Στάσιμος έμεινε ο επίσημος πληθωρισμός τον Ιούνη και, συγκεκριμένα στο 3,8%, σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2002. Αυτό ανακοίνωσε προχτές η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Από τα υπόλοιπα στοιχεία, όμως, που ανακοίνωσε η ΕΣΥΕ, συνάγεται, ότι για την ίδια περίοδο οι πατάτες αυξήθηκαν κατά 65%, τα φρούτα κατά 35%, τα λαχανικά κατά 26,5%, οι δαπάνες για ύδρευση και αποχέτευση κατά 7,1%, οι δαπάνες για συντήρηση και επισκευή αυτοκινήτου κατά 10,4% και πάει λέγοντας...

Προφανώς, το πραγματικό «καλάθι της νοικοκυράς» έχει μεγάλη απόσταση από αυτό με το οποίο υπολογίζει η ΕΣΥΕ την αύξηση του πληθωρισμού.

Το σχετικό με τις τρέχουσες εξελίξεις ρεπορτάζ για το συνεχιζόμενο πόλεμο των εκδοτών στο «ΜΕΓΚΑ» υπάρχει σε άλλη σελίδα της εφημερίδας. Εδώ, θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:

Βασικοί μεγαλομέτοχοι στο «ΜΕΓΚΑ» - σύμφωνα με τα προχτεσινά στοιχεία - ήταν οι εξής:

1. Γ. Μπόμπολας με 20% (αγοράζοντας τις τελευταίες μέρες ένα ακόμη 7%), η εταιρία του οποίου «ΠΗΓΑΣΟΣ» ελέγχει τις εφημερίδες «ΕΘΝΟΣ» και «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», διάφορα περιοδικά, κλπ., ενώ «συνδέεται» με τη μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία «ΑΚΤΩΡ», η οποία παίρνει μεγάλη μερίδα των «μεγάλων» και «μικρών» δημοσίων έργων.

2. Χ.Κ. Τεγόπουλος με 11,3%, εκδότης της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ».

3. Χρ. Λαμπράκης με 10,8%, ιδιοκτήτης του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ), που εκδίδει «ΤΑ ΝΕΑ», «ΤΟ ΒΗΜΑ», άλλες εφημερίδες και περιοδικά, ενώ ελέγχει και πλήθος άλλων εταιριών διαφόρων δραστηριοτήτων.

4. Β. Βαρδινογιάννης με 13% (αθροιστικά), της γνωστής οικογένειας (ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, κλπ. κλπ.), ενώ στον έλεγχό τους βρίσκεται ένα ακόμη τηλεοπτικό κανάλι («ΣΤΑΡ»).

Οι υπόλοιπες μετοχές είναι διασκορπισμένες, αφού ο «ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ», η εταιρία που ελέγχει το «ΜΕΓΚΑ», έχει εισαχθεί στο Χρηματιστήριο, αντλώντας τεράστια ποσά από τους «επενδυτές», παρότι δεν έχει ακόμη αποκτήσει ούτε καν επίσημη και οριστική άδεια τηλεοπτικού σταθμού....

Οπως καταλαβαίνετε, η προαναφερόμενη και μόνο σύνθεση, σε συνδυασμό με τη χρονική στιγμή που ξέσπασε ο «εσωτερικός πόλεμος» στο «ΜΕΓΚΑ», κάνουν ολοφάνερο, τόσο το πολιτικό υπόβαθρο της αντιπαράθεσης όσο και τις αντίστοιχες επιδράσεις και παρενέργειές της στις κατοπινές πολιτικές εξελίξεις.

Δε λέμε, έχουν τη σημασία τους τα ...καμώματα του Ιταλού πρωθυπουργού και προεδρεύοντος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως και οι αντιδράσεις του Γκ. Σρέντερ και όποιων άλλων. Η σημασία αυτή, όμως, δε βρίσκεται στην επιφάνεια των γεγονότων. Δε βρίσκεται στους φραστικούς διαξιφισμούς ή στο αν θα κάνει τελικά διακοπές στην Ιταλία ο Γερμανός καγκελάριος ή όχι, κλπ. Ολ' αυτά φανερώνουν τις υπάρχουσες και συνεχώς οξυνόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τόσο στα πλαίσια της ΕΕ, όσο και ανάμεσα στις ΗΠΑ και βασικές ιμπεριαλιστικές χώρες της Κοινότητας, όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τσακώνονται, για την παραπέρα προώθηση και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, που ο καθένας αντιπροσωπεύει. Αλλωστε, την ίδια στιγμή, συμφωνούν στην εφαρμογή των καπιταλιστικών αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό, λιτότητα, κλπ.), όπως και των αντιδημοκρατικών και ανελεύθερων μέτρων («αντιτρομοκρατική» νομοθεσία, ηλεκτρονικό φακέλωμα, κλπ.). Οπως συμβαίνει πάντα, όμως, έχουν ανάγκη τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στον τσακωμό τους και γι' αυτό και το ...θέατρο, που βλέπουμε.