στη νεοφιλελεύθερη επίθεση. Ομως οι (νεοφιλελεύθερες) «διαρθρωτικές αλλαγές», που έχει βάλει μπροστά, είναι τόσο άγριες, που ο «αδρανής» μηχανισμός, μάλλον θεωρείται «βαρίδι». Εκμεταλλευόμενος, άλλη μια φορά, το ένστικτο αυτοσυντήρησης και τη θανάσιμη αγωνία διατήρησης της εξουσίας από το «κομματικό σώμα», δεν είναι δύσκολο να εκβιάσει το ίδιο του το κόμμα και να επιβάλει τις επιλογές του.

Βασικό χαρακτηριστικό των «αλλαγών» είναι η απόφαση του Κ. Σημίτη να «κάνει στην άκρη» και να πάψει να στηρίζεται κυρίως στον κομματικό μηχανισμό ακόμα και στην εκλογική αναμέτρηση. Αντ' αυτού επιλέγει τους μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς (διάβαζε ΜΜΕ), με τους οποίους έχει κτίσει μακροχρόνιες σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεξάρτησης. Με αυτούς -και αυτό είναι το πολιτικό ζήτημα- θα πάει για «νίκη» στις εκλογές, φροντίζοντας βέβαια να ικανοποιήσει, με κάθε τρόπο, τις επιθυμίες των μεγάλων αφεντικών. Τους τα δίνει όλα. Πυρετωδώς «απελευθερώνει» αγορές, ξεπουλάει ό,τι βρει, μοιράζει έργα, πακέτα και φιλέτα ακινήτων, προσφέρει πλήρη φορολογική ασυλία...

Ακόμα και στην προεκλογική περίοδο, συνεχίζει μανιωδώς την πρωτοφανή επιχείρηση αναδιανομής πλούτου προς όφελος του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αν αφεθεί -και βέβαια δε θα τον σταματήσει η εσωκομματική αντιπολίτευση- η κυβέρνηση Σημίτη -σε αγαστή συνεργασία με την ηγεσία της ΝΔ- δεν είναι μακριά η μέρα που η χώρα θα είναι μια τεράστια «έρημος» φτώχειας και τα συσσίτια για τους «απόρους» θα είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα.