Της πολιτικής πρότασης διεξόδου από τα αδιέξοδα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας που ζούμε, της δημιουργίας του λαϊκού μετώπου μέσα από μαζικές συσπειρώσεις με σταθερή αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Στην Πολιτική Απόφαση του 16ου Συνεδρίου του Κόμματος υπογραμμίζεται: «Υπάρχει αντικειμενική ανάγκη και δυνατότητα για τον άλλο, υπέρ της λαϊκής πλειοψηφίας, δρόμο ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Το ΚΚΕ προβάλλει άμεσα την πολιτική συγκρότησης του ΑΑΔΜ, για να συμβάλλει στην ανάπτυξη του υποκειμενικού παράγοντα και τη δημιουργία συνθηκών που θα φέρουν το λαό στην εξουσία».

Καθάρια διατύπωση στηριγμένη στην αντικειμενική πραγματικότητα που μας βάζει μπροστά στις μεγάλες μας ευθύνες, της συγκεκριμένης σταθερής και επίμονης δουλιάς μας για την ανάπτυξη του υποκειμενικού παράγοντα για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη λαϊκή εξουσία.

Απαιτείται, λοιπόν, η συνειδητοποίηση από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, της αναγκαιότητας της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, της αναγκαιότητας της απόρριψης της πολιτικής του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού. Απόρροια αυτής της συνειδητοποίησης είναι η ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, το πρώτο βήμα, δηλαδή στην ανάπτυξη του υποκειμενικού παράγοντα, η βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία του ΑΑΔΜ, που με τη σειρά του θα απεγκλωβίζει συνειδήσεις από την πολιτική του κεφαλαίου.

Δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα αυτό κραυγάζουν κάποιοι, είναι ουτοπικό και μεταφυσικό, ο κόσμος θέλει άμεσες λύσεις και όχι λύσεις στην άλλη ζωή.

Ποιος θα μας εξηγήσει τι είναι σήμερα ρεαλισμός;

• Γιατί είναι ρεαλισμός η εύκολη λύση και ο συμβιβασμός με τις δυσκολίες; - Γιατί είναι ρεαλισμός οι μικροβελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις του συστήματος, αφού γίνεται όλο και πιο απάνθρωπο, αφού η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η παιδική εργασία, η πορνεία, τα ναρκωτικά και όσες άλλες κοινωνικές αρρώστιες υπάρχουν, πηγάζουν από την ίδια τη φύση και τη βάση του καπιταλισμού και δεν μπορούν να εξαλειφθούν παρά μόνον με την ανατροπή του συστήματος;
• Γιατί είναι ρεαλισμός να καταργούνται κατακτήσεις, που με σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες κέρδισε η εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά και παγκόσμια;
• Γιατί είναι ρεαλισμός αυτό που θεωρείται δεδομένο, το έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα πορευτούμε;
• Γιατί είναι ρεαλισμός να βγαίνουν τα παιδιά μας από τα πανεπιστήμια και να μπαίνουν στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση, στην υποαπασχόληση, άσχετα από την επιστήμη που σπούδασαν και στη μερική ανεργία;
• Γιατί είναι ρεαλισμός να κλείνουν επιχειρήσεις και να μένουν στο δρόμο χιλιάδες εργάτες, ενώ οι ίδιοι εργοδότες καπιταλιστές να ανοίγουν καινούριες επιχειρήσεις εκεί που τα κέρδη θα είναι περισσότερα και η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης μεγαλύτερη;

• Γιατί δεν είναι ρεαλισμός η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, αφού όσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός αναπτύσσονται και οξύνονται οι αντιθέσεις του και συνεπώς η σύγκρουση και η ανατροπή του γίνεται ιστορική αναγκαιότητα;
• Γιατί δεν είναι ρεαλισμός οι εργαζόμενοι να απαιτούν όλο και περισσότερα δικαιώματα, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες τους και αφού είναι αυτοί που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και μάλιστα όλο και μεγαλύτερο, αφού υπάρχει αύξηση της παραγωγικότητας με την αντικειμενική πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας;
• Γιατί δεν είναι ρεαλισμός τα μέσα παραγωγής να γίνουν ιδιοκτησία των εργαζομένων να λογαριάζονται στην περιουσία της κοινωνίας, αυτών, δηλαδή, που τα χειρίζονται και όχι ιδιοκτησία των κηφήνων και εκμεταλλευτών; δηλαδή του ενός ή του άλλου καπιταλιστή ή του αστικού κράτους;
• Μήπως δεν είναι μύθος που καλλιέργησε η αστική τάξη της Ελλάδας ότι η χώρα μας είναι ψωροκώσταινα;
• Μήπως δεν έχει αξιόλογες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και έμπειρη πολυάριθμη εργατική τάξη, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση, ικανό επιστημονικό δυναμικό; Υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για να στηριχτεί μια σημαντικά καλύτερη ζωή για τον ελληνικό λαό, να αναπτυχθεί η λαϊκή οικονομία στην Ελλάδα και να υπάρχουν διεθνείς οικονομικές σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους.

Είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική η πρόταση του ΚΚΕ, γιατί δε δημιουργεί αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους.

Μιλάει για την αναγκαιότητα της ανάπτυξης της ολόπλευρης ταξικής πάλης που μπορεί να παρεμποδίσει τα αντιδραστικά σχέδια, να περιορίσει τα τετελεσμένα και να μειώσει όσο μπορεί τις τραγικές συνέπειες.

Εχουμε συνείδηση ότι καμιά κατάκτηση δε διασφαλίζεται στον καπιταλισμό και κύρια ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολη η απόσπαση δικαιωμάτων σήμερα, αν δεν αλλάξει ο αρνητικός συσχετισμός σε επίπεδο εξουσίας, αν δε βάλουμε πλώρη για να φτιάξουμε το μέτωπο της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας με την εργατική τάξη μπροστά και με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να οργανώνει τους αγώνες της και να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα, για να γίνει τάξη για τον εαυτό της, για να παίξει τον ιστορικό της ρόλο, να κατακτήσει την εξουσία αφού ανατρέψει την εξουσία της εκμετάλλευσης.

Ολα αυτά βέβαια, είναι αδύνατο να γίνουν, αν δεν ισχυροποιηθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ, αν δε δυναμώσει οργανωτικά και αυξήσει τις θέσεις και την επίδρασή του στο μαζικό κίνημα. Γιατί έτσι από καλύτερες θέσεις θα επηρεάζει και στην πολιτική συσπείρωσης και συνεργασίας και οι διεργασίες στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων θα επιταχυνθούν.

Το ΚΚΕ είναι ο πιο σταθερός και αταλάντευτος παράγοντας του Μετώπου. Ο διάλογος και ο αντίλογος είναι τα στοιχεία που θα κάνουν το λαϊκό μέτωπο να γίνει το δυνατό όχημα που θα οδηγήσει το λαό στη δική του εξουσία.

Η καταδίκη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και γενικά της σοσιαλδημοκρατίας, με όποια μορφή εμφανίζεται και η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές που θα γίνουν, είναι ένα αποφασιστικό και σημαντικό βήμα σ' αυτή την προοπτική.