Από χτες - και για μεγάλο ακόμα διάστημα - τα σενάρια που θα ακούγονται όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, τις εσωτερικές του διεργασίες και την τύχη των προσώπων που το απαρτίζουν στο σύστημα νομής της εξουσίας, δεν έχουν τελειωμό. Εκείνο το σενάριο, όμως, που ούτε ακούστηκε, ούτε πρόκειται να ακουστεί, το μόνο σενάριο που σίγουρα «δεν παίζει», είναι ότι όλα αυτά έχουν κάποια σχέση με ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικής. Τα πρόσωπα μπορεί να αλλάξουν, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι μπορεί να «ανταλλάξουν» καρέκλες, αλλά είτε από τις ίδιες είτε από διαφορετικές καρέκλες, η πολιτική τους είναι «δεδομένη», «ιερή» και «απαραβίαστη».

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι η αποπομπή (περί αυτού πρόκειται ουσιαστικά) του γραμματέα ενός κυβερνώντος κόμματος είναι «αμελητέα ποσότητα». Ομως, όλα τα πράγματα, πρέπει να τοποθετούνται στις πραγματικές τους διαστάσεις. Εκτός αν κάποιος νομίζει ότι η αντικατάσταση του Λαλιώτη από τον Χρυσοχοΐδη - όπως σχεδιάζει ο πρωθυπουργός - θα αποτελέσει το έναυσμα για να πάρουν αυξήσεις οι συνταξιούχοι ή για να επιστρέψουν στη δουλιά τους οι απολυμένες της «Πάλκο»...

Αντίθετα, αν ισχύει ότι ο Κ. Σημίτης έλαβε υπόψη του (και) το γεγονός ότι, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις, η «ιστορία» του Λαλιώτη του δημιουργεί εμπόδια στον διεμβολισμό του λεγόμενου μεσαίου χώρου, τότε είναι σαφές ότι οι κινήσεις του συνηγορούν στο να απευθυνθεί σε τμήματα της κοινωνίας με συντηρητικά αντανακλαστικά. Ομως η επιθυμία να «σαγηνεύεις» συντηρητικά στρώματα, επιλέγοντας από τον «λαϊκισμό» και την υποκρισία της προπαγάνδας Λαλιώτη, τη «συνετή μορφή του αγαπητού στους Αμερικάνους Χρυσοχοΐδη», δεν προδίδει καμία διάθεση «προοδευτικής» πολιτικής. Ισα ίσα, δηλώνει ότι η κρίση του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι παρά αντανάκλαση στο εσωτερικό του της κρίσης που γεννά η αντιλαϊκή του πολιτική, κάθε άλλο παρά θα λυθεί προς όφελος της κοινωνίας.

Επομένως, αν δούμε τις εξελίξεις όχι από τη σκοπιά της κομματικής νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ, με την αδιαφορία που αξίζει στα «φύγε εσύ - έλα εσύ» του επικείμενου ανασχηματισμού, η όλη υπόθεση για το λαό και όσον αφορά στη ζωή του (άσχετα με την εικονική πραγματικότητα που θέλει να εμφανίζει το λαό ότι αγωνιά για την τύχη του... Λαλιώτη), περιγράφεται ως «εντός, εκτός και επί τα αυτά»...