1 Από το Γενάρη και με πρώτο σταθμό το Ναύπλιο, η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» άρχισε να ξεδιπλώνει την πλούσια δραστηριότητά της

Από το Ναύπλιο μέχρι τη Θεσσαλονίκη δεν υπήρξε σύνοδος υπουργών, σύνοδος κορυφής ή ευρωπαϊκή συνάντηση που να μην ακούστηκε η φωνή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, με το ΠΑΜΕ, της μαχόμενης αγροτιάς, με την ΠΑΣΥ, του φιλειρηνικού κινήματος, με την ΕΕΔΥΕ. Κορυφαίες στιγμές τα μεγαλειώδη αντιπολεμικά συλλαλητήρια που οργάνωσαν αυτές οι οργανώσεις κατά τη διάρκεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε βάρος του ιρακινού λαού.

Από νωρίς τα στελέχη της «Δράσης» κατέληξαν σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Ετσι κάλυψαν όλο το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας. Κατά βάση απάντησαν στις συνόδους των αρχηγών κρατών και των υπουργών της ΕΕ με λαϊκές αντισυνόδους, διαδηλώσεις, πορείες και απεργίες. Συγκεκριμένα:

• Στις 24 Γενάρη στο Ναύπλιο, η «Δράση» διοργάνωσε διαδήλωση - απάντηση στα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά σχέδια που συζητήθηκαν στη σύνοδο των υπουργών Εργασίας της ΕΕ. Διεκδίκησαν 7ωρο, 5νθήμερο, 35ωρο, αύξηση αποδοχών - συντάξεων, δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση.
• Στις 15 Φλεβάρη, μέρα αντιπολεμικής δράσης, μέρα αντίστασης ενάντια στο νέο πόλεμο των ιμπεριαλιστών κατά του ιρακινού λαού, η κίνηση πραγματοποίησε συγκεντρώσεις πορείες και άλλες εκδηλώσεις.
• Στις 1 -2 Μάρτη διοργάνωσε διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις ενάντια στην Παιδεία της αγοράς. Με αιτήματα για μόρφωση και δουλιά για όλους.
• Στις 14 - 15 Μάρτη με αφορμή τη σύνοδο των υπουργών του πολέμου («Εθνικής Αμυνας») στην Αθήνα, πραγματοποίησε συγκέντρωση και πορεία στην αμερικανική πρεσβεία, όπως και περικύκλωση του Πενταγώνου. Διαδήλωσε ενάντια στους πολέμους των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
• Στις 28 - 29 Μάρτη οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της ΕΕ συνήλθαν στη Βέροια με θέμα την «αντιμετώπιση» των μεταναστών. Η Κίνηση διοργάνωσε στην πόλη εκδήλωση - διαδήλωση. Προέταξε την ανάγκη για συγκρότηση μετώπου Ελλήνων και μεταναστών ενάντια στην εκμετάλλευση και το ρατσισμό, την ανάγκη για ίσα δικαιώματα.
• Στις 16 Απρίλη υπογράφτηκε το πρωτόκολλο διεύρυνσης της ΕΕ στην Αθήνα. Η «Δράση» διαδήλωσε ενάντια στα ευρωενωσιακά δεσμά που ετοιμάζουν οι του Διευθυντηρίου σε βάρος των λαών.
• Στις 3 Μάη έγινε σύνοδος των υπουργών Περιβάλλοντος. Διοργανώθηκαν κινητοποιήσεις ενάντια στην καταστροφική και περιβαλλοντοκτόνα πολιτική τους.
• Στις 12 - 13 Μάη συνήλθαν στην Κέρκυρα οι υπουργοί Γεωργίας, για να συναποφασίσουν νέα μέτρα ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η «Δράση» διαδήλωσε στην πρωτεύουσα του νησιού.
• Στις 24 Μάη συνήλθαν στη Θεσσαλονίκη οι υπουργοί Πολιτισμού. Η Κίνηση διοργάνωσε σε πολλές πόλεις της χώρας πολιτιστικές εκδηλώσεις λαϊκής αφύπνισης κι ανάτασης, κόντρα στην υποκουλτούρα των πολυεθνικών.
• Το πρόγραμμα κορυφώνεται στις 19 - 22 Ιούνη οπότε και διεξήχθη στη Χαλκιδική η Σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Η Κίνηση διοργάνωσε εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και απεργίες, σε ένα τετραήμερο αγωνιστικής αντιπαράθεσης με τους Ευρωιμπεριαλιστές. Οι δραστηριότητες κάθε μέρας είχαν και διαφορετικό θεματικό περιεχόμενο.

2 Οργάνωσε συλλαλητήρια ενάντια στο νέο πόλεμο των ιμπεριαλιστών κατά του ιρακινού λαού

Σε αυτό το σύντομο χρονικό δεν ήταν εύκολο να καταγράψουμε όλες τις δραστηριότητες της «Δράσης». Μικρό το κακό. Οι χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές που συμμετείχαν στις πολύμορφες εκδηλώσεις της, τις γνωρίζουν. Και τις έχουν στο νου, όχι απλά ως μια καλή ανάμνηση, αλλά και ως οδηγό για το μέλλον.

3 Καταδίκασε πολύμορφα την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Εναντιώθηκε στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που - σε συμφωνία με τη ΝΔ - παρέδωσε βάσεις και λιμάνια στους ΝΑΤΟικούς φονιάδες

ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

4 Το τέλος του εξαμήνου βρήκε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν με τις σημαίες της «Δράσης» στη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική

Για το ίδιο ζήτημα, καταγράψαμε και τις απόψεις ενός νεολαίου, του Γιάννη Πρωτούλη, μέλους της Επιτροπής Αθήνας της «Δράσης». Στον απολογισμό της Ελληνικής Προεδρίας - σημειώνει - καταγράφονται η ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλους τους τομείς, η ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

«Η κυβέρνηση και οι παρατρεχάμενοί της διαλαλούν ότι πρέπει να αναδειχτούν τα θετικά και οι επιτυχίες μας, το ότι έξω πάμε καλά, να κεφαλαιοποιήσουμε την επιτυχημένη προεδρία, στήνουν ένα όργιο παραπλάνησης, αντιστροφής της πραγματικότητας για τα λαϊκά συμφέροντα, εγκλωβισμού κόσμου. Στον αντίποδα, το εξάμηνο που πέρασε καταγράφεται ως σημαντικός σταθμός στην οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, σημαντικός σταθμός και για το κίνημα της νεολαίας», τονίζει.

Διευκρινίζει ότι οι νέοι που αντιστέκονται δεν έχασαν κανένα αγωνιστικό ραντεβού από το Ναύπλιο έως τη Θεσσαλονίκη. Οτι «μέσα από τα συντονιστικά των μαθητών, των φοιτητών, μέσα από τις επιτροπές νέων των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έδωσαν αποφασιστική απάντηση στη λογική της μοιρολατρίας, της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, στους υπερασπιστές της ταξικής συνεργασίας. Ανάγκασαν πολλούς κονδυλοφόρους που έχουν την υποταγή στο σύστημα σημαία να γράφουν έκπληκτοι "κοίτα νεολαία", ορισμένους δήθεν αριστερούς που διαλαλούσαν ότι η φιλειρηνική ΕΕ θα βάλει τέλος στον πόλεμο στο Ιράκ, να ξινίζουν ακούγοντας δεκάδες χιλιάδες πιτσιρικάδες να τραγουδούν "εμείς θα σταματήσουμε τον πόλεμο αυτό"».

Επισημαίνει ότι μέσα στο κίνημα της νεολαίας αυτή την περίοδο υπήρξε και έντονη ιδεολογική αντιπαράθεση, για τα συνθήματά του, τον προσανατολισμό του: «Από τη μια μεριά η λογική του εφικτού, του ρεαλιστικού, του μονόδρομου, η λογική της διαχείρισης. Και από την άλλη η λογική της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών, της ανατροπής, της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Μια αντιπαράθεση που οι νέοι άνθρωποι τη ζουν καθημερινά, βάζει ερωτήματα. Αν πρέπει να μπει στον αγώνα για σταθερή δουλιά με δικαιώματα ή να μάθει να ζει με τη μερική απασχόληση. Αν πρέπει να αγωνιστεί για το σχολείο που του αξίζει ή να το εγκαταλείψει, στην καλύτερη να εξασκηθεί για εξεταστικούς και οικονομικούς μαραθώνιους. Η μαζική ανταπόκριση στα καλέσματα της "Δράσης" και του ΠΑΜΕ ήταν και ηχηρή απάντηση στη λογική του συμβιβασμού με το σύστημα της εκμετάλλευσης, μετρήσιμο βήμα για το ίδιο το λαϊκό και το νεολαιίστικο κίνημα».

Καταλήγει: «Αυτό το βήμα είναι που πρέπει οι νέοι άνθρωποι να κρατήσουν από το εξάμηνο που πέρασε και να το προσθέσουν στα αγωνιστικά βήματα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, στους μαθητικούς αγώνες, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες της νεολαίας και του εργατικού λαϊκού κινήματος. Από αυτό να βγάλουν συμπεράσματα για την αξία της οργανωμένης πάλης, να βγάλουν και πολιτικά συμπεράσματα για να καταδικάσουν αυτούς που εφαρμόζουν και στηρίζουν αυτή την πολιτική που στερεί δικαιώματα. Πιο ορμητικά να μπουν στον αγώνα για την ανατροπή της».

Με αφορμή την ολοκλήρωση του 6μηνου που η ελληνική κυβέρνηση ασκούσε την προεδρία της ΕΕ ακούστηκαν πολλά. Κυρίως για το πόσο επιτυχής υπήρξε η ελληνική πλευρά. Για το θέμα απευθυνθήκαμε στον Γιώργο Σκιαδιώτη, μέλος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σημειώνει ότι στο εξάμηνο επιβεβαιώθηκε και βάθυνε ο ιμπεριαλιστικός, φιλοπόλεμος, αντιδραστικός και αντιλαϊκός χαρακτήρας της ΕΕ. Επαναβεβαιώθηκε ότι συγκροτήθηκε από το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Ο ρόλος, δε, της ελληνικής κυβέρνησης στην παραπάνω εξέλιξη ήταν όντως δραστήριος, ώστε τα πράγματα να εκφραστούν όσο πιο αντιδραστικά μπορούσαν. Θετικότατα βεβαίως για τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα.

Διευκρινίζει ότι η αντιδραστικοποίηση και φασιστικοποίηση της ΕΕ υπήρξε προς τα «έξω» και προς τα «μέσα». Προς τα «έξω» έγινε ακόμα πιο φιλοπόλεμη, «βοήθησε αποφασιστικά στη διεξαγωγή και νομιμοποίηση του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος σε βάρος του ιρακινού λαού. Μαζί σήμερα με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, πάλι σχεδιάζουν και υλοποιούν νέες βαρβαρότητες σε βάρος του κουβανέζικου, του παλαιστινιακού, του ιρανικού, του βορειοκορεατικού και δεκάδων άλλων λαών. Σε αλληλοϋποστήριξη με την αμερικανική κυβέρνηση (παρά τις όποιες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις) υλοποιούν το φασιστικό δόγμα των προληπτικών πληγμάτων, δολοφονιών και πολέμων, στο όνομα πάντα της πάταξης της "Διεθνούς Τρομοκρατίας"».

Προσθέτει ότι στη διάρκεια του εξαμήνου προστέθηκαν νέα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ιμπεριαλιστική κρατική τρομοκρατία και «τρομοκρατία» τύπου «Αλ Κάιντα», «Ερυθρών Ταξιαρχιών», «17 Νοέμβρη» κλπ. είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. «Αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοσυμπληρώνονται απέναντι στο παγκόσμιο κομμουνιστικό - εργατικό λαϊκό κίνημα - τους λαούς συνολικότερα».

Προς τα «μέσα» επιταχύνθηκε η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων: «Τα δικαιώματα σε μόνιμη και σταθερή εργασία, σε δωρεάν καλή πρόνοια - περίθαλψη - υγεία, στην δωρεάν εκπαίδευση για όλους, το σταθερό ωράριο εργασίας, την αγοραστική ικανότητα μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων χτυπήθηκαν βάρβαρα».

Υπογραμμίζει ότι νέοι φασιστικοί νόμοι και ρυθμίσεις (π.χ. «αντιτρομοκρατική» συμφωνία, συμφωνία απέλασης προσώπων, «μέτρα» για τους μετανάστες κλπ.) ήρθαν να σφίξουν τη φασιστική θηλιά γύρω από όσους αντιδρούν.

Στο ίδιο εξάμηνο - τονίζει - δυνάμωσε το αντιπολεμικό κίνημα. Το κίνημα αμφισβήτησης του ιμπεριαλισμού και του πολέμου, της εναντίωσης στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Και στη χώρα μας, και σε διεθνές επίπεδο.

«Οι μαζικές μαχητικές εκδηλώσεις των δυνάμεων του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, της ΕΕΔΥΕ, του Συντονιστικού των μαθητών κλπ., οι εκδηλώσεις σε Ναύπλιο, Αθήνα, Χανιά, Ρόδο, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη, Κέρκυρα, σε κάθε μικρή και μεγάλη σύναξη Ευρωπαίων παραγόντων, και τέλος στη Θεσσαλονίκη, έδωσαν τον τόνο, καθόρισαν το περιεχόμενο και ανέδειξαν τη "Δράση" ως τη βασική και καθοριστική συνιστώσα αυτού του κινήματος στη χώρα μας», επισημαίνει.

Συνεχίζει: «Αυτό δεν μπόρεσε να αποκρυφτεί, παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες κρατικών, παρακρατικών μηχανισμών, μεγαλοϊδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης, διαφόρων αντικομμουνιστών κλπ. Οι χιλιάδες διαδηλωτές αυτού του κινήματος, που συμμετείχαν σε Πόρτο Αλέγκρε, Φλωρεντία, Γένοβα, Πράγα, Γενεύη κ.α. Οι δεκάδες αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών κομμάτων, των συνδικαλιστικών οργανώσεων και αντιπροσωπειών. Των νεολαιίστικων κινημάτων. Οι χιλιάδες διαδηλωτές από άλλες χώρες, που διαδήλωσαν κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ και της "Δράσης", είναι άλλη μια σημαντικότατη προσφορά αυτού του κινήματος στο συντονισμό της πάλης και της διεθνοποίησης της δράσης.

»Αυτά ακριβώς ήθελε να αποτρέψει, να περιορίσει, να αποκρύψει η κυβέρνηση με το κλίμα τρομοκρατίας, με τους πολλαπλούς τρόπους αποπροσανατολισμού, τα πολυπαιγμένα παιχνίδια με τους αναρχοπροβοκάτορες, που δρούσαν σε αρκετές περιπτώσεις με τη "διακριτική" καθοδήγηση των εν υπηρεσία "αγανακτισμένων"».

Ο Γ. Σκιαδιώτης σημειώνει ότι παράλληλα με την ενδυνάμωση αυτού του κινήματος ενισχύθηκαν και οι προσπάθειες το κίνημα να περιοριστεί σε κάποιες επετειακές εκδηλώσεις, αποσπασμένο από την ανάγκη ανάπτυξης της ταξικής πάλης σε εθνικό επίπεδο, που πρέπει να είναι το κύριο στοιχείο του. Οτι επιχείρησαν να κρατηθεί «αποστειρωμένο» από αντιλήψεις περί συνολικής αντικαπιταλιστικής πάλης. Να περιοριστεί στην άποψη ότι μια άλλη διαχείριση μπορεί να οδηγήσει σε έναν ανθρωπινότερο καπιταλισμό. Να κρατηθεί μακριά - ειδικά στην Ελλάδα - από τους κομμουνιστές. Να αποκομμουνιστικοποιηθεί.

Σε αυτό - τονίζει - πρωτοστάτησαν (παρά τα πενιχρά αποτελέσματα που είχαν) τα στελέχη του ΣΥΝ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και οργανώσεις που ελέγχονται από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό (βλ. ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ).

Δε δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός, καμιά αυταπάτη, συνεχίζει. «Ο πόλεμος, η άγρια εκμετάλλευση, το συνεχές χτύπημα των δικαιωμάτων είναι τα μόνα που μπορεί να δώσει ο καπιταλισμός και μορφώματα όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

Και βέβαια «οι πρόσφατες πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ ενάντια στις ανατιμήσεις (π.χ. κατάληψη γραφείων ΔΕΗ), οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στη συμφωνία παράδοσης πολιτών στις ΗΠΑ επιβεβαιώνουν ότι συνεχίζουμε αποφασιστικά, αξιοποιώντας την πείρα που αποκομίσαμε το προηγούμενο διάστημα».

Οι ταξικές δυνάμεις κινούνται σε δυο κατευθύνσεις:

«- Δυναμώνουμε την αντίσταση σε αυτήν την πολιτική. Επιδιώκουμε να καθυστερήσουμε, να ματαιώσουμε μέτρα. Να αποσπάσουμε νέες κατακτήσεις, όπου το κίνημα δημιουργεί ανάλογες προϋποθέσεις. Κάτι τέτοιο βεβαίως προϋποθέτει την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, τη συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ και την ανάδειξή του σε κύριο παράγοντα επιρροής και οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων.

- Δουλεύουμε για να πείσουμε για μαζική αποδυνάμωση των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όλων των κομμάτων που προσκυνούν τους ευρωμονοδρόμους. Δουλεύουμε για τη συγκρότηση ενός αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού λαϊκού μετώπου, που θα διεκδικήσει για λογαριασμό της εργατικής τάξης και των συμμάχων της την πολιτική εξουσία. Βασική προϋπόθεση και για τα δύο ήταν και παραμένει η οργανωτική και εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ».