Ισως και να αποτέλεσε έκπληξη η γνωστοποίηση, προχτές, των προκλητικών φορολογικών και κεφαλαιακών κινήτρων στις επιχειρήσεις, από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκη. Κίνητρα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του μονοπωλιακού κεφαλαίου της χώρας μας, αλλά με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων από το ξένο κεφάλαιο, το οποίο, για διάφορους οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους, δε φαίνεται να έχει επιλέξει έως τώρα την Ελλάδα ως τόπο πραγματοποίησης επενδυτικών δραστηριοτήτων.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις προτάσεις της κυβέρνησης προβλέπεται η δημιουργία «φορολογικής σύμβασης» δεκαετούς διάρκειας με ελληνικές και ξένες πολυεθνικές που θα θελήσουν να πραγματοποιήσουν μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα, η αποσύνδεση της υποχρέωσης δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης για επιχειρήσεις που θα πραγματοποιήσουν μεγάλες επενδύσεις καθώς και η άρση του περιοριστικού ορίου για το ύψος των κεφαλαίων με τα οποία το ελληνικό κράτος θα συνδράμει τις επενδύσεις του ιδιωτικού επιχειρηματικού φορέα. Υπερδιπλασιάζει, επίσης, το ύψος της ενισχυόμενης με ζεστό κρατικό χρήμα επένδυσης για δημιουργία μεγάλων τουριστικών-ξενοδοχειακών μονάδων, εντάσσει και πάλι στα αναπτυξιακά κίνητρα τις «παλιές» - μεγαλύτερες των 5 ετών - επιχειρήσεις, προβλέπει ειδικά προνόμια για ξένες πολυεθνικές που θα επενδύσουν στη χώρα μας.

Με λίγα λόγια, τους προσφέρουν ένα νέο πακτωλό φορολογικών και κεφαλαιακών κινήτρων, με την ελπίδα ότι οι πολυεθνικές που ρυθμίζουν την κίνηση των επενδυτικών κεφαλαίων διεθνώς θα άρουν το σήμα επενδυτικής απαγόρευσης προς τη χώρα μας και ότι τελικά θα εισρεύσει το ξένο κεφάλαιο στην επενδυτικά άνυδρη ελληνική γη.

Η νέα αυτή βάναυση πρόκληση της ελληνικής κυβέρνησης προς τα λαϊκά στρώματα - γιατί περί αυτού πρόκειται - απηχεί τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου να γίνει μεγαλύτερο. Και η κυβέρνηση σπεύδει να τις ικανοποιήσει. Βεβαίως, με δεδομένο το σημερινό συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, με την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος όχι μόνο να έχει υποστείλει τις σημαίες των αγώνων, αλλά να συνδιαλέγεται με την ηγεσία του ΣΕΒ και την κυβέρνηση, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ο Χριστοδουλάκης, και ο κάθε Χριστοδουλάκης, έχει λυμένα τα χέρια να εξαγγέλλει ό,τι πιο αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό μέτρο βάζει ο ανθρώπινος νους. Αρα, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό στους εργαζόμενους είναι ότι η ανατροπή του σημερινού συσχετισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων είναι αναγκαία όσο ποτέ. Και πρώτ' απ' όλα χρειάζεται η αποφασιστική ενίσχυση του ταξικού πόλου του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος προκειμένου να ορθώνονται εμπόδια, να αποτρέπονται τέτοιες εξελίξεις, ώσπου να ανατραπεί αυτή η πολιτική.

Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η ανάπτυξη της περιβόητης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στην οποία αναφέρεται συνεχώς η κυβέρνηση και τα κάθε μορφής παπαγαλάκια της ...ελεύθερης αγοράς, στην πράξη σημαίνει τη λήψη μέτρων ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ενισχύουν, δηλαδή, τους μηχανισμούς συσσώρευσης του πλούτου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, στερώντας τα λαϊκά στρώματα από την ικανοποίηση των στοιχειωδέστερων υλικών αναγκών τους.