ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η διέξοδος του ΣΥΝ...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πραγματική διαφάνεια - Καθιέρωση απλής αναλογικής - Ο ΣΥΝ προοδευτική διέξοδος από το δίλημμα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Αυγής», με αφορμή την εισήγηση του Ν. Κωνσταντόπουλου στην ΚΠΕ του ΣΥΝ. Κι έχει δίκιο, βέβαια, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, όταν σημειώνει «κάθε πολίτης που συνειδητοποιεί τη σύγκλιση και τα αδιέξοδα των θέσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πρέπει να συμβάλλει στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος και των δύο», αλλά γιατί ο ΣΥΝ αποτελεί τη διέξοδο στις λαϊκές αγωνίες και τα προβλήματα; Σε τι συνίσταται αυτή; Μήπως, σε μια ριζικά διαφορετική πολιτική απ' αυτή του ΠΑΣΟΚ; Οχι, βέβαια, αφού και οι όποιες στα λόγια φιλολαϊκές διακηρύξεις της ηγεσίας του, οδηγούν το πολύ στο στρογγύλεμα των σημερινών οξειών γωνιών και όχι σε μια άλλη πορεία, ενώ, ταυτόχρονα, έρχονται σε σαφή αντίθεση, τόσο με την αυστηρή προσήλωση του ΣΥΝ στους «ευρω-μονόδρομους» και ό,τι αυτοί συνεπάγονται για τα λαϊκά συμφέροντα, όσο και με την πρακτική των βασικών στελεχών του στη ΓΣΕΕ, στη Βουλή, στην ΤΑ κλπ.

Δε λύνονται τα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού, όσο οι «νόμοι της αγοράς» και το μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν το θεμέλιο της κοινωνίας μας. Η οποιαδήποτε πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική - και όχι οι ελεημοσύνες στους «κοινωνικά αποκλεισμένους», κλπ., κλπ., που εφαρμόζονται και σήμερα - βρίσκεται αντικειμενικά σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με τις «κεφαλαιοκρατικές ελευθερίες» του Μάαστριχτ, που θεμελιώνουν την πορεία της λεγόμενης ενοποίησης, την οποία ψήφισε και στηρίζει ο ΣΥΝ. Οπως και σε πολλά άλλα.

... και το ψάρεμα στα θολά νερά

Και πέρα απ' αυτά, όμως, ποια είναι η διέξοδος που προσφέρει ο ΣΥΝ, εάν - για παράδειγμα - οι εργαζόμενοι πιστέψουν τα όσα λέει ο Ν. Κωνσταντόπουλος και δώσουν ένα σχετικά ψηλό ποσοστό στο κόμμα του; Μήπως, μια κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ; Μα, όπως είπε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, το ΠΑΣΟΚ πλέον «προσομοιάζει με το Νέο Εργατικό Κόμμα του Μπλερ και το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με τη ΝΔ». Πώς, επομένως, θα γίνει δυνατή μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας και, μάλιστα, σε φιλολαϊκή και προοδευτική κατεύθυνση; Τι είναι, τέλος πάντων, το ΠΑΣΟΚ, ώστε προεκλογικά να χαρακτηρίζεται ίδιο με τη ΝΔ και μετεκλογικά να... μεταλλάσσεται αυτόματα στο ακριβώς αντίθετο;

Και τέλος, εάν δεν προτείνουν μια τέτοια διέξοδο, τότε τι προτείνουν; Γιατί δεν ξεκαθαρίζουν τη θέση τους; Πολύ περισσότερο που στο πρόσφατο, προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ καταψηφίστηκε πρόταση, η οποία απέκλειε ρητά και κατηγορηματικά τη μετεκλογική συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ.

Ας σταματήσει, λοιπόν, το ψάρεμα στα θολά νερά η ηγεσία του ΣΥΝ. 'Η, μήπως, δε γνωρίζει, ότι τέτοιες τακτικές ήταν πάντα κατηγορηματικά κατακριτέες και καταδικαστέες από τις δυνάμεις της Αριστεράς, στις οποίες ισχυρίζεται ότι συμπεριλαμβάνεται;

Χτίζει αντί να φυτεύει... .

Πέρσι, δυο μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές, η κυβέρνηση παρέδωσε το άλσος Ριζάρη στο «Ιδρυμα Β. και Ε. Γουλανδρή», παρά τις τότε λαϊκές διαμαρτυρίες και το πασίγνωστο σε όλους γεγονός ότι οι οάσεις πρασίνου στην πολύπαθη πρωτεύουσα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Λίγο μετά και συγκεκριμένα στις 10 Οκτώβρη - όπως θυμίζει η «Ελευθεροτυπία» - η τότε υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων, Ντ. Μπακογιάννη, δήλωνε: «Δεν έχουμε περιθώρια να χάσουμε άλλους χώρους και αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό ισχύει και για το άλσος Ριζάρη. Δεν έγινε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και σήμερα πρέπει να αναζητηθεί άλλος χώρος. Αυτή είναι η πραγματικότητα, τελεία και παύλα». Και γενικεύοντας συμπλήρωνε: «Ο ευεργέτης της Αθήνας θα είναι αυτός ο οποίος θα γκρεμίσει για να φυτέψει και όχι αυτός που θα χτίσει».

Τώρα, η κ. Μπακογιάννη ισχυρίζεται ότι ο δήμος δεν μπορεί να παρέμβει και να κάνει οτιδήποτε για να σώσει το άλσος Ριζάρη, επειδή έχει παραδοθεί με νόμο στο Ιδρυμα. Τούτο, όμως, είχε γίνει - και το γνώριζε αυτό - πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και αρκετά γρηγορότερα των προεκλογικών της υποσχέσεων.

Οπως καταλαβαίνετε, ακόμη και σε ζητήματα όπως το πράσινο, η προεκλογική πραγματικότητα και η μετεκλογική πρακτική της δημάρχου Αθηναίων έχουν μεταξύ τους τεράστια απόσταση. Τελεία και παύλα...

Καταδίκη και για τις καλπονοθείες

Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση προωθεί άλλο ένα «λίφτινγκ» του ισχύοντος πολιτικού συστήματος. Επαναφέρει στο προσκήνιο «παιχνίδια» με τον εκλογικό νόμο, που - όπως συνηθίζει σε τέτοιες περιπτώσεις ο δικομματισμός - το ΠΑΣΟΚ τα βαφτίζει σαν «προσπάθεια για βελτίωση της δημοκρατίας». Ετσι, προχτές, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι «για την αντιμετώπιση της παθογένειας του πολιτικού συστήματος», χρειάζεται «άμεση μεταρρύθμιση στον τρόπο εκλογής των βουλευτών». Χωρίς να γίνει συγκεκριμένος, μίλησε για «αναζήτηση ενός εκλογικού συστήματος», που «θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την ποιότητα της δημοκρατίας (...) και να εξαλειφθεί ο επηρεασμός της από τα κάθε λογής συμφέροντα». Συνέχισε πως η θέση του ΠΑΣΟΚ (θα προσδιοριστεί την επόμενη Πέμπτη στην Κυβερνητική Επιτροπή) είναι ότι το εκλογικό σύστημα «πρέπει να εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα» και εξέφρασε «ελπίδα για θετική ανταπόκριση των κομμάτων σε έναν υπεύθυνο διάλογο» για το θέμα...

Ο Κ. Σημίτης και οι συν αυτώ είπαν πολλά ακόμα, αναλόγου ύφους, και θα μπορούσαν να πουν ακόμα περισσότερα. Ολα στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να ενισχύσουν το αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και να παραμείνουν στη θέση τους. Να συγκαλύψουν την αντιλαϊκή πολιτική που ασκούν σε συνδυασμό με τη συγκάλυψη ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι βαθιά αντιλαϊκό και σάπιο και δε διορθώνεται. Οτι κανένα φτιασίδωμα δε θα κάνει την ισχύουσα καλπονοθεία λιγότερο «κακή».

Απέναντι σε όλες αυτές τις γενικόλογες εξαγγελίες, το ΚΚΕ παραμένει σταθερά υπέρ της καθιέρωσης της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Δεν το διαπραγματεύεται έναντι οποιουδήποτε ανταλλάγματος. Ούτε συμμετέχει σε συζητήσεις για κάποιες ανώδυνες για την ολιγαρχία αλλαγές. Αλλωστε, είναι σαφές σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους πως όσο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα καθορίζουν την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου, κανένας εκσυγχρονισμός ή εξυγίανση δεν μπορεί να γίνει προς όφελος του λαού.

Τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα προϋποθέτουν την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε βάρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Προϋποθέτουν την αποδυνάμωση αυτών των κομμάτων μέσα στους εργαζόμενους και τη δημιουργία του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου. Τη μόνη δύναμη που μπορεί να παρεμποδίσει αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπά κατακτήσεις προς όφελος του λαού και τελικά να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική.

Σε αυτό το πλαίσιο, μπροστά στα κυβερνητικά φληναφήματα, το Κόμμα καλεί την εργατική τάξη, τους μικρομεσαίους αγρότες και ΕΒΕ, τη νεολαία να απαντήσουν στην κυβέρνηση με ένταση της πάλης τους κατά της πολιτικής που φέρνει κέρδη στους λίγους και στους πολλούς φτώχεια. Να απορρίψουν τη δημαγωγία της ΝΔ, που έχει ίδια πολιτική με του ΠΑΣΟΚ και συγκρούεται μαζί του για ψύλλους στ' άχυρα. Να εκφράσουν την αντίθεσή τους και με την ψήφο τους, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, την πρωτοπόρα ταξική και αγωνιστική πολιτική δύναμη.