Χαρακτηρίζεται από αστικές πηγές ως ένα από τα πλέον πολυδάπανα συστήματα περίθαλψης στον κόσμο. Καιρός λοιπόν να πέσουν άγριες περικοπές και μάλιστα σε αγαστή συνεργασία των σοσιαλδημοκρατών, που βρίσκονται στην κυβέρνηση, με τους χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Για τη Γερμανία ο λόγος, στην οποία πρόσφατα έγινε συμφωνία ανάμεσα στα δύο κόμματα για τις μεταρρυθμίσεις στο σύστημα περίθαλψης.

Οι προτάσεις της συμφωνίας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των συνεταίρων, αποτελούν το ελάχιστο που χρειάζεται για να αρχίσουν να αντιμετωπίζονται το κόστος και οι ανεπάρκειες ενός συστήματος περίθαλψης. Φαίνεται πως η Γερμανία ξηλώνει συνεχώς κατακτήσεις των εργαζομένων στην κοινωνική πολιτική και σ' αυτό το ζήτημα η συμφωνία κυβέρνησης-αντιπολίτευσης αποκαλύπτει τη στρατηγική σύμπλευση των κομμάτων των μονοπωλίων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα δημόσια ελλείμματα. Η Γερμανία είναι μια από τις χώρες που τείνει να ξεπερνά το όριο του 3% με βάση το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η ουσία είναι ότι πρόκειται για αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σε βάρος των εργαζομένων και άρα προς διευκόλυνση αντιμετώπισης των συνεπειών της ύφεσης της οικονομίας.

Ο Γερμανός καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, που πέρασε ανάλογες τέτοιες μεταρρυθμίσεις από το συνέδριο του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με ελάχιστες αντιρρήσεις, παρουσίασε το Μάρτη το πακέτο μέτρων με τίτλο «Ατζέντα 2010», στο οποίο πακέτο περιλαμβάνονται οι μεταρρυθμίσεις για την περίθαλψη. Αλλά η συναίνεση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης το έκανε πλέον αρκετά γνωστό.

Οι προτάσεις, με τις οποίες στόχος είναι και η εξοικονόμηση 23,1 δισ. ευρώ έως το 2007, αποτελούν σημαντικό βήμα προς ένα σύστημα περισσότερο εξορθολογισμένων δαπανών, θα συμβάλουν στο να μειωθεί το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος εργασίας, δαπάνες όπως η κάλυψη των υπηρεσιών περίθαλψης, η σύνταξη και τα επιδόματα ανεργίας, δηλαδή μέτρα για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, γιατί το υψηλό αυτό «κόστος» αποτρέπει τις εταιρίες να προσλαμβάνουν εργαζόμενους. Και η Γερμανία έχει καταγεγραμμένη ανεργία πάνω από 4,6 εκατ. άτομα, ενώ συνολικά ίσως φτάνει και 8 εκατ. Οι εισφορές για την περίθαλψη φτάνουν στο 14,3% των μεικτών αποδοχών και καταβάλλονται από κοινού από εργαζόμενους και εργοδότες. Οι αλλαγές στόχο έχουν να περιορίσουν το ποσοστό στο 13% και να μειώσουν την εργοδοτική εισφορά.

Ορισμένοι αναλυτές επισημαίνουν ότι χρειάζονται και άλλα μέτρα μέσα στην επόμενη διετία. Η υπουργός Υγείας, Ούλα Σμιντ, αναγκάστηκε να αποσύρει ορισμένες προτάσεις για μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να επιτευχθεί η συναίνεση με την αντιπολίτευση. Αυτές θα έδιναν τη δυνατότητα στα 350 ασφαλιστικά ταμεία στον κλάδο της Υγείας να διαπραγματεύονται συνεργαζόμενα μεταξύ τους και απευθείας με τους γιατρούς αντί του ισχύοντος με τον ιατρικό σύλλογο. Σύμφωνα μ' αυτό το σχέδιο, το βάρος θα το επωμίζονταν όχι οι γιατροί ή οι φαρμακοβιομηχανίες αλλά οι ασθενείς και οι μισθωτοί. Εντούτοις, η συμφωνία διασφαλίζει ότι οι αλλαγές θα γίνουν αποδεκτές από την Ανω Βουλή, την οποία ελέγχει η αντιπολίτευση και πέραν αυτού ενδεχομένως να δημιουργήσει μία μη αναστρέψιμη κατάσταση όσον αφορά στις αλλαγές. Σειρά επίσης παίρνουν οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στην πολιτική των επιδομάτων, που εμπεριέχονται στην Ατζέντα 2010. Η ύφεση φέρνει ανεργία. Η αντιμετώπιση της ανεργίας προϋποθέτει θέσεις εργασίας. Τα μονοπώλια απαιτούν φτήναιμα του εργάτη. Αλλά ο φτηνός εργάτης είναι εξαθλιωμένος εργάτης και συμβάλλει στη μείωση της ζήτησης. Να λοιπόν που αυτά τα μέτρα συμπιέζουν το επίπεδο ζωής των εργαζομένων προς τα κάτω, αλλά δυσκολεύουν και την ανάκαμψη. Είπαμε, αυτές είναι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, που μπορούν να εξαφανιστούν μόνο με την εξαφάνισή του. Αυτή την αναγκαιότητα προβάλλουν.